Buchholtz Julian, *1820 Warszawa, †po 1846, polski budowniczy fortepianów i pianin, syn Fryderyka. Praktykował u ojca oraz m.in. w Wiedniu, Paryżu i Londynie. W 1841 kontaktował się z Pleyelem za pośrednictwem F. Chopina. Ok. 1841–46 prowadził wytwórnię p.n. firmy ojca, przejętą od matki po uzyskaniu pełnoletności. Wprowadził do produkcji pianina. Firma zaczęła stopniowo podupadać. W 1845 eksponowała na Wystawie Przemysłowej w Warszawie ozdobne pianina, m.in. z mechaniką systemu Roleta, i fortepiany z mechaniką systemu Erarda. Instrumenty oceniono negatywnie (część była już zastawiona za długi). Ostatecznie wytwórnię zlikwidowano ok. 1846. Fortepian Buchholtza znajduje się w Pałacyku Myśliwskim w Antoninie.
Literatura: B. Vogel Instrumenty muzyczne w kulturze Królestwa Polskiego, Kraków 1980; B. Vogel Fortepian polski, «Historia Muzyki Polskiej» X, Warszawa 1995.
