Bobiński, Henryk

Bobiński Henryk, h. Kościesza, *19 I 1861 Warszawa, †24 IV 1914 Warszawa, polski pianista i kompozytor. Kształcił się w Instytucie Muzycznym w Warszawie u R. Strobla (fortepian) i Z. Noskowskiego (kompozycja), w 1879 uzyskał dyplom. Po studiach został zaangażowany jako nauczyciel gry fortepianowej w szkole Towarzystwa Muzycznego w Krakowie. Jednocześnie koncertował w Krakowie, Lublinie, Warszawie i innych miastach. Wyjeżdżał też do Wiednia na studia uzupełniające do T. Leszetyckiego, następnie studiował w Moskwie w szkole Towarzystwa Filharmonicznego u P. Szostakowskiego (kompozycja), gdzie po uzyskaniu dyplomu I stopnia uczył gry fortepianowej przez 3 lata. W 1893 przeniósł się do Odessy, potem do Kijowa, gdzie został profesorem wyższej klasy fortepianu w szkole Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego. Koncertował w Kijowie, Warszawie (1893, 1900, 1903) i Wiedniu (1893), wykonując m.in. własne kompozycje oraz utwory Beethovena, Chopina, Liszta, Schuberta, Czajkowskiego, Noskowskiego i Paderewskiego. Po ciężkiej chorobie przeniósł się do Warszawy, gdzie w kilka miesięcy potem zmarł.

Literatura: J. Reiss Bobiński Henryk, Polski Słownik Biograficzny, t. II, Kraków 1936.