Besozzi [bƐzˊocci], Carlo, *1738 Neapol, †22 III 1791 Drezno (?), włoski oboista, syn i uczeń Antonia. Należał do rodziny muzyków specjalizujących się głównie w grze na oboju, której przedstawiciele są notowani w źródłach od XVI do XIX w. Od 1754 był zatrudniony na dworze króla polskiego Augusta III, a następnie elektora saskiego Fryderyka Augusta w Dreźnie. Odbywał liczne podróże koncertowe po Europie, m.in. 23 i 27 IV 1777 koncertował w Warszawie wraz z sopranistą G. Campagnuccim. Skomponował koncerty obojowe, divertimenta oraz ponad 20 sonat, przeważnie na 2 oboje, 2 rogi i fagot.
Literatura (wybór): M. Fürstenau Zur Geschichte der Musik und des Theaters am Hofe zu Dresden, t. 2, Drezno 1862, przedr. Lipsk 1971; B. Haynes Music for Oboe, 1650–1800: a Bibliography, Berkeley 1992; J. Adamus Carlo Besozzi: Wiederentdeckung eines Oboisten und Komponisten, „Das Orchester” 44/4 (1996); B. Haynes The Eloquent Oboe: A History of the Hautboy from 1640 to 1760, Oxford 2001.
