Bąkowski, Krzysztof

Bąkowski Krzysztof, *28 XI 1961 Warszawa, polski skrzypek. W 1983 ukończył studia w Akademii Muzycznej w Warszawie w klasie swego ojca, Zenona Bąkowskiego (1920–92), profesora tej uczelni i długoletniego koncertmistrza Filharmonii Narodowej; w latach 1984–86 odbył studia uzupełniające w Indiana University w Bloomington w zakresie gry skrzypcowej (u J. Gingolda i T. Wrońskiego), muzyki kameralnej (u G. Seboka) oraz dyrygentury i muzyki współczesnej. W 1990 zdobył I nagrodę na Konkursie Skrzypcowym T. Wrońskiego. Od 1985, po prawykonaniu Martwej natury ze skrzypcami H. Kulenty, specjalizuje się w interpretacji muzyki współczesnej. Ma w swoim dorobku kilkadziesiąt prawykonań, m.in. utworów H. Kulenty, T. Wieleckiego, J. Kornowicza (jemu dedykowane), a także Z. Krauzego, A. Lasonia, P. Szymańskiego, A. Dziadka, A. Dutkiewicza. Wykonał też po raz pierwszy w Polsce kompozycje A. Pärta, C. Nancarrowa, M. Finnissy’ego, A. Nordheima. Występował na festiwalu Warszawska Jesień (1989, 1994, 1997) oraz – jako wykonawca i wykładowca – na festiwalach muzyki współczesnej w Rotterdamie (1989), Lerchenbergu (1990), Louisville (1992), Mińsku (1993), Odense (1994), Alpendoorn i Berlinie (1995). Dokonał wielu nagrań radiowych, z których Concerto festivo na skrzypce i orkiestrę A. Lasonia z udziałem WOSPR pod dyrekcją T. Bugaja otrzymało wyróżnienie Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów w Paryżu (1997). Płyta nagrana dla firmy Naxos (1994) z Łańcuchem II i Partitą na skrzypce i orkiestrę W. Lutosławskiego (WOSPR pod dyrekcją A. Wita) uzyskała nagrodę krytyki francuskiej Diapason d’Or.