Anfossi, Pasquale

Anfossi Pasquale, *5 IV 1727 Taggia (k. Neapolu), †II 1797 Rzym, włoski kompozytor. W latach 1744–52 studiował w Conservatorio di S. Maria di Loreto w Neapolu u F. Durantego (skrzypce) i N. Picciniego (kompozycja). Początkowo koncentrował się na grze skrzypcowej, kompozycji poświęcił się stosunkowo późno. Poważny sukces przyniosła mu dopiero opera L’incognita perseguitata. W następnych latach zyskał sławę jednego z czołowych kompozytorów operowych Europy. W 1780 wyjechał do Paryża, a następnie do Londynu, gdzie na przełomie 1783/84 dyrygował w King’s Theatre. W 1786 wrócił do Włoch i osiadł w Rzymie. W 1792 objął funkcję maestra di cappella przy S. Giovanni in Laterano, poświęcając się muzyce kościelnej.

Twórczość Anfossiego reprezentuje późną fazę szkoły neapolitańskiej. Cenne są zwłaszcza opery komiczne, których oryginalne finały były wzorem dla innych kompozytorów (również dla Mozarta). Opery Anfossiego wystawiano w całej Europie. Wiele z nich grano w Warszawie (za Stanisława Augusta co najmniej 10). La finta giardiniera przetłumaczona została przez W. Bogusławskiego jako Ogrodniczka zmyślona (wyst. Wilno 1787, Warszawa 1790), Il geloso in cimento przez L. Pierożyńskiego jako Zazdrośnik na doświadczeniu (wyst. Warszawa 1787).

Literatura: R. Angermüller Die Wiener Fassung von Pasquale Anfossi „Il curioso indiscreto”, Florencja 1989; H. Geyer-Kiefl Osservazioni sulla Betulia de Pasquale Anfossi, w: Mozart, Padova e la Betulia liberata, red. P. Pinamonti, Florencja 1991; A. Żórawska-Witkowska Muzyka na dworze i w teatrze Stanisława Augusta, Warszawa 1995.