Altberg Emma, *14 I 1889 Płock, †4 VII 1983 Warszawa, polska pianistka, pedagog, publicystka. Studiowała nauki społeczne i filozofię w Szwajcarii, Studia gry na fortepianie odbyła w Schola Cantorum w Paryżu w latach 1909–14 u B. Selvy, uzupełniając je w Petersburgu, oraz w 1926, 1928 na kursach interpretacji muzyki dawnej w St-Leu-La Forêt k. Paryża u W. Landowskiej i w Paryżu u P. Brunolda. W latach 1915–39 działała jako pedagog, pianistka i publicystka (recenzje muzyczne w „Expressie Porannym” w latach 1931–39). Podczas II wojny światowej uczyła w Wilnie. Od 1945 była wykładowcą, w latach 1956–61 profesorem gry na fortepianie i klawesynie oraz metodyki nauczania gry na fortepianie w PWSM w Łodzi; równocześnie była związana z innymi szkołami muzycznymi. Opublikowała wiele zbiorów ćwiczeń i utworów stosowanych powszechnie jako materiał objęty obowiązkowym programem nauczania. Odznaczona m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Prace:
Polscy pianiści, 1947
szereg artykułów z zakresu pianistyki
Opracowania edytorskie:
na fortepian:
Wybór łatwych utworów klasycznych, Warszawa 1946
313 wprawek, z Z. Romaszkową, Warszawa 1947, wyd. nowe 1957 i nast.
Czytanki muzyczne, 5 z., Warszawa 1949–53, wyd. nowe 4 z., Kraków 1956–65 i nast.
Zbiór łatwych utworów kompozytorów rosyjskich i radzieckich, Warszawa 1953
6 utworów polskich kompozytorów współczesnych, Kraków 1954 i nast.
Wybór utworów z XVII i XVIII w., 2 z., Kraków 1956, 1957 i nast.
Studium gry polifonicznej, Kraków 1964 i nast.
na fortepian lub organy:
J. Kuhnau II Sonata „Dawid i Saul”, Kraków 1966
na fortepian na 4 ręce:
Wybór łatwych utworów, z Z. Romaszkową, 2 z., Warszawa 1946–51, wyd. nowe Kraków 1963 i nast.
Na 4 ręce, Kraków 1960 i nast.
Francuski wachlarzyk, Kraków 1967
Wybrane utwory kompozytorów francuskich, Kraków 1967
na skrzypce i fortepian:
J.S. Bach Sonaty, z I. Dubiską, 2 z., Kraków 1961, 1965 i nast.
