Artysz, Jerzy

Artysz Jerzy, *18 IX 1930 Sochaczew, †22 VII 2024 Warszawa, polski śpiewak (baryton) i pedagog. Studia wokalne odbywał w PWSM w Warszawie u M. Halfterowej, uzyskując w 1959 dyplom z odznaczeniem. W 1963 i 1965 udzielała mu konsultacji M. Carbone-Rossini w Mediolanie. W 1958 debiutował w Halce Moniuszki w operze łódzkiej. Artysz był laureatem konkursów wokalnych: III nagroda na Międzynarodowym Konkursie z okazji MFMiS w Moskwie (1957), II nagroda i Grand Prix w Tuluzie (1959), II nagroda na Międzynarodowym Konkursie Wykonań Muzycznych w Genewie (1960). Od 1963 do 1990 był solistą w Teatrze Wielkim w Warszawie, współpracował także z Warszawską Sceną Kameralną, śpiewając w operach barokowych i klasycznych. Artysz był także wysoko cenionym wykonawcą partii wokalnych w utworach symfonicznych i oratoriach oraz pieśni. Brał wielokrotnie udział w festiwalu Warszawska Jesień, koncertował w kraju i za granicą (Europa, Stany Zjednoczone, Izrael).

Śpiewał głównie partie barytonowe w operach Monteverdiego (Orfeusz), Mozarta, Wagnera, Verdiego, Pucciniego oraz kompozytorów XX w. (Wozzeck A. Berga, Jutro T. Bairda, Manekiny Z. Rudzińskiego, Czarna maska K. Pendereckiego). W 1986 wystąpił w tytułowej roli w prawykonaniu opery Edyp i Jokasta J. Solera w Opera Liceo w Barcelonie. W 1994 wziął udział w nagraniu oratorium F. Mompou Los Improperios (Harmonia Mundi). Od 1976 związany był jako pedagog z Akademią Muzyczną w Warszawie. W latach 1990–94 był profesorem i dyrektorem artystycznym Escola d’Opera w Barcelonie. Brał udział w pracach jury międzynarodowych konkursów śpiewaczych w Busseto, Barcelonie, Genewie, Tuluzie; w 1995 przewodniczył jury II Międzynarodowego Konkursu im. S. Moniuszki w Warszawie. W 1980 Artysz otrzymał nagrodę ZKP za „wybitne osiągnięcia w dziedzinie wykonawstwa polskiej muzyki”, w 1989 odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Występował także w radiu i telewizji, nagrał szereg płyt.