Witkowski Jerzy, *4 I 1938 Krasnopol (pow. suwalski), †14 VII 1999 Warszawa, polski pianista. W latach 1957–61 odbył studia w PWSM w Warszawie w klasie N. Hornowskiej. Od 1972 był związany jako solista, kameralista i kierownik Zespołu Instrumentalnego z FN w Warszawie, z którą koncertował w krajach europejskich, Stanach Zjednoczonych i Australii. Specjalizował się w wykonawstwie muzyki współczesnej. Wielokrotnie (od 1972) występował na festiwalu Warszawska Jesień. Uczestniczył w wielu prawykonaniach (m.in. G. Bacewicz Koncert na 2 fortepiany, z J. Maksymiukiem w roli pianisty i orkiestrą FN pod dyrekcją W. Rowickiego, w 1968, oraz Inkrustacje, 1972; H. Kulenty Quinto na 2 fortepiany z udziałem S. Esztényiego, 1987; A. Nordheim La mia canzone, 1987) oraz w pierwszych wykonaniach w Polsce utworów kompozytorów polskich i obcych (M. Ptaszyńska, Z. Rudziński, L. Berio, G. Crumb, L. Hiller i in.). Szczególnie wyróżnił się jako wykonawca i współwykonawca utworów O. Messiaena w Warszawie (Turangalîla-Symphonie, 1972, Quatuor pour la fin du Temps, 1973, Des canyons aux étoiles, 1986), Krakowie (Fantaisie burlesque i Piece pour le tombeau de Paul Dukas, 1975) i Budapeszcie (Vision de l’Amen, 1995, z udziałem Esztényiego).
