Logotypy UE

Wieniawska (Dean-Paul) Irena

Biogram i literatura

Wieniawska Irena Regina, zam. Dean-Paul, pseud. Poldowski, *16 V 1879 Bruksela, †28 I 1932 Londyn, pianistka i kompozytorka, najmłodsza córka Henryka Wieniawskiego. Studiowała w Brukseli u F.A. Gevaerta (kompozycja) i P.-J. Storcka (fortepian), prawdopodobnie na kursach prywatnych (nie figuruje w spisie uczniów konserwatorium). Naukę kontynuowała u P. Pitta i M. Hamburga w Londynie, a następnie przez kilka miesięcy u V. d’Indy’ego w Paryżu. W 1901 jej mężem został Sir Aubrey Dean-Paul, śpiewak amator, który występował okazjonalnie na jej koncertach. Od 1907 zaczęła coraz więcej komponować i wydawać (pod pseudonimem Poldowski, głównie u J.W. Chestera w Londynie). Jej utwory pojawiały się często w repertuarze londyńskich koncertów, zyskując przychylne opinie krytyków, m.in. w „London Times” i „Musical Times”. Sięgali po nie wybitni wykonawcy, m.in. M. Teyte i G. Elwes (koncert w Aeolian Hall 4 VII 1912), a także H. Wood, który dyrygował wykonaniami Miniature Suite, Nocturne i Pat Malone’s Wake. W latach 1911–14 Wieniawska występowała na koncertach Libre Esthétique w Brukseli (podobną serię koncertów zainicjowała później w Nowym Jorku i w Londynie). Od 1921 do 1922 przebywała w Stanach Zjednoczonych, występując w Nowym Jorku i Bar Harbor (Maine). Pod koniec lat 20. zaprzestała koncertów z powodu poważnej choroby. Zmarła na skutek komplikacji po operacji płuc.

W dorobku twórczym Ireny Wieniawskiej najważniejsze miejsce zajmują pieśni, pisane głównie do słów P. Verlaine’a, a także innych poetów francuskich. Dominuje w nich liryczny nastrój i subtelny koloryt brzmieniowy. Są to krótkie utwory (brak powtórzeń tekstu), których forma jest ściśle związana z budową wiersza, a melodyka uwarunkowana prozodią języka. Fortepian prowadzi dyskretny akompaniament, który stanowi samodzielną warstwę brzmieniową i wzmacnia siłę poetyckiego przesłania. Przyczyniają się do tego również niuanse dynamiczne, zmiany tempa i środki harmoniczne (modalizmy, dźwięki przejściowe, połączenia paralelne, chromatyka). Pieśni Wieniawskiej zakorzenione są głęboko w estetyce muzycznego impresjonizmu. Widać w nich fascynację twórczością C. Debussy’ego i G. Fauré, a zarazem chęć poszukiwania nowych relacji między poezją a muzyką.

Literatura: D. Mooney The Pursuit of Ultimate Expression. The Works of Poldowski (Lady Irene Dean Paul, 1879–1932), dysertacja National University of Ireland, 1999; E. Grabkowski „Poldowski”— zapomniana kompozytorka, córka Henryka Wieniawskiego, „Ruch Muzyczny” 1997 nr 4; T. Greive A Woman of Substance. Rediscovering Poldowski’s Early 20th-century Violin-Piano Music, „Strings” nr 123, 2004.

Kompozycje

Wokalno-instrumentalne:

pieśni:

Bruxelles na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1911

Dimanche d’Avril na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1911

En sourdine na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1911

L’attente na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1912

Brume na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1913

Circonspection na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1913

Colombine na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1913

Cortège na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1913

Cythère na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1913

Dansons la gigue na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1913

Effet de neige na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1913

Fantoches na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1913;

Impression fausse na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1913

L’heure exquise na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1913

Mandoline na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1913

Spleen na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1913

Berceuse d’Armorique na głos i fortepian, sł. A. Le Braz, wyd. Londyn 1914

Crépuscule du soir mystique na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1914

Nocturne des Cantilènes na głos i fortepian, sł. J. Moréas, wyd. Londyn 1914

Sérénade na głos i fortepian, sł. A. Retté, wyd. Londyn 1914

Sur l’herbe na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1918

Dans une musette na głos i fortepian, sł. J. Dominique, wyd. Londyn 1919

Le faune na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1919

Pannyre aux talons d’or na głos i fortepian, sł. A. Samain, wyd. Londyn 1919

Soir na głos i fortepian, sł. A. Samain, wyd. Londyn 1920

La passante na głos i fortepian, sł. kompozytorka, wyd. Londyn 1924

A Poor Young Shepherd na głos i fortepian, wyd. Londyn 1924

Narcisse na głos i kwartet smyczkowy, sł. kompozytorka, wyd. Londyn 1924

Reeds of Innocence i Song na głos i fortepian, sł. W. Blake, wyd. Londyn 1924

A Clymène na głos i fortepian, sł. P. Verlaine, wyd. Londyn 1927

Instrumentalne:

orkiestrowe:

Nocturne, wyd. Londyn 1912

Pat Malone’s Wake na fortepian i orkiestrę, wyd. Londyn 1919

kameralne:

Sonata d-moll na skrzypce i fortepian, wyd. Londyn 1914

Berceuse de l’enfant mourant na skrzypce i fortepian, wyd. Londyn 1923

Tango na skrzypce i fortepian, wyd. Londyn 1923

Pastorale na klarnet i fortepian, wyd. Londyn 1927

Miniature Suite na instrumenty dęte, niewyd.

fortepianowe:

Caledonian Market, wyd. Londyn 1923

The Hall of Machinery – Wembley, wyd. Londyn 1928

Sonatina, wyd. Londyn 1928

Study, wyd. Londyn 1928

***

operetka Laughter, nieukończona