Warzecha Piotr, *10 III 1941 Bytom, †20 VIII 2015 Chorzów, polski kompozytor, dyrygent i pedagog. Studiował w PWSM w Katowicach w klasie kompozycji B. Szabelskiego i w klasie dyrygentury K. Stryi (dyplomy z wyróżnieniem 1966 i 1971). W latach 1972–78 Warzecha był dyrygentem Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Śląskiej w Katowicach, w latach 1984–90 Orkiestry Symfonicznej Filharmonii w Częstochowie, a od 1990 Opery Śląskiej w Bytomiu. Gościnnie prowadził koncerty w ramach festiwali: Warszawska Jesień, Poznańska Wiosna Muzyczna, Musica Polonica Nova we Wrocławiu. Nagrywał muzykę klasyczną i współczesną z WOSPRiT oraz Orkiestrą Polskiego Radia w Krakowie. Od 1966 Warzecha jest pedagogiem Akademii Muzycznej w Katowicach (od 1990 profesorem). W latach 1984–90 był dziekanem Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej tejże uczelni, prowadził tam zajęcia z kompozycji, dyrygentury i instrumentacji na Wydziale Kompozycji, Teorii i Edukacji Muzycznej. Warzecha jest laureatem: I nagrody na Konkursie Młodych ZKP (1966), dwóch I nagród na Konkursie Kompozytorskim im. A. Malawskiego (1972, 1982), II nagrody na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. H. Wieniawskiego (1980), dwóch I nagród na Konkursie im. G. Fitelberga (1966, 1978), II nagrody na konkursie Redakcji Muzyki Współczesnej PR (1979), dwóch II nagród na Międzynarodowym Konkursie „Premio Musicale Città di Trieste” (1982, 1983).
Twórczość Warzechy jest inspirowana jego doświadczeniami jako dyrygenta – wykonawcy muzyki współczesnej i jazzowej. Odznacza się wirtuozowskim traktowaniem faktury orkiestrowej i kameralnej oraz znawstwem efektów instrumentalnych. Pod względem stylistyki charakteryzuje się związkami z sonorystyczną odmianą konstruktywizmu, typową dla muzyki polskiej lat 70. i 80. Indywidualnymi cechami utworów Warzechy są zwartość formalna, energia i witalizm.
Literatura: L. Markiewicz Śląskie tradycje regionalne i ich odbicie w twórczości kompozytorów środowiska katowickiego, «Zeszyty Naukowe PWSM w Katowicach» nr 11, 1974; Spis kompozycji oraz bibliografia prac naukowych i publicystycznych pracowników Akademii Muzycznej w Katowicach, «Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej w Katowicach» nr 20, 1980; E. Bocek, A. Kornecki, K. Turek Kompozytorzy i muzykolodzy środowiska katowickiego, Katowice 1982; K. Baculewski Polska twórczość kompozytorska 1945–1984, Kraków 1987; J. Bauman-Szulakowska, M. Dziadek, K. Turek Utwory i publikacje członków katowickiego Oddziału Związku Kompozytorów Polskich, Katowice 1994.
Variabilité na orkiestrę, 1965, wyd. Kraków 1971
Ewolucje na orkiestrę, 1966, II 1987
Przenikanie na orkiestrę, 1967, wyk. Warszawska Jesień 1969, wyd. Kraków 1974
Ripetizioni na orkiestrę, 1969, wyd. Kraków 1977
Arkady na orkiestrę, 1970
Concerto per orchestra, 1972, wyk. Warszawska Jesień 1975
Obrazy na orkiestrę, 1974
Etiudy na orkiestrę, 1975
Metamorfozy na orkiestrę, 1982
Koncert na 4 solistów i orkiestrę, 1978, wyk. Warszawska Jesień 1979
Poemat-fantazja na skrzypce i orkiestrę, 1980
Dialogi na flet i orkiestrę, 1987
Poemat na big-band, 1990, także wersja na big-band i orkiestrę symfoniczną
Trzy utwory na flet, klarnet, altówkę i fortepian, 1963, wyd. Warszawa 1974
Impresje na zespół instrumentalny, 1964
Kontury na zespół instrumentalny, 1964
Pieśń na kwartet dęty, 1964
Momenty I na 5 instrumentów, 1967
Momenty II dla 7 wykonawców, 1969, wyd. Warszawa 1977
Momenty III na kwintet akordeonowy, 1990, także wersja z orkiestrę kameralną
Medytacje na kwintet dęty, 1971
Muzyka nocą na zespół gitarowy, 1978, wyd. Warszawa 1980
Sekwencje na kwintet dęty, 1982, wyd. Warszawa 1985
I Kwartet smyczkowy 1982, wyd. Warszawa 1989
utwory solowe, m.in. Metamorfozy na klawesyn, 1979