Szulc Bronisław, *24 XII 1881 Warszawa, †17 VII 1955 Tel Awiw, polski waltornista, dyrygent i kompozytor, syn Henryka Szulca. W Instytucie Muzycznym w Warszawie studiował kompozycję u Z. Noskowskiego i grę na waltorni u I. Malinowskiego. W latach 1899–1908 grał w orkiestrze Teatru Wielkiego w Warszawie. W latach 1909–11 kontynuował studia w Lipsku pod kierunkiem H. Riemanna (teoria muzyki) i A. Nikischa (dyrygentura). Od 1911 działał jako dyrygent w Warszawie, Rostowie nad Donem (1912–13), Łodzi (od 1916), Liverpoolu (1923), Rydze i Stanach Zjednoczonych. Występował też jako solista i kameralista (w kwintecie instrumentów dętych) na antenie Polskiego Radia. W 1936 wyemigrował do Palestyny, gdzie objął stanowisko dyrygenta orkiestry symfonicznej w Tel Awiwie (do 1955). Skomponował 2 poematy symfoniczne oraz utwory na skrzypce i wiolonczelę z towarzyszeniem fortepianu (m.in. Humoresque op. 8 na wiolonczelę i fortepian).
