Sulikowski Jerzy, *13 III 1938 Wojkowice Komorne (k. Będzina), polski pianista i pedagog. Studiował pod kierunkiem Z. Śliwińskiego w PWSM w Katowicach (1958–62) i Sopocie (1962–64) oraz u V. Perlemutera i S. Roche w Paryżu (1966–67). Debiutował w 1964 w Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku (I Koncert fortepianowy Bartóka). W 1967 zdobył I nagrodę na międzynarodowym konkursie muzycznym w Genewie, co zdynamizowało jego działalność koncertową; występował w Polsce, krajach europejskich (m.in. Niemcy, Francja, Włochy, Szwajcaria, Szwecja), na Kubie, w Chinach i Japonii. Obok tradycyjnego repertuaru wykonywał utwory kompozytorów XX w. (m.in. Szymanowskiego, Ravela, Bartóka, Prokofiewa, K. Pałubickiego – prawykonania utworów). Jako pedagog działał w Akademii Muzycznej w Gdańsku (1964–91 i od 1996, jako profesor od 1982) oraz Bydgoszczy (1980–91 i od 1996), pełniąc zarazem w obu uczelniach funkcję dziekana Wydziału Instrumentalnego. W latach 1991–96 był profesorem Musashino Academia Musicae w Tokio, prowadził też kursy mistrzowskie w Wiedniu i Dusznikach Zdroju (1977–99). Jego uczniami są m.in. E. Pobłocka, W. Malicki, W. Wiesztord, J. Drzewiecki.
