Smendzianka, Regina

Smendzianka Regina, *9 X 1924 Toruń, †14 IX 2011 Warszawa, polska pianistka i pedagog. Grę na fortepianie studiowała od 1930 u M. Drzewieckiej w konserwatorium Pomorskiego Towarzystwa Muzycznego w Toruniu, a następnie u H. Sztompki – w latach 1936–39 tamże i 1945–48 w PWSM w Krakowie. W 1947 rozpoczęła karierę pianistyczną koncertem w filharmonii w Krakowie pod dyrekcją J. Krenza. W 1949 otrzymała XI nagrodę na IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Warszawie. W latach 1950–55 uzupełniała studia pianistyczne u Z. Drzewieckiego, po których podjęła intensywną działalność koncertową. Występowała w ponad 50 krajach Europy, Ameryki Północnej i Południowej oraz Bliskiego i Dalekiego Wschodu. W latach 1958–62 odbyła liczne tournées z orkiestrą Filharmonii Narodowej i WOSPR. Szczególne miejsce w jej repertuarze zajmowała muzyka polska XIX i XX w.; Smendzianka wykonywała, nagrywała i przygotowała do wydania zapomniane utwory kompozytorów polskich (M. Szymanowska, F. Lessel, F. Janiewicz, M.Kl. Ogiński, S. Moniuszko, J. Krogulski, J. Zarębski, E. Pankiewicz, H. Melcer-Szczawiński, J. Wertheim, Z. Stojowski), jak również dzieła współczesne, m.in. A. Malawskiego, G. Bacewicz (10 etiud, II Sonata fortepianowa, dedykowany Smendziance Mały tryptyk i in.), J. Łuciuka. Za zasługi w propagowaniu współczesnej muzyki polskiej została w 1972 wyróżniona honorową odznaką ZKP. Największe znaczenie w działalności koncertowej i pedagogicznej Smendzianki miała jednak twórczość Chopina, której od 1969 artystka poświęciła wiele wykładów i kursów interpretacji w kraju i za granicą, m.in. w Warszawie, Weimarze, Berlinie, Tampere, Odense, Caracas, Meksyku, Tokio. Była jurorem krajowych i zagranicznych konkursów pianistycznych, w tym VIII, X, XIII i XIV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w Warszawie (1970, 1980, 1995, 2000). Dokonała wielu nagrań dla firm Polskie Nagrania, Deutsche Grampohon, Koch Schwann, Pony Canyon, Camden. W 1964 Smendzianka rozpoczęła działalność pedagogiczną w PWSM w Krakowie, w latach 1966–96 pracowała w PWSM (obecnie Akademia Muzyczna) w Warszawie, zajmując stanowisko docenta (1966), kierownika katedry fortepianu (1972–96); w latach 1972–73 pełniła funkcję rektora. W 1977 otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1985 profesora zwyczajnego, w 1997 profesora honorowego, a w 2002 doktora honoris causa. Do uczniów Smendzianki należą m.in. A. Dutkiewicz, M. Korecka, E. Tarnawska, E. Kupiec, E. Karaś-Krasztel.