Logotypy UE

Sielicki, Ryszard

Biogram

Sielicki Ryszard, *3 III 1916 Warszawa, †21 XII 2005 Warszawa, polski kompozytor. W latach 1937–39 studiował teorię muzyki w konserwatorium w Warszawie, od 1939 do 1941 kompozycję w konserwatorium w Mińsku u W. Zołotariowa, a w latach 1943–48 w konserwatorium w Moskwie u D. Szostakowicza, A. Aleksandrowa, J. Szaporina i N. Iwanowa-Radkiewicza. Od 1956 do 1968 pełnił funkcję głównego redaktora Polskich Nagrań. Otrzymał m.in. Złoty Krzyż Zasługi (1964) i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1977).

Ryszard Sielicki początkowo uprawiał klasyczne formy instrumentalne, a także typowe dla muzyki polskiej okresu powojennego gatunki kantaty i pieśni chóralnej, w latach 60. zwrócił się ku muzyce rozrywkowej, komponując utwory, które znalazły się w repertuarze popularnych piosenkarzy polskich; największe znaczenie mają jego musicale (Dama od Maxima jest pierwszym przykładem tego gatunku w muzyce polskiej), które zdobyły uznanie publiczności i były wielokrotnie wystawiane.

Kompozycje

I Kwartet smyczkowy „Polski”, 1944

Sonata na skrzypce i fortepian, 1945, wyd. Warszawa 1994

Koncert wiolonczelowy, 1946

II Kwartet smyczkowy, 1947

5 pieśni na głos i fortepian, sł. A. Mickiewicz, 1947, 2. wersja 2005

Kantata zwycięska na głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę, 1948

Szkice polskie, fantazja na orkiestrę, 1955, wyd. Kraków 1965

Tryptyk polski na orkiestrę, 1968

Fuga na orkiestrę smyczkową i kotły ad libitum, 1947, włączona do utworu Adagio e fuga con modo polacco, 2005

Wariacja na temat słowiański na fortepian, 2. wersja 1950 (1. zaginiona)

2 pieśni o Bałtyku na chór mieszany, sł. E. Żytomirski, 1963, wyd. Kraków 1964

Dama od Maxima, musical, libretto A. Marianowicz wg G. Feydeau, wyst. Gliwice 1967

Diabeł nie śpi, musical, libretto A. Marianowicz i R.M. Groński wg S. Krzywoszewskiego, wyst. Gdynia 1970

Szwejk, musical, libretto A.J. Rowiński i A. Nowicki wg J. Haška, wyst. Gdynia 1976

Sierotka Marysia, opera dziecięca, libretto E. Bonacka wg M. Konopnickiej, 1984

Chassidic Songs na mezzosopran, klarnet, wiolonczelę i fortepian, sł. ludowe, 1992

Kaddish-Song na sopran i fortepian, sł. W. Sieradzka-Ruig, 1997

Gebirtig-Lieder na mezzosopran, skrzypce, wiolonczelę i fortepian, sł. M. Gebirtig, 1998

Mazurek „Hommage à Y. Menuhin” na skrzypce i fortepian, 1999

Valse-Impromptu na lekki sopran i fortepian, 1999

Légende hebraïque na wiolonczelę i fortepian, 1998

Serenade orientale na wiolonczelę, wyd. Wersal 1998

liczne piosenki na głos z towarzyszeniem fortepianu, także w oprac. na orkiestrę