Reber [reb’er] Napoléon Henri, *21 X 1807 Miluza, †24 XI 1880 Paryż, francuski kompozytor i pedagog. Studiował w konserwatorium w Paryżu (harmonię u A. Rejchy, kompozycję u J.-F. Le Sueura). Ok. 1835 zaczął komponować, 23 IX 1840 wykonano w Opéra-Comique balet Le diable amoureux F. Benoista, którego Reber był współautorem (skomponował muzykę do II aktu). W 1851 został mianowany profesorem harmonii w konserwatorium w Paryżu, w 1862 objął tam stanowisko profesora kompozycji. W tymże roku został wydany Traité d’harmonie Rebera, zalecony przez komisję jako obowiązujący w konserwatorium podręcznik harmonii, później wielokrotnie wznawiany. Od 1871 Reber pełnił funkcję inspektora filii konserwatorium. W 1853 został członkiem Institut de France, w 1855 kawalerem, a w 1870 oficerem orderu Legii Honorowej.
Reber komponował głównie utwory instrumentalne, ale współcześni bardziej cenili jego twórczość operową; szczególną pozycję w jego spuściznie zajmują Mélodies, komponowane do tekstów poetów dawnych (Thibaut de Champagne, Charles d’Orléans i in.) oraz współczesnych (m.in. V. Hugo). W swym traktacie teoretycznym Reber przedstawił zasady harmonii dur-moll.
Literatura: C. Saint-Saëns Notice sur Napoléon Henri Reber, Paryż 1881; F. Noske La mélodie française de Berlioz à Duparc, Amsterdam 1954, zrewid. wyd. w języku angielskim pt. French Song from Berlioz to Duparc, tłum. R. Benton, Nowy Jork 1970.
Instrumentalne:
orkiestrowe:
4 symfonie, wyd. Paryż 1858
Suite de morceaux op. 31, wyd. Paryż 1878
kameralne:
Kwintet smyczkowy op. 1, ok. 1835
Kwartet fortepianowy, wyd. Paryż 1866
4 kwartety smyczkowe
7 triów fortepianowych
Pièces de différents caractères en 3 suites op. 15, na skrzypce lub flet lub wiolonczelę i fortepian, wyd. Paryż ok. 1855
Berceuse célèbre na skrzypce lub wiolonczelę i fortepian, wyd. Paryż 1901
na skrzypce i fortepian:
6 pièces, wyd. Paryż 1849
9 pièces, wyd. Paryż 1866
2 morceaux caractéristiques, wyd. Paryż 1881
fortepianowe:
6 pièces, wyd. Paryż 1845
Souvenirs d’Alsace, wyd. Paryż 1866
Bagatelles op. 36, wyd. Paryż 1879
9 pièces de différents caractères en forme de valses, op. 10
6 pièces de différents caractères en 3 suites, op. 13
na fortepian na 4 ręce:
Pastorale, wyd. 1876
Suite de morceaux, wyd. 1877
wokalno-instrumentalne:
18 wokaliz na sopran lub tenor z towarzyszeniem fortepianu, wyd. Paryż 1845
Mélodies pour chant et piano, 56 pieśni na głos z towarzyszeniem fortepianu, wyd. Paryż 1863 (z. 1) i 1880 (z. 2)
Roland op. 35, kantata, sł. Ph. Quinault, wyd. Paryż 1887
Sceniczne:
opery komiczne:
La nuit de Noël, libretto E. Scribe, wyst. Paryż 1848
Le père Gaillard, libretto T. Sauvage, wyst. Paryż 1852
Les papillotes de Monsieur Benoist, libretto J. Barbier i M. Carré, wyst. Paryż 1853
Les dames-capitaines, libretto A.-H.-J. Mélesville, wyst. Paryż 1857
***
Le diable amoureux, balet, z F. Benoistem, 1840
Praca:
Traité d’harmonie, Paryż 1862
