logotypes-ue_ENG

Rampal, Jean-Pierre

Biogram i literatura

Rampal [ranpˊal] Jean-Pierre Louis, *7 I 1922 Marsylia, †20 V 2000 Paryż, francuski flecista i pedagog. Studiował pod kierunkiem ojca, Josepha Rampala, flecisty, profesora konserwatorium w Marsylii, oraz w latach 1943–44 w klasie G. Crunelle’a w konserwatorium w Paryżu, które ukończył z I nagrodą. Był pierwszym flecistą orkiestry opery w Vichy (1946–50) i Opery w Paryżu (1956–62). Występował także jako solista i kameralista; w 1945 założył w Paryżu Quintette à Vent Français, którego był członkiem do 1965 (w 1968 zespół rozwiązano), w 1952 Ensemble Baroque de Paris, m.in. z udziałem klawesynisty i pianisty R. Veyron-Lacroix, z którym Rampal koncertował od 1946 także w duecie, zdobywając światową renomę. Od 1947 Rampal odbywał tournées po krajach europejskich, Japonii i Stanach Zjednoczonych, gdzie od 1958 występował każdego roku i prowadził kursy mistrzowskie. Wielokrotnie występował w Polsce na recitalach i koncertach symfonicznych. W 1958 Rampal podjął działalność pedagogiczną na letnich kursach mistrzowskich w Nicei, w latach 1969–80 był profesorem konserwatorium w Paryżu (jego uczennicą jest m.in. E. Gajewska).

Rozległy repertuar Rampala obejmował utwory od baroku po współczesność. Dokonał wielu prawykonań współczesnych utworów fletowych, m.in. koncertów A. Joliveta (1950), J. Riviera (1956), S. Nigga (1961), H. Barrauda (1964), J.-R. Françaixa (1967), J. Martinona (1971) i K. Pendereckiego (1993). Bogata dyskografia (Erato, Decca, Sony Classical, DG) obejmuje m.in. utwory J.S. Bacha, C.Ph.E. Bacha, A. Vivaldiego, G.B. Pergolesiego, J.M. LeClaire’a, W.A. Mozarta oraz kompozytorów XX w. Błyskotliwa technika, doskonałe frazowanie, subtelne operowanie barwą sprawiły, że Rampal wyróżniał się wśród współczesnych flecistów. Opracowywał utwory z XIX i XX w., które opublikował w seriach «Les Révisions de J.-P. Rampal» i «Collection de J.-P. Rampal», wydanych u Billaudota w Paryżu.

Literatura: J.-P. Rampal, D. Wise Music, My Love, Nowy Jork 1989 (autobiografia); D. Verroust J.-P. Rampal. Un demi-siècle d’enregistrement, de 1946à 1992 (dyskografia), Paryż 1992.