Predieri, Luca Antonio

Predieri Luca Antonio, *13 IX 1688 Bolonia, †3 I (?) 1767 Bolonia, włoski kompozytor i skrzypek. Studiował grę na skrzypcach u A. Biniego i T. Vitalego, kontrapunkt u stryjów Giacomo Cesare Predieriego i Angelo Predieriego oraz u G.A. Pertiego. Do 1737 działał w Bolonii; w latach 1704–11 był altowiolistą i skrzypkiem w kapeli bazyliki S. Petronio; w 1710 wystawiono jego pierwszą operę La Partenope na inauguracji Teatro Marsigli-Rossi. W 1716 został członkiem Accademia Filarmonica, w 1723 wybrany principe; pełnił również obowiązki maestro di cappella w kościele S. Paolo, Madonna della Galliera, Arciconfraternità della Vita i w katedrze S. Pietro. W 1739 został wicekapelmistrzem, a w latach 1741–51 kierował kapelą na dworze cesarskim w Wiedniu; tytuł kapelmistrza zatrzymał do 1765. Korespondował z Padre Martinim, relacjonując swe sukcesy oraz kontakty z J.J. Fuxem. W 1765 powrócił do Bolonii.

Twórczość religijna Predieriego reprezentuje koncertujący styl szkoły bolońskiej, a jego dzieła odznaczają się mistrzostwem polifonii wokalnej oraz bogactwem efektów polichóralnych. Większość utworów dramatycznych Predieriego nie zachowała się. Źródła potwierdzają wykonanie jego ok. 30 oper i 6 oratoriów na wielu scenach włoskich, m.in. w Bolonii, Rzymie, Livorno, Florencji, Turynie, Mediolanie, Wenecji oraz w Wiedniu, gdzie uznany został za następcę A. Caldary. Opery i oratoria Predieriego wyróżnia stosowanie szerokiej skali cieniowania dynamicznego (szczególnie w ariach) oraz ekspresyjne interpretowanie tekstu recytatywów.

Literatura: A. Damerini L.A. Predieri e il suo „Stabat”, w: Musicisti della scuola emiliana, red. A. Damerini i G. Roncaglia, „Accademia Musicale Chigiana” XIII, Siena 1956; A. Damerini L.A. Predieri. Musicista sconosciuto, „La Scala” 1957 nr 52; R. Ortner L.A. Predieri und sein Wiener Opemschaffen, Wiedeń 1971.