Miszczyk Stanisław, *25 IV 1910 Warszawa, †2 VII 1976 Warszawa, polski tancerz, choreograf i baletmistrz. Wychowanek szkoły baletowej w Warszawie (1920–27). [Wziął udział, m.in. z B. Karczmarewicz i E. Paplińskim, w układzie baletowym otwierającym II akt Króla Rogera K. Szymanowskiego, w prapremierze w 1926]. Był tancerzem baletu przy Teatrze Wielkim w Warszawie (1927–29), solistą baletu przy Teatrze Polskim w Katowicach (1929/30) i Teatrach Miejskich we Lwowie (1930–31). Po służbie wojskowej (1931–32) powrócił w 1932 do baletu warszawskiego, gdzie od 1934 był solistą. W latach 1935–37 solista Polskiego Baletu F. Parnella, z którym w 1936 wystąpił na olimpiadzie tanecznej w Berlinie; w latach 1937–39 jako solista Polskiego Baletu Reprezentacyjnego występował w wielu krajach europejskich [m.in. w 1939 w Brukseli podczas oraz podczas Wystawy Światowej w Nowym Jorku w Harnasiach K. Szymanowskiego w choreografii J. Cieplińskiego]. W czasie II wojny światowej tańczył w jawnych teatrzykach warszawskich (Stara Mewa, Teatr miasta Warszawy, w którym w 1943/44 był kierownikiem baletu). W 1945 zorganizował balet przy Teatrze Powszechnym w Krakowie, wkrótce jednak zrezygnował z tańca, poświęcając się pracy choreograficznej i organizacyjnej jako kierownik zespołów baletowych; pracował w Poznaniu (2. półrocze 1945, 1952–54), w Operze Śląskiej w Bytomiu (1946, 1948/49), w Warszawie (1949–52, 1955–59 w Państwowej Operze, 1968–72 w Teatrze Wielkim). W 1972 przeszedł na emeryturę. Oprócz zajęć etatowych współpracował dorywczo jako choreograf z niemal wszystkimi scenami muzycznymi kraju, m.in. wystawił Jezioro łabędzie z muzyką P. Czajkowskiego (Poznań 1953, Warszawa 1956, Wrocław 1961), opierając się na choreografii tradycyjnej, ale przystosowanej do ówczesnych możliwości wykonawczych polskich tancerzy. W swej twórczości wiele uwagi poświęcał repertuarowi polskiemu; był autorem 5 inscenizacji Pana Twardowskiego (muz. L. Różycki): Bytom 1948, Warszawa 1951, 1957, 1965, Wrocław 1962. Wystawił Swantewita (muz. P. Perkowski, Bytom 1949), Harnasie (muz. K. Szymanowski, Warszawa 1951), Bursztynową pannę (muz. A. Świerzyński, Poznań 1961) oraz prapremiery: Z chłopa król (muz. G. Bacewicz) i Zabawa w Lipinach (muz. Z. Mycielski) – Poznań 1954, 1953, Mazepa (muz. T. Szeligowski, Warszawa 1958).
Literatura: B. Mamontowicz-Łojek Terpsychora i lekkie muzy, Kraków 1972; Almanach sceny polskiej 1975/76, Warszawa 1978.
