Antologia muzyki chóralnej renesansu na chór mieszany a cappella; tom I [partytura]
Marenzio [~cjo] Luca, *1553 lub 1554 Coccaglio (k. Brescii), †22 VIII 1599 Rzym, włoski kompozytor i śpiewak. Rok urodzenia Marenzia przyjmuje się na podstawie pochodzącego z 1588 oświadczenia podatkowego ojca kompozytora, Giovanniego Francesca, notariusza w Brescii, w którym podał on wiek swoich synów. Luca miał wówczas 35 lat. Kilka niedokładnych informacji odnoszących się do wczesnych lat życia Marenzia przekazał w 1620 Ottavio Rossi. Podał on m.in. miejsce urodzenia i pochówku kompozytora, podkreślił, że Marenzio posiadał piękny głos, oraz że jego nauczycielem muzyki był Giovanni Contino, twórca motetów, lamentacji, hymnów i kapelmistrz katedry w Brescii w latach 1551–58 i 1565–69. Przypuszcza się więc, że Marenzio śpiewał w dzieciństwie w chórze katedralnym (ówczesnym zwyczajem chłopcy-śpiewacy nie byli wymieniani w księgach rachunkowych po nazwisku) i mógł się zetknąć z mistrzem w czasie jego drugiego pobytu w Brescii. W 1565 Marenzio miał ok. 12 lat i chórzystą mógł już być od jakiegoś czasu; Contino nie byłby więc jego pierwszym nauczycielem muzyki (jak utrzymywał Rossi). G. Contino spędził ostatnie lata życia (1569–74) w Mantui na dworze Gonzagów; być może zabrał tam ze sobą ucznia o pięknym głosie. O pobycie Marenzia na tym dworze mógłby świadczyć późniejszy list z 31 V 1586 Scipione Gonzagi z Rzymu do Giuglielma Gonzagi w Mantui. Odpowiadając na prośbę kuzyna o nawiązanie kontaktu z Marenziem, Scipione przytoczył słowa muzyka, że ten „służyłby jego wysokości chętniej niż jakiemukolwiek innemu księciu, ponieważ pamięta, iż spędził już kilka lat w tej samej służbie”. Nie ma jednak żadnych dokumentów potwierdzających pracę Marenzia dla rodziny Gonzagów, jedynie kilka jego publikacji jest dedykowanych różnym członkom tego rodu: księga motetów z 1585 Scypionowi, księga 8. madrygałów 5-głosowych z 1598 – Ferrante, a księga 9. z 1599 – Vincenzo. Jeśli Marenzio rzeczywiście był w latach od 1569 lub 1570 do 1574 w Mantui, to miał okazję nawiązać znajomość z G. de Wertem, maestro di cappella na dworze Gonzagów w latach 1565–96, i może właśnie kontakt z tym wybitnym twórcą madrygału włoskiego miał decydujący wpływ na ukształtowanie stylu kompozytorskiego Marenzia i upodobanie do twórczości madrygałowej. W latach 1574–78 Marenzio pozostawał w służbie (jako śpiewak) u kardynała Cristoforo Madruzzo, biskupa Trydentu (u którego wcześniej, przez 12 lat był kapelmistrzem G. Contino). Fakt ten poświadczony jest przez samego kompozytora w liście z 1584 skierowanym do Luigiego d’Este, przez którego został zatrudniony po śmierci Madruzza (†5 VII 1578). Nazwisko Marenzio pojawia się na liście dworzan kardynała Luigiego d’Este po raz pierwszy 1 VIII 1578 (jest to równocześnie najwcześniejszy zachowany dokument dotyczący działalności Marenzia), a sam kompozytor określił (w wydaniu z 1581 księgi 1. madrygałów 6-głosowych) pełnioną przez siebie wówczas funkcję jako maestro di cappella. Na tym stanowisku pozostał aż do śmierci kardynała (†30 XII 1586). W okresie służby przebywał zasadniczo w Rzymie, ale w 1580 spędził urlop w „stronach rodzinnych”, a poza tym wyjeżdżał często z Luigim do jego rezydencji w Tivoli oraz do Ferrary. W tym mieście zatrzymali się (XI 1580–V 1581) na dworze księcia Alfonsa II d’Este, brata kardynała. Księciu i jego siostrze Lukrecji dedykował Marenzio dwie księgi madrygałów (1. księga 6-głosowych i 2. księga 5-głosowych), obie wydane w 1581 w Wenecji. Zapewne przynajmniej niektóre z tych utworów zostały skomponowane i wykonane w Ferrarze, będącej w tym czasie ważnym centrum zarówno twórczości jak wykonawstwa madrygałów. W 1583 Marenzio był poproszony o uświetnienie śpiewem uroczystości organizowanych w okresie Wielkiego Postu przez arcybractwo SS. Trinitá dei Pellegrini e Convalescenti w Rzymie, a w 1584 na pewno w tych uroczystościach uczestniczył. Po śmierci Luigiego d’Este Marenzio korzystał jeszcze w 1587 z przyznanej mu przez kardynała pensji. Uczestniczył też w tym roku w posiedzeniach Accademia filarmonica w Weronie, a księciu Mario Bevilaqua, patronowi tej najsłynniejszej wówczas akademii we Włoszech, dedykował z datą 10 XII 1587 księgę 1. madrygałów 4–6-głosowych (1588). Z początkiem 1589 Marenzio wszedł w służbę Ferdynanda I Medyceusza. Jako były kardynał, ten nowy wielki książę Toskanii niewątpliwie znał już kompozytora w Rzymie i zaangażował go do Florencji, jak się przypuszcza, głównie w tym celu, aby uczestniczył w przygotowaniach do uroczystości weselnych księcia z Krystyną de Lorraine; Marenzio stworzył muzykę do dwóch spośród wykonanych z tej okazji w V 1589 intermediów, a w innym wystąpił jako śpiewak w roli Saturna. Pod koniec XI 1589 Marenzio opuścił Florencję, powrócił do Rzymu i zamieszkał w rezydencji Virginio Orsiniego, księcia Bracciano, którego poznał we Florencji. W 1593 przeszedł na służbę do papieskiego sekretarza stanu, kardynała Cinzio Aldobrandiniego, bratanka papieża Klemensa VIII, i zamieszkał w Watykanie. Pod koniec 1595, rekomendowany przez C. Aldobrandiniego i Ferdynanda Medyceusza (listy z X i IX 1595), udał się wraz z grupą włoskich muzyków na dwór Zygmunta III Wazy, gdzie został kapelmistrzem. O jego pobycie w Polsce wspomina (bez podania dat) O. Rossi oraz Giovanni Paolo Mucante, mistrz ceremonii w orszaku kardynała-legata Enrico Gaetano. Mucante, przebywając w Warszawie, zapisał pod datą 29 IX 1596: „Król bowiem bardzo się kocha w muzyce, trzyma sławnych majstrów włoskich, między innemi Mistrza Kapelli signor Luca Murantio i wielu innych” (oryginał zaginiony, tłumaczenie J.U. Niemcewicz). Nie wiadomo kiedy Marenzio opuścił Polskę, być może już w 1597. O. Rossi motywuje tę decyzję ostrym klimatem w północnej krainie i słabym zdrowiem kompozytora. W X 1598 Marenzio był w Wenecji. Zmarł w Villa Medici w Rzymie, a pochowany został w bazylice S. Lorenzo w Lucina.
Marenzio był mistrzem madrygału lirycznego i pastoralnego, pisał najbardziej subtelne i wytworne madrygały w całym stuleciu. Powszechnie znane są jego najwcześniejsze kompozycje, błyskotliwe, frywolne i zmysłowe. Już jego pierwsza księga madrygałów 5-głosowych z 1580 odniosła niebywały sukces w Rzymie i szybko rozprzestrzeniła się w całych Włoszech. Sukces ten można po części wyjaśnić tym, że Marenzio nie miał w Rzymie równego sobie rywala, ale przede wszystkim tym, że odpowiedział na zapotrzebowanie społeczności rzymskiej na muzykę, która mogła być wykonywana przez szlachetnie urodzonych śpiewaków amatorów. Sława Marenzia nie była jednak lokalna, przekroczyła granice, rozeszła się po całej Europie. Już za jego życia pojawiły się wydania licznych jego kompozycji wraz z tłumaczeniami tekstów w antologiach angielskich, takich jak Musica Transalpina N. Yonge’a w 1588 w księdze 1, w 1597 w księdze 2, Italian Madrigalls Englished Th. Watsona w 1590 (które niewątpliwie wywarły wpływ na kształtowanie się madrygału angielskiego), czy z początku następnego stulecia w zbiorach niemieckich, jak np.: Auszug auß Lucae Marentii vier Theilen seiner Italianischen dreystimmigen Villanellen und Napolitanen… P. Kauffmanna z 1606. Podobnie jak wielu XVI-wiecznych madrygalistów Marenzio dostosowywał technikę kompozytorską do treści niezwykle zróżnicowanych w poszczególnych wierszach, które opracowywał. W rezultacie niemal każdy utwór jest tak bardzo indywidualny, zawiera tak wiele różnorodnych rozwiązań technicznych, zależnych od zmieniających się znaczeń poszczególnych słów, że wszelkie uogólnienia prowadzą do uproszczenia specyfiki jego warsztatu kompozytorskiego. Ta wielość środków technicznych jest charakterystyczną cechą techniki kompozytorskiej Marenzia, świadczącą o jego nieograniczonych możliwościach twórczych. Można jednak wyróżnić dwie cechy stylu w odniesieniu do wczesnych jego dzieł: krótkość i zwięzłość oraz skłonność do obrazowego przedstawiania możliwie największej ilości konkretnych szczegółów tekstu, przy zachowaniu elegancji i efektowności muzyki. Tematyka wierszy, po które Marenzio sięgał najczęściej we wczesnym okresie twórczości, obracała się wokół pastoralnego hedonizmu o tradycji arkadyjskiej. Język tej poezji odznaczał się dużą ilością słów zawierających konkretne wyobrażenia, słów przedstawiających rzeczy postrzegalne zmysłowo, umożliwiając kompozytorowi rozwijanie własnej pomysłowości w dobieraniu muzycznych odpowiedników. To z kolei doprowadziło do wykształcenia całego zasobu konwencjonalnych przedstawień, za pomocą których słowa stawały się bardziej żywe i bardziej znaczące. Widoki, dźwięki, nastroje były przekładane na muzykę. Idea wysokości, wznoszenia, w słowach takich jak „niebo”, „niebiosa”, „wzniosłość”, „wstępowanie” itp., wymagała figury wznoszącej, i przeciwnie idea niskości – figury opadającej. Idea ciemności, czerni, nocy – wyrażała się najczęściej w zastosowaniu „czarnej notacji” (nuty zaczernione), co było symbolem rozpoznawalnym jedynie przez wykonawców, podobnie jak wprowadzenie dwu semibreves tej samej wysokości dla wyrażenia idei „oczu”, „spojrzenia”, westchnienia wyrażane były pauzą poprzedzającą dane słowo. Te w zasadzie naiwne środki malarstwa dźwiękowego Marenzio przekształcał w sposób genialny w środki artystycznej ekspresji. Jego muzyka, mimo iż zawiera czasem patos, nigdy nie jest tragiczna. Zwyczaj muzycznego malarstwa dźwiękowego i obrazowego, czasami wręcz graficznego przedstawiania poszczególnych słów lub cząstek wypowiedzi wynikał z dążenia do krótkiej, trafnej, szybkiej i wyraźnej charakterystyki nastroju lub znaczenia, często tylko literalnego, tekstu. I chociaż malarstwo dźwiękowe Marenzia jest czasami powierzchowne, niemniej stanowi ono integralną część stylu tych „czarujących, frywolnych i zmysłowych kompozycji” (H.M. Brown), które są po prostu bardzo wyrafinowanym przeniesieniem na język muzyczny niezwykle misternej, dowcipnej i wytwornej poezji. W zakres środków służących do odmalowywania słów włączył Marenzio także efekty brzmieniowo-harmoniczne, w których elementem znaczącym stawał się dysonans. Zasadniczym idiomem tonalnym w kompozycjach Marenzia jest diatonika, toteż fragmenty zawierające dysonansowe współbrzmienia są szczególnie wyraźne. Tak jest np. w cytowanym wielokrotnie w literaturze fragmencie z madrygału O voi che sospirate, będącym opracowaniem dwunastej strofy z podwójnej sekstyny Petrarki. W wersie piątym tej strofy Muti una volta quel suo antico stile (odmień swój dawny zwyczaj) wprowadził Marenzio skalę, w której współbrzmią ze sobą dźwięki: gis z as, fis z ges, cis z des. Zabieg ten jest niewątpliwie próbą odpowiedzi na dyskusje prowadzone przez muzyków pod koniec stulecia na temat rodzajów muzyki starożytnej. Inną cechą stylu Marenzia jest ukształtowanie formalne kompozycji. Podstawowym elementem rozczłonkowania formalnego w jego kompozycjach jest kolon, rytmiczno-intonacyjny, a zarazem znaczący odcinek wypowiedzi wierszowej. Każdy z takich odcinków otrzymuje odrębne i różniące się opracowanie muzyczne, każdy literacki pomysł otrzymuje własną muzyczną charakteryzację. W następujących po sobie fragmentach tekstu Marenzio od razu rozpoznaje ich właściwy sens i szybko zmienia fakturę, tempo, sposób kształtowania linii melodycznej, rodzaj stosowanych współbrzmień. Rezultatem takiego podejścia jest oczywiście rozbicie kompozycji na liczne, wyraźne i niewielkie odcinki, stworzenie pewnego rodzaju „symfonicznej struktury w służbie tekstu” (A. Einstein), co doprowadziło do ostatecznego zniszczenia podstawowego ideału konstrukcji polifonicznej, tj. nieprzerwanej ciągłości przebiegu, ideału kompozytorów XV i XVI stulecia. We wszystkich typach kompozycji Marenzio zasadniczo stosował tę samą technikę, przyjmował podobne zasady opracowywania tekstu. Wszystkie jego utwory cechuje klarowność stylu i śpiewność fraz melodycznych, stosunkowo krótkich i o małej komplikacji rytmicznej, często powtarzanych. Faktura i brzmienie interesowały kompozytora bardziej, natomiast kontrapunkt i jego zawiłości były środkami o mniejszym znaczeniu. O ile w madrygałach 5-głosowych zainteresowanie Marenzia skupiało się przede wszystkim na obrazowaniu szczegółów w poszczególnych wersach, o tyle kompozycje 6-głosowe ujawniają zainteresowanie formą i jakością brzmienia. W tych też madrygałach większego znaczenia nabiera pierwiastek harmoniczny, ponieważ szerszy zakres skali dostarcza większej przestrzeni do rozwijania motywów oraz umożliwia większe kontrasty brzmieniowe, które osiągane są poprzez zmiany faktury, podział zespołu na grupy, zestawianie poszczególnych grup z całym zespołem. W villanellach bas nie włącza się do imitacyjnego kontrapunktu i często otrzymuje nową funkcję podpory harmonicznej. Podobieństwo do wyższych głosów sprowadza się do rytmiki, bowiem wszystkie głosy mają ten sam tekst. W niektórych utworach głos basowy ma bardzo rozległą skalę i jest tak ekspresyjny jak głosy wyższe. W ostatniej dekadzie życia Marenzia nastąpiła zmiana techniki i stylu kompozytora, dotycząca przede wszystkim brzmienia i nastroju. W madrygałach nadal zachowany jest idiom pastoralny, lecz są one bardziej abstrakcyjne, mniej konkretne w malarstwie dźwiękowym, bardziej skoncentrowane na pogłębionych refleksjach emocjonalnych. Chromatyka staje się bardziej zintegrowana ze stylem diatonicznym, zamiast rzeczywistych postępów chromatycznych Marenzio stosował jedynie podwyższenia półtonowe dolnych dźwięków prowadzących celem uzyskania nowych brzmień harmonicznych, nowocześnie kształtowanych kadencji, a także poszerzenia zasobu dźwiękowego. Zmiany widoczne są również w fakturze. Kontrapunkt został zredukowany do harmonii, tzn. pomiędzy głosami nie ma teraz ściśle polifonicznej współzależności, zaznacza się natomiast wyraźniejsza polaryzacja pomiędzy głosami melodycznymi (najczęściej sopranem) i harmonicznym dopełnieniem, w którym fluktuację przebiegów harmonicznych wyznacza głos najniższy. Częściej też pojawiają się fragmenty homorytmiczne, ujmowane już homofonicznie, tzn. z harmonią wyznaczaną przez głos najwyższy i najniższy, podczas gdy melodia głosów środkowych staje się bardziej statyczna (Deh Tirsi anima mia). Wyrazistość słów jest najważniejszym parametrem. Zauważalne są również zmiany w sposobie organizowania przebiegu melodycznego, poszczególne frazy są bardziej wyrównane metrycznie, wyraźniej zaznaczane przez rozdzielanie odcinków pauzami, częściej też pojawiają się powtórzenia poszczególnych fraz wraz ze zmianą wysokości (progresja), czego raczej nie stosowano w technice kontrapunktycznej, ale występowało to powszechnie w muzyce koncypowanej harmonicznie. Melodia głosu najwyższego staje się często jedynym nośnikiem ekspresji. Tej zmiany w sposobie komponowania Marenzio był w pełni świadom. W dedykacji do księgi madrygałów z 1588 (Madrigali a Quatro, Cinque, et Sei Voci…) pisał: „madrygały z tej księgi skomponowane zostały w sposób różniący się od tego, którym posługiwałem się poprzednio; zarówno za pomocą imitacji słów jak i właściwości stylu starałem się osiągnąć w nich melancholijną powagę, która może będzie wyżej oceniana przez znawców”.
Literatura: O. Rossi Elogi historici di Bresciani illustri, Brescia 1620; J.U. Niemcewicz Zbiór pamiętników o dawnej Polszcze, Lipsk 1839; F.X. Haberl L. Marenzio, eine bio-bibliographische Skizze, „Kirchenmusikalisches Jahrbuch” XV, 1900; P. Guerrini L. Marenzio. Contributo alia sua biografia, „Santa Cecilia” VIII i IX, 1907–08, zaktualizowany przedruk: L. Marenzio, „il più dolce cigno d’Italia” nel IV centenario della nascita, w: „Monografie di storia bresciana” XLI, 1953; J.A.F. Orbaan Notizie inedite su L. Marenzio, „Bolletino bibliografico musicale” III nr 2, 1928; G. Bignami L’anno di nascita di L. Marenzio, „Rivista Musicale Italiana” XLII, 1938; A. Einstein The Italian Madrigal, t. 2, Princeton 1949, przedruk 1971; H. Engel L. Marenzio, Florencja 1956; W. Dürr Zum Verhältnis von Wort und Ton im Rhythmus des Cinquecento-Madrigals, „Archiv für Musikwissenschaft” XV, 1958; W. Sandelewski G.C. Gabussi a kapela Zygmunta III w latach 1596–1602, „Muzyka” 1963 nr 1–2; D. Arnold Marenzio, Londyn 1965; P Kast Die Musikdrucke des Kataloges Giunta von 1604, ,Analecta Musicologica” II, 1965; A. Szweykowska Przeobrażenia w kapeli królewskiej na przełomie XVI i XVII w., „Muzyka” 1968 nr 2; J. Steele The Later Madrigals of L. Marenzio, „Studies in Music” III, 1969; R. Jackson Two Newly-Found Motets by Marenzio (?), „Journal of the American Musicological Society” XXIV, 1971; S. Ledbetter L. Marenzio. New Biographical Findings, dysertacja, New York University 1971; W. Kirkendale Franceschina, Girometta, and Their Companions in a Madrigal „a diversi linguaggi” by L. Marenzio and O. Vecchi, „Acta Musicologica” XLIV, 1972, tłumaczenie włoskie w: Il madrigale tra Cinque e Seicento, Bolonia 1988; N. Pirrotta Note su Marenzio e il Tasso, w księdze pamiątkowej L. Rongi, Mediolan 1973; H.M. Brown Music in the Renaissance, Englewood Cliffs 1976; J. Chater Fonti poetiche per i madrigali di L. Marenzio, „Rivista Italiana di Musicologia” XIII, 1978; S. Ledbetter Marenzio’s Early Career, „Journal of the American Musicological Society” XXXII, 1979; L. Marenzio Poetica, stile e tecnica dell’opera profana e sacra, materiały z konwenium 30–31 VIII 1979 w Gorizii, Gorizia 1980; J. Chater L. Marenzio and the Italian Madrigal 1577–1593, „Studies in British Musicology” IV, Ann Arbor 1981; B. Meier Zum Gebrauch der Modi bei Marenzio. Tradition und Neuerung, „Archiv für Musikwissenschaft” XXXVIII, 1981; J. Chater L. Marenzio. New Documents, New Observations, „Music and Letters” LXIV, 1983; J. Steele „Est modus in rebus”. The Decline and Fall of the Classical Italian Madrigal, w: The Classical Temper in Western Europe, red. J. Hardy i E.D. McCredie, Melbourne 1983; R. Jackson Marenzio’s Polish Sojourn and His Polychoral Motets, „Musica Antiqua Europae Orientalis” Acta scientifica VII, Bydgoszcz 1985; R. Vettori Note storiche sulpatronato musicale di Cristoforo Madruzzo Cardinale di Trento (1512–1578), „Rivista Italiana di Musicologia” XX, 1985; I. Fenlon Cardinal Scipione Gonzaga (1542–93). ,,Quelpadrone confidentissimo”, „Journal of the Royal Musical Association” CXIII, 1988; M. Ruhnke Zum Wort-Ton-Verhältnis in den mehrstrophigen Villanellen von L. Marenzio und ihre Umtextierung durch V. Haussmann, w księdze pamiątkowej W. Osthoffa, red. M. Just i R. Wiesend, Tutzing 1989; L. Marenzio musicista europeo, red. M.T.R. Barezzani i M. Sala, Brescia 1990; O. Cullin L. Marenzio Madrigaux à 5 voix, livres 5 et 6, ,Analyse Musicale” XXV–XXVI, 1991–92; Bibliografia delle opere dei musicisti bresciani pubblicate a stampa dal 1497 al 1740. Opere di singoli autori, red. M. Sala, E. Meli, O. Mischiati, Florencja 1992; G. Durosoir Le madrigal Italien de L. Marenzio à C. Monteverdi (1580–1603), Paryż 1992; B. Janz Die Petrarca-Vertonungen von L. Marenzio Dichtung und Musik im späten Cinquecento-Madrigal, Tutzing 1992; M. Privitera Malinconia e acedia. Intorno a Solo epensoso di L. Marenzio, „Studi musicali” XXIII, 1994; W. Dürr Imitar la poesia. L. Marenzio ed il madrigale „Amatemi ben mio”, w: Il madrigale oltre il madrigale. Dal barocco al Novecento. Destino di una forma e problerni di analisi, red. A. Colzani, A. Luppi, M. Padoan, Como 1994; R. Freedman Marenzio’s Madrigali a quattro, cinque et sei voci of 1588. A Newly-Revealed Madrigal Cycle and Its Intellectual Context, „Journal of Musicology” XIII, 1995; I. Zamuner L. Marenzio centonatore. Selezione poetica tra forma-canzoniere petrarchesca e opera aperta tassiana (1585–88), „La cartellina. Musica corale e didattica” XXI, 1997; M. Bizzarini L. Marenzio e la Francia, „Rivista Italiana di Musicologia” XXXII, 1997; M. Bizzarini L. Marenzio. La carriera di un musicista tra Rinascimento e Controriforma, Rodengo Saiano 1998; „Early Music” XXVII, 1999 (nr 4 poświęcony L. Marenzio), zawiera m.in.: M. Bizzarini Marenzio and Cardinal Luigi d’Este, R.I. DeFord Marenzio and the „villanella alia romana”, J.A. Owens Marenzio and Wert Read Tasso. A Study in Contrasting Aesthetics, N. O’Regan Marenzio’s Sacred Music. The Roman Context, R. Jackson Marenzio, Poland and the Late Polychoral Sacred Style, R. Giuliani Marenzio on Record.
Religijne:
rozwiązanie skrótów (w spisie kompozycji po średniku) odnosi się równocześnie do źródeł i nowych wydań:
a) druki autorskie
MF – Motecta festorum totius anni cum Communi Sanctorum (…) Liber primus, wyd. Rzym 1585, pt. Motettorum pro festis totius anni cum Communi Sanctorum (…) Liber primus, 2. wyd. Wenecja 1588, 3. wyd. 1600, 4. wyd. 1606, pt. Cantiones sacrae pro festis…, 5. wyd. Antwerpia 1603; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 2, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1978
MS – Madrigali spirituali…, wyd. Rzym 1584, 2. wyd. Wenecja 1588, 3. wyd. 1606, 4. wyd. Antwerpia 1610, poszerzone o utwory świeckie, pt. Madrigali Spirituali e Temporali…, Norymberga 1610
S.C. – Lucae Illius Marentii Omnibus noti Sacrae Cantiones (…) Cum infema parte pro Organo…, wyd. Wenecja 1616; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” IXXII, t. 1, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1976; L. Marenzio, Motetten zu 5–7 Stimmen, wyd. nowe H. Engel, Wiedeń 1926
b) druki zbiorowe
Bo Ia – Florilegium selectissimarum cantionum (…) collectum & editum studio ac labore M. Erchardi Bodenschatz…, wyd. Lipsk 1603; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 3, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1979
Bo Ib – zmienione, pt. Florilegium Portense (…) Editio altera…, wyd. Lipsk 1618; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 3, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1979
Bo II – cz. 2. pt. Florilegii Musici Portensis (…) Pars altera…, wyd. Lipsk 1621; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 3, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1979
Co – Selectae cantiones (…) A Fabio Constantino (…) editae. Cum bosso ad organum, wyd. Rzym 1614; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 3, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1979
Li – Melodiae sacrae (…) Opera ac studio, Vincentii Lilii…, wyd. Kraków 1604; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 1, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1979
Scha – Promptuarii musici (…) pars prima (…) Collectore Abrahamo Schadaeo…, wyd. Strasburg 1611, (…)pars altera… 1612, (…) pars quarta… 1617; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 3, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1979
c) rękopisy
Berlin – Deutsche Staatsbibliothek, MS 40039;
Drezno – Sächsische Landesbibliothek, Hs. Grimma 50 No. 114
Kassel – Deutsches Musikgeschichtliches Archiv, MS. 393; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 3, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1979
Lüneburg – Ratsbücherei, tabulatura organowa; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 3, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1979
Münster – Bibliothek des Priesterseminars, MS. 4590; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 3, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1979
Pelplin – Biblioteka Seminarium Duchownego, tzw. tabulatura pelplińska; faksymilowe wyd. nowe H. Feicht, „Antiquitates Musicae in Polonia” II, III, VI, 1964, 1965, 1965
Ratyzbona – Proskesche Musikbibliothek, Ms. AR 1012; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 3, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1979
Trydent – Bibliothek Provinziale d’Arte, Fondo Feininger 176; L. Marenzio. Messa e mottetto „Jubilate Deo”, wyd. nowe O. Mischiati, Mediolan 1981
VatG – Biblioteca Apostolica Vaticana, Cappella Giulia Cod. 25; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 3, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1979
VatS – Biblioteca Apostolica Vaticana, Cappella Sistina, Cod. 29; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 3, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1979
Wiedeń-1 – Österreichische Nationalbibliothek, Cod. 16707
Wiedeń-2 – Österreichische Nationalbibliothek, Cod. 16–708, 44(7); L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 3, wyd. nowe R. Jackson, Neuhausen-Stuttgart 1979
do tekstów łacińskich:
Antequam comedam suspiro responsorium na 6 głosów, cz. 2 Nonne dissimulavi; wyd. SC
A solis ortus cardine, hymn na 12 głosów; Li
Ave maris Stella, hymn na 12 głosów; Ratyzbona, Munster
Beatus Laurentius, antyfona na 4 głosy; MF
Caeciliam cantate pii na 5 głosów; SC
Cantantibus organis, antyfona na 4 głosy; MF
Cantate Domino canticum novum, antyfona na 8 głosów; Kassel
Christus Jesus splendor patris, antyfona na 4 głosy; MF
Conceptio tua Dei genitrix, antyfona na 4 głosy; MF
Cum iucunditate, antyfona na 4 głosy; MF
Cum pervenisset beatus Andreas, antyfona na 4 głosy; MF
Deus venerunt Gentes, introit na 8 głosów; Scha, Berlin
Domine ne in furore, psalm na 7 głosów, cz. 2 Et anima mea turbata est; SC
Domine quando veneris, responsorium na 5 głosów, cz. 2 Comissa mea pavesco; SC
Dum aurora finem daret, antyfona na 6głosów, cz. 2 Virgo gloriosa; SC
Dum esset summus pontifex, antyfona na 4 głosy; MF
Egredimini filiae Syon, 8-głosowy fragment Canticum canticorum; rkp. Rzym, Biblioteca Nazionale, Ms. 33, 34, 40–46
Estote fortes in bello, antyfona na 4 głosy; MF
Et respicientes, antyfona na 4 głosy; MF
Ex Patre Patris na 5 głosów, drugi wiersz hymnu „Christe Redemptor Omnium”; VatS
Exsurgat Deus, psalm na 8 głosów; Scha (1611), Berlin, VatG i in.
Gabriel Angelus locutus est Mariae, antyfona na 4 głosy; MF
Gaudent in coelis animae Sanctorum, antyfona na 4 głosy; MF
Hic est Martinus, responsorium na 7 głosów; SC
Hodie beata Virgo Maria, antyfona na 4 głosy; MF
Hodie Christus natus est, antyfona na 4 głosy; MF
Hodie completi sunt dies Pentecostes, antyfona na 4 głosy; MF
Hodie Maria Virgo caelos ascendit, antyfona na 4 głosy; MF
Hodie Paulus Apostolus, antyfona na 4 głosy; MF
Iniquos odio habui, psalm na 8 głosów; Scha (1611), Bo Ib, Bo II, Berlin
Innocentespro Christo infantes occisi sunt, antyfona na 4 głosy; MF
In tua patientia, antyfona na 4 głosy; MF
Iste est Ioannes, antyfona na 4 głosy; MF
Iste Sanctus pro lege Dei sui, antyfona na 4 głosy; MF
Jubilate Deo (…) cantate et exultate, 12-głosowy początek psalmu 99, później swobodna parafraza; Co, Li, Scha (1617), rkp. Rzym, Biblioteca Nazionale, Ms. 33, 34, 40–46 (tu zachowane I: ATB II: CATB III: C i basso seguente), Pelplin i w innnych rękopisach
Jubilate Deo (…) servite, psalm na 8 głosów; Bo la, Bo II, Magnificat octo tonorum…, wyd. Norymberga 1600, Sacrarum symphoniarum continuatio…, wyd. Norymberga 1600, rkp. Brunszwik, Stadtbibliothek, MS. 644, Rzym, Biblioteca Nazionale, Ms. Mus. 117–21 i Biblioteca Musicale S. Cecilia, G Mss. 792–795
Laudate Dominum na 12 głosów; Li, Ratyzbona, VatG, rkp. Rzym Biblioteca Nazionale, Ms. 33, 34, 40–46, Tenbury, St. Michael’s College, Ms. 40–0–39
Levavi oculos meos, psalm na 5 głosów, cz. 2 Non det in commotionem; SC
Magnificat na 8 głosów, dwie wersje, krótsza: VatS, Psalmi Motecta, magnificat (…) selecta a Jo. Luca Conforti, wyd. Rzym 1592, Motetti et salmi (…) con la parte de i bassi, per poter sonarli nell’organo…, wyd. Wenecja 1599; rozbudowana: rkp. Berlin, Staatsbibliothek Preussischer Kulturbesitz MS. Zlll (Peltsch) i 13570
Magnum haereditatis misterium, antyfona na 4 głosy; MF
Misit rex incredulus, antyfona na 4 głosy; MF
Missa „Jubilate” (Kyrie-Gloria) na 8 głosów; Trydent
Missa „Jubilate” (inna na tym samym modelu) na 8 głosów; Drezno
Missa „Laudate Dominum” na 12 głosów; Wiedeń-1
Mulier quae erat in civitate, antyfona na 4 głosy; MF
Nativitas gloriosae Virginis Mariae, antyfona na 4 głosy; MF
O beatum pontificem, antyfona na 4 głosy; MF
O quam gloriosum est regnum, antyfona na 4 głosy; MF
O quam metuendus est locus iste, antyfona na 4 głosy; MF
O rex gloriae Deus virtutum, antyfona na 4 głosy; MF
O sacrum convivium, antyfona na 4 głosy; MF
Princeps gloriosissime, antyfona na 4 głosy; MF
Puer qui natus est nobis, antyfona na 4 głosy; MF
Quem dicunt homines, antyfona na 4 głosy; MF
Quia vidisti me Thoma, antyfona na 4 głosy; MF
Salve Regina, antyfona na 5 głosów, cz. 2 Eia ergo, advocata nostra (na 4 głosy, T tacet), cz. 3 Et Jesum, benedictum fructum ventris tui; SC
Sancta Maria succurre miseris, antyfona na 4 głosy; MF
Sepelierunt Stephanum, antyfona na 4 głosy; MF
Si filius honorabilis mihi Ephraim na 8 głosów, ks. Jeremiasza 31,20; Lüneburg
Similabo eum viro sapienti, antyfona na 4 głosy; MF
Solve iubente Deo, antyfona na 4 głosy; MF
Super flumina Babylonis, psalm na 12 głosów; Ratyzbona, 2 inne niekompletne
Super omnia ligna cedrorum, antyfona na 4 głosy; MF
Te Deum laudamus na 13 głosów (zachowanych 9), wersety parzyste; Wiedeń-2
Te Deum Patrem ingenitum, antyfona na 4 głosy; MF
Tradent enim vos, antyfona na 4 głosy; MF
Tribus miraculis, antyfona na 4 głosy; MF
Veni sponsa Christi, antyfona na 4 głosy; MF
Veni sponsa Christi, antyfona na 5 głosów; SC
do tekstów włoskich:
Ahime pur s’avicina na 3 głosy, tekst Ancina; Tempio armonico della Beatissima Vergine N. S. fabricatoli per opra del R. P. Giovenale (…) Prima parte…, wyd. Rzym 1599
E questo il legno na 5 głosów, tekst J. Sannazaro, cz. 2 Opietà somma; MS
Giesu più rilucente na 3 głosy; Canzonette spirituali a 3 voci composte da diversi ecc. musici, wyd. Rzym 1591
Gratie renda al signor na 5 głosów, tekst B. Guidi; MS
Il di che di pallor la faccia tinse na 5 głosów; MS
Le dubbie spemi na 5 głosów, tekst J. Sannazaro, cz. 2 Si che s’al cominciar; MS
Non fu mai cervo si veloce na 5 głosów, tekst J. Sannazaro, cz. 2 Fallace incerta, cz. 3 Se s’acquetasse, cz. 4 Ma lass’io sento, cz. 5 Tal’hor dal cor, cz. 6 Signor tu vedi, cz. 7 Dal di ch’io presi il corso; MS
Padre del cielo na 5 głosów, tekst T. Tasso, cz. 2 Deh pria che ‘l verno; MS
Primo che per Gesù spargesti il sangue na 3 głosy; Canzonette spirituali de diversi a tre voci. Libro primo, wyd. Rzym 1585, 2. wyd. 1588
Qual mormorio soave na 5 głosów; MS
Qualpaura, quai danno na 3 głosy; Diletto spirituale canzonette (…) Raccolte e scritte da Simone Verovio, wyd. Rzym 1586, 2. wyd. 1592
Quasi vermiglia rosa na 5 głosów, tekst A. Orsi; MS
Sento squarciar del vecchio na 5 głosów, tekst F. Coppetta; MS
Servirò il grande Iddio na 3 głosy; Canzonette spirituali de diversi a tre voci. Libro primo, wyd. Rzym 1585, 2. wyd. 1588
Signor che già te stesso na 5 głosów; Musica spirituale composta da diversi…, wyd. Wenecja 1586
Signor cui già fu poco na 5 głosów; MS
Spiega mondo maligno na 3 głosy; Diletto spirituale canzonette (…) Raccolte etscritte da Simone Verovio, wyd. Rzym 1586, 2. wyd. 1592
Vergine gloriosa e lieta na 5 głosów; MS
Vergine saggia e pura na 5 głosów; MS
Świeckie:
rozwiązanie skrótów (w spisie kompozycji po średniku) odnosi się równocześnie do źródeł i nowych wydań
a) druki autorskie
M – Madrigali a Quatro, Cinque, et Sei Voci, Libro Primo…, wyd. Wenecja 1588; wyd. nowe S. Ledbetter, w: L. Marenzio. The Secular Works, t. 7, Nowy Jork 1978
M a 4 – Madrigali a quatro voci (…) Libro primo, wyd. Rzym 1585, 2. wyd. 1587 Amadino, 3. wyd. 1587 Vincenzi, 4. wyd. 1592, 5. wyd. Paryż 1598, 6. wyd. Wenecja 1603, 7. wyd. Norymberga 1603, 8. wyd. Antwerpia 1607, 9. wyd. Wenecja 1608; wyd. nowe Madrigali a quatro voci (…) Libro primo, P. Gargiulo, Arezzo 1985; wyd. nowe Madrigali a quatro voci (…) Libro primo A. Iosuè, F. Luisi, A. Tecardi, Rzym 1985; L. Marenzio. The Complete Four Voice Madrigals for Mixed Voices, wyd. nowe J. Steele, Nowy Jork 1995
M a 5/1 – Il primo libro de madrigali a cinque voci…, wyd. Wenecja 1580, 2. wyd. 1582, 3. wyd. 1585, 4. wyd. 1586, 5. wyd. 1587, 6. wyd. 1588, 7. wyd. 1600, 8. wyd. 1602, 9. wyd. 1608 l’Herede di Scotto, 10. wyd. 1608 Raveri, wyd. 1593, 1609 zob. M a 5/5, wyd. 1601 zob. M a 5/9; L. Marenzio. Sämtliche Werke, wyd. nowe A. Einstein, PäM IV/1, Lipsk 1929, przedruk pt. Madrigale für fünf Stimmen, Buch 1–6, Hildesheim 1967; L. Marenzio. The Complete Five Voice Madrigals for Mixed Voices, wyd. nowe J. Steele, Nowy Jork 1996
M a 5/2 – Il secondo libro de madrigali a cinque voci…, wyd. Wenecja 1581, 2. wyd. 1583, 3. wyd. 1587, 4. wyd. 1593, 5. wyd. 1602, 6. wyd. 1606 Gardano, 7. wyd.1606 l’Herede di Scotto; 8. wyd. 1608, wyd. inne 1593, 1609 zob. M a 5/5, wyd. 1601 zob. M a 5/9; L. Marenzio. Sämtliche Werke, wyd. nowe A. Einstein, PäM IV/1, Lipsk 1929, przedruk pt. Madrigale für fünf Stimmen, Buch 1–6, Hildesheim 1967; L. Marenzio. The Complete Five Voice Madrigals for Mixed Voices, wyd. nowe J. Steele, Nowy Jork 1996
M a 5/3 – Il terzo libro de madrigali a cinque voci…, wyd. Wenecja 1582, 2. wyd. 1591, 3. wyd. 1595, wyd. 1593, 1609 zob. M a 5/5, wyd. 1601 zob. M a 5/9; L. Marenzio. Sämtliche Werke, wyd. nowe A. Einstein, PäM IV/1, Lipsk 1929, przedruk pt. Madrigale für fünf Stimmen, Buch 1–6, Hildesheim 1967; L. Marenzio. The Complete Five Voice Madrigals for Mixed Voices, wyd. nowe J. Steele, Nowy Jork 1996
M a 5/4 – Il quarto libro de madrigali a cinque voci…, wyd. Wenecja 1584, 2. wyd. 1589, 3. wyd.1594, 4. wyd. 1607, wyd. 1593, 1609 zob. M a 5/5, wyd. 1601 zob. M a 5/9; L. Marenzio. Sämtliche Werke, wyd. nowe A. Einstein, PäM IV/1, Lipsk 1929, przedruk pt. Madrigale für fünf Stimmen, Buch 1–6, Hildesheim 1967
M a 5/5 – Il quinto libro de madrigali a cinque voci…, wyd. Wenecja 1585, 2. wyd. 1588, 3. wyd. 1594, 4. wyd. 1605, ks. 1-5 pt. Madrigali a Cinque Voci, Ridotti in un Corpo…, Antwerpia 1593 i pt. Il Primo (…) Quinto Libro de Madrigali a Cinque Voci…, 2. wyd. 1609, wyd. 1601 zob. M a 5/9; L. Marenzio. Sämtliche Werke, wyd. nowe A. Einstein, PäM IV/1, Lipsk 1929, przedruk pt. Madrigale für fünf Stimmen, Buch 1–6, Hildesheim 1967; wyd. nowe Il quinto libro de madrigali a cinque voci…, G. Durosoir, Paryż 1991
M a 5/6 – Il sesto libro de madrigali a cinque voci…, wyd. Wenecja 1594, 2. wyd. 1603, 3. wyd. 1604, 4. wyd. 1614, wyd. 1601, 1609 i 1632 zob. M a 5/9; L. Marenzio. Sämtliche Werke, wyd. nowe A. Einstein, PäM IV/1, Lipsk 1929, przedruk pt. Madrigale für fünf Stimmen, Buch 1–6, Hildesheim 1967; wyd. nowe Il sesto libro de madrigali a cinque voci…, G. Durosoir, Paryż 1991
M a 5/7 – Il settimo libro de madrigali a cinque voci…, wyd. Wenecja 1595, 2. wyd. 1600, 3. wyd. 1609 Gardano & Fratelli, 4. wyd. 1609 l’Herede di G. Scotto, wyd. 1601, inne 1609 i 1632 zob. M a 5/9; wyd. nowe Il settimo libro de madrigali a cinque voci… J. Steele, w: L. Marenzio. Le opere complete, t. 7, Nowy Jork 1975; wyd. nowe Il settimo libro de madrigali a cinque voci… S. Ledbetter i P. Myers, w: L. Marenzio. The Secular Works, t. 14, Nowy Jork 1980, 2. wyd. 1983
M a 5/8 – L’ottavo libro de madrigali a cinque voci…, wyd. Wenecja 1598, 2. wyd. 1605, 3. wyd. 1609, wyd. 1601, inne 1609 i 1632 zob. M a 5/9
M a 5/9 – Il nono libro de madrigali a cinque voci…, wyd. Wenecja 1599, 2. wyd. 1601, 3. wyd. 1608, 4. wyd. 1609 Gardano & Fratelli, 5. wyd. 1609 l’Herede di G. Scotto, ks. 1–9 pt. Madrigalia quinque vocum, Anteà Venetiis, diversis temporibus, novem separatis edita libris, jam (…) uno volumine conjunctim excusa, Norymberga 1601, ks. 6–9 pt. Il Sesto (…) Nono Libro (…) de Madrigali a Cinque Voci (…) in un Corpo ridotti, Antwerpia 1609, 2. wyd. 1632
M a 6/1 – Il primo libro de madrigali a sei voci…, wyd. Wenecja 1581, 2. wyd. 1583, 3. wyd. 1584, 4. wyd. 1596, 5. wyd. 1603, wyd. 1594 i 1610 zob. M a 6/5, wyd. 1608 zob. M a 6/6; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 4: First and Second Books of Madrigals, 1581, 1584, wyd. nowe B. Meier, Neuhausen-Stuttgart 1978
M a 6/2 – Il Secondo Libro de Madrigali a sei voci…, wyd. Wenecja 1584, 2. wyd. 1596, 3. wyd. 1600, wyd. 1594 i 1610 zob. M a 6/5, wyd. 1608 zob. M a 6/6; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 4: First and Second Books of Madrigals, 1581, 1584, wyd. nowe B. Meier, Neuhausen-Stuttgart 1978
M a 6/3 – Il Terzo Libro de Madrigali a sei voci…, wyd. Wenecja 1585, 2. wyd. 1589, 3. wyd. 1594, wyd. inne 1594 i 1610 zob. M a 6/5, wyd. 1608 zob. M a 6/6; L. Marenzio. Opera omnia, „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 5: Third and Fourth Books of Madrigals for Six Voices, 1585, 1587, wyd. nowe B. Meier, Neuhausen-Stuttgart 1983
M a 6/4 – Il Quarto Libro de Madrigali a Sei Voci…, wyd. Wenecja 1587 Vicenzi, 2. wyd. 1587 Amadino, 3. wyd. 1593, 4. wyd. 1603, 5. wyd. 1605, wyd. 1594 i 1610 zob. M a 6/5, wyd. 1608 zob. M a 6/6; „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 5: Third and Fourth Books of Madrigals for Six Voices, 1585, 1587, wyd. nowe B. Meier, Neuhausen-Stuttgart 1983
M a 6/5 – Il Quinto Libro de Madrigali a sei voci…, wyd. Wenecja 1591, 2. wyd. 1595 Gardano, 3. wyd. 1595 l’Herede di G. Scotto, 4. wyd. 1610, ks. 1–5 pt. Madrigali a sei voci, in un corpo ridotti…, Antwerpia 1594 i pt. Il Primo (…) Quinto Libro de madrigali a sei voci… 2. wyd. 1610, wyd. 1608 zob. M a 6/6; „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 6: Fifth and Sixth Books of Madrigals for Six Voices, 1591, 1595, wyd. nowe B. Meier, Neuhausen-Stuttgart 1983
M a 6/6 – Il Sesto Libro de Madrigali A Sei Voci…, wyd. Wenecja 1595, 2. wyd. 1609, 3. wyd. Antwerpia 1610, ks. 1–6 pt. Madrigalia Sex vocum, Anted Venetiis, diversis temporibus, sex separatis edita libris, jam (…) uno volumine conjunctim excusa, Norymberga 1608; „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII, t. 6: Fifth and Sixth Books of Madrigals for Six Voices, 1591, 1595, wyd. nowe B. Meier, Neuhausen-Stuttgart 1983
MST – Madrigali Spirituali e Temporali…, wyd. Norymberga 1610, wznowienie MS (zob. muzyka religijna) i utworów świeckich z różnych zbiorów
V/1 – Il primo libro delle Villanelle di L. Marenzio A Tre Voci, Raccolte da Ferrante Franchi…, wyd. Wenecja 1584, 2. wyd. 1585, 3. wyd. 1586, 4. wyd. 1586, 5. wyd. 1589, 6. wyd. 1595, 7. wyd. 1600, 8. wyd. 1605, wyd. 1610 zob. V/5; L. Marenzio. I cinque libri di canzonette, villanelle et arie alia napolitana à tre voci, wyd. nowe M. Giuliani, Cles 1994; nowe wyd. faksymilowe, L. Marenzio. Villanelle et arie alia napolitana a tre voci, libri quattro, „Biblioteca Musica Bononiensis” IV 167, Bolonia 1979
V/2 – Il Secondo Libro delle Canzonette alia Napolitana d Tre Voci, di L. Marenzio. Raccolte per Attilio Gvaltieri…, wyd. Wenecja 1585, 2. wyd. 1587, 3. wyd. 1592, 4. wyd. 1597, 5. wyd. 1600, wyd. 1610 zob. V/5; L. Marenzio. I cinque libri di canzonette, villanelle et arie alia napolitana à tre voci, wyd. nowe M. Giuliani, Cles 1994; nowe wyd. faksymilowe, L. Marenzio. Villanelle et arie alia napolitana a tre voci, libri quattro, „Biblioteca Musica Bononiensis” IV 167, Bolonia 1979
V/3 – Il Terzo Libro delle Villanelle A Tre Voci composte dal S. L. Marenzio (…) Raccolte da Christoforo Ferrari…, wyd. Rzym 1585, 2. wyd. Wenecja 1587, 3. wyd. 1592, 4. wyd. 1597, 5. wyd. 1600, wyd. 1610 zob. V/5; L. Marenzio. I cinque libri di canzonette, villanelle et arie alia napolitana à tre voci, wyd. nowe M. Giuliani, Cles 1994; nowe wyd. faksymilowe, L. Marenzio. Villanelle et arie alia napolitana a tre voci, libri quattro, „Biblioteca Musica Bononiensis” IV 167, Bolonia 1979
V/4 – Il Quarto Libro delle Villanelle A Tre Voci. Di L. Marenzio. Raccolte per Attilio Gvaltieri…, wyd. Wenecja 1587, 2. wyd. 1592, 3. wyd. 1596, 4. wyd. 1600, wyd. 1610 zob. V/5; L. Marenzio. I cinque libri di canzonette, villanelle et arie alia napolitana à tre voci, wyd. nowe M. Giuliani, Cles 1994; nowe wyd. faksymilowe, L. Marenzio. Villanelle et arie alia napolitana a tre voci, libri quattro, „Biblioteca Musica Bononiensis” IV 167, Bolonia 1979
V/5 – Di L. Marenzio. Il Quinto Libro delle Villanelle a tre voci (…) Raccolto da Attilio Gvaltieri…, wyd. Wenecja 1587, 2. wyd. 1591, 3. wyd. 1600, ks. 1–5 pt. Di L. Marenzio (…) Il Primo (…) Quinto Libro delle Villanelle, Et Canzonette (…) in un corpo ridotte, Antwerpia 1610; L. Marenzio. I cinque libri di canzonette, villanelle et arie alia napolitana à tre voci, wyd. nowe M. Giuliani, Cles 1994
b) druki zbiorowe
Int – Intermedii et concerti, fatti per la Commedia rappresentata in Firenze nelle nozze del serenissimo Don Ferdinando Medici, e Madama Christiana di Loreno, gran duchi di Toscana, wyd. Wenecja 1591; Les fêtes du mariage de Ferdinand de Médicis et de Christine de Lorraine, Florence 1589, t. 1: Musique des intèrmedes de „La Pellegrina”, wyd. nowe D.P. Walker, Paryż 1963
Ve – Selva di varia ricreatione di Horatio Vecchi…, wyd. Wenecja 1590, 2. wyd. 1595 3. wyd. Mediolan 1611; Madrigali a diversi linguaggi von L. Marenzio, Orazio Vecchi, Johann Eccard und Michele Varrato, wyd. nowe W. Kirkendale, „Das Chorwerk: CXXV, Wolfenbüttel 1975
wokalne:
A che tormi il ben mio[1]; M a 5/4
A la mia Clori avanti; V/3
A la strada, o Dio; VI2
Ad una fresca riva; V/3
Affliger chi per voi, na 4 głosy, tekst G. Della Casa, cz. 2 Nulla da voi fin qui; M
Ah dolente partita, tekst B. Guarini; M a 5/6
Ahi chi t’insidia, tekst L. Celiano, cz. 2 Vieni timida e bella; M a 5/8
Ahi dispietata morte, tekst F. Petrarka; M a 4
Ahime ch’io peno et ardo; V/5
Ahime che col fugire; V/l
Ahime qual fu l’errore; V/2
Ahime qual’empia sorte; V/5
Ahime tal fu d’Amore, tekst V. Quirini; M a 6/1
Al lume de le Stelle, tekst T. Tasso; M a 517
Al primo vostro sguardo; V/l
Al suon de le dolcissime parole; M a 6/1
Al vago del mio sol; M a 5/2
Alma che fai; VH
Amanti voi ch’amore; V/3 (nie ma w wyd. 1610)
Amatemi ben mio perchè sdegn’il mio core, tekst T. Tasso; M a 6/5
Amatemi ben mio (…) che se d’amarmi; V/4
Ami Tirsi e me ‘l neghi; M a 517
Amor è ritomato; V/5
Amor fa quanto sai; V/2
Amor i hò molti e molt’anni, tekst F. Petrarka; M a 5/9
Amor io non potrei, tekst L. Ariosto; M a 5/2
Amor poi che non vuole, tekst G. Parabosco, cz. 2 Chi strinse mai; M a 5/2
Amor sciolto è lo laccio; V/2
Amor se giusto sei; M a 5/6
Amor tien ilsuo regno; V/l
Amor tu voi ch’io segua; V/4
Amor vuolfar un gioco; V/l
Andar vidi un fanciul; V/2
Anima cruda si, tekst B. Guarini; M a 5/6
Apollo s’ancor vive, tekst F. Petrarka, cz. 2 E per virtù; M a 4
Ard’ogn’hora il cor; V/l
Arda pur sempr’o mora, tekst B. Guarini; M a 5/7
Ardono di Sicilia; V/4
Arsi gran tempo, tekst T. Tasso, cz. 2 Lasso e conosco hor ben; M a 6/4
Baci soavi e cari, tekst B. Guarini, cz. 2 Baci amorosi e belli, cz. 3 Baci affammati e ingordi, cz. 4 Baci cortesi e grati, cz. 5 Baci ohime non mirate; M a 6/5
Bascia e ribascia na 5 głosów; Florindo, e Armilla canzon pastorale, ornata di musica divers…, wyd. Wenecja 1593, Paradiso musicale di madrigali (…) raccolti P. Phalesio…, wyd. Antwerpia 1596, MST
Basciami mille volte; M a 5/5
Basti fin qui le pene na 10 głosów, tekst J. Sannazaro; M, MST
Belle ne fe natura na 3 głosy, tekst O. Rinuccini; Int
Ben ho del caro oggetto, tekst A. Caro, cz. 2 Dille la mia speranza; M a 5/6
Ben mi credetti gia, tekst V. Quirini; M a 6/1
Ben mi credeva na 5 głosów, tekst J. Sannazaro; M
Bianchi cigni e canori na 6 głosów, cz. 2 Alzate il nuovo lauro, cz. 3 Guidate dolci et amorosi; Il lauro verde, madrigali…, wyd. Ferrara 1583, 2. wyd. Wenecja 1593, MST
Cadde già di Tarquinio; M a 5/4
Cantai già lieto, cz. 2 Che la mia donna; M a 6/2
Cantate Ninfe leggiadrette; M a 6/1
Cantava la più vaga pastorella; M a 5/1
Cantiam la bella Clori na 8 głosów; M a 5/6 (nie ma w wyd. 1609 i 1632)
Care lagrime mie, wyd. L. Celiano; M a 5/8
Care mie selve, tekst B. Guarini, cz. 2 Cosi ch’il crederia; M a 5/7
Caro Aminta pur vuoi, cz. 2 Non può Fili piu il core; M a 6/4
Caro dolce mio bene; M a 5/3
Caro e dolce conforto; V/5
Cedan l’antiche tue, cz. 2 Mentre nouella alma; M a 6/2
Che fa hoggi il mio Sole; M a 5/1
Chi dal delfino aita na 6 głosów, tekst O. Rinuccini; Int
Chi vol veder amor; M a 5/5
Chi vuol udir i miei sospiri, teks J. Sannazaro; M a 4
Chi vuol veder Amanti; V/3
Chiaro segno Amor pose, tekst F. Petrarka; M a 5/9
Chiudete o Muse i limpidi ruscelli; V/l
Clori che col bel volto; V74
Clori mia Clori dolce, tekst G.B. Strozzi; M a 5/6
Clori nel mio partire; M a 5/6
Come è dolce il gioire; M a 5/7
Come fuggir per selva, tekst G. Della Casa; M a 6/5
Come inanti de l’alba, cz. 2 Cosi questa di cui canto; M a 6/1
Corne ogni Rio che d’acque na 6 głosów; M
Corne potrò giamai; V/2
Come vuoi c’habbia in te; V/1
Con dolce sguardo, tekst F.M. Molza, cz. 2 Di lagrime; M a 6/3
Con la fronte fioritai; V/l
Con la sua man; M a 6/5
Consumando mi vo di piaggia, tekst F. Petrarka; M a 5/5
Coppia di donne altera na 5 głosów; La gloria musicale…, wyd. Wenecja 1591
Corran di puro latte; M a 5/4
Cosi nel mio parlar, tekst A. Dante, cz. 2 Et ella ancide; M a 5/9
Credete voi ch’i viva, tekst B. Guarini; M a 5/9
Credo crudel signora; V/3
Cruda Amarilli, tekst B. Guarini, cz. 2 Ma grideran; M a 5/7
Crudel perche mi fuggi; M a 6/4
Crudele acerba inesorabil morte, tekst F. Petrarka; M a 5/9
Da voi mio ben mia vita; V/4
Dai bei labri di rose; M a 6/3
Danzava con maniere, tekst B. Gottifredi, cz. 2 Son presa disse; M a 6/3
De gli occhi il do lee giro; V/3
De la speranza ond’io nudrisco il core; V/3
Degg’io io dunque partire, cz. 2 Io partirò, cz. 3 Ma voi caro ben mio; M a 5/2
Deh poi ch’era ne’fati, tekst B. Guarini; M a 5/7
Deh rinforzate; M a 6/1
Deh Tirsi anima mia, tekst B. Guarini, cz. 2 Che se tu se’l cor mio; M a 5/6
Deh Tirsi mio gentil, tekst B. Guarini; M a 5/8
Deh vezzose del Tebro amate ninfe; M a 5/3
Del cibo onde il signor, tekst F. Petrarka, cz. 2 Con queda man; M a 6/2
Di nettare amoroso, tekst T. Tasso, cz. 2 Sonar le labbra; M a 6/4
Di pianti e di sospir; V/5
Dice la mia belissima Licori, tekst B. Guarini; M a 6/4
Dicemi la mia stella; V/1
Disdegno de gelosia, tekst T. Tasso, cz. 2 Tal che lasso; M a 5/4
Dissi à l’amata mia, tekst G.B. Moscaglia; M a 4
Dolce mia pastorella; V/2
Dolce mia vita; V/2
Dolce vaga pastorella; V/2
Dolci son le quadrelle, tekst G. Della Casa, cz. 2 Come doglia fin qui; M a 4
Dolor tant’e la gioia; M a 5/5
Dolorosi martir, fieri tormenti, tekst L. Tansillo; M a 5/1
Donna bella e crudele na 5 głosów, tekst R. Nannini; Il primo flore della ghirlanda musicale…, wyd. Wenecja 1577
Donna che con l’ardente acuto strale; V/5
Donna col’ sguardo na 5 głosów; Vittoria amorosa…, wyd. Wenecja 1596, MST
Donna da vostri sguardi; V/l
Donna de l’alma mia; M a 5/6
Donna fuggir vorrei; V/3 (nie ma w wyd. 1610)
Donna più d’altra adorna; M a 6/3
Donna più vaghi mai; V/3
Donna se nel tuo volto na 3 głosy; Ghirlanda di fioretti musicali (…) con l’intavolatura del cimbalo, et liuto…, wyd. Rzym 1589
Donne il celeste lume na 9 głosów; M a 6/4 (nie ma w wyd. 1608 i 1610), MST
Donó Cinthia a Damone, tekst B. Guarini; M a 6/3
Due rose fresche, F. Petrarka, cz. 2 Non vede un simil par; M a 5 /5
Dunque romper la fe, tekst T. Tasso; M a 5/8
Dunque sol per amare; V/5
Dura legge d’Amor, tekst F. Petrarka, cz. 2 E sò come in un punto; M a 5/9
E s’io mi doglio Amore; M a 6/2
Ecco che’l ciel à noi, tekst G. Troiano, cz. 2 Ecco che mille augei; M a 6/5
Ecco ch’un’altra volta na 5 głosów, tekst J. Sannazaro, cz. 2 E se di vero Amor; M
Ecco il dardo; V/5
Ecco l’aurora con l’aurata fronte, tekst V. Quirino; M a 5/4
Ecco Maggio seren, tekst G.B. Strozzi; M a 5/6
Ecco più che mai bella; M a 5/3
Ero cosi dicea na 4 głosy, tekst M. Martinengo; L’Amorosa Eto rappresentata da’più celebri musici…, wyd. Brescia 1588
Falsa credenza havete na 5 głosów; I lieti amanti primo libro de madrigali…, wyd. Wenecja 1586
Fan aspra guerra; V/4
Fiere silvestre che per lati campi na 5 głosów, tekst J. Sannazaro; M
Filli ama Tirsi; V/4
Filli l’acerbo caso, cz. 2 Tu morendo innocente; M a 5/4
Filli mia bella; M a 6/2
Filli tu sei più bella, tekst C. Pavesi, cz. 2 Io son il più Costante; M a 5/5
Filli volgendo i lumi, tekst T. Tasso; M a 5/8
Fillida mia, tekst J. Sannazaro; M a 5/2
Fiume ch’a l’onde, tekst A. Ongaro, cz. 2 Ahi tu mel neghi; M a 5/9
Forza è che sempre; V/2
Fra le Ninfe e fra Pastori; V/4
Fra questi sassi; V/l
Fuggi speme mia; M a 6/2
Fuggirò tanto amore; V/l
Fuggito è ‘l sonno na 5 głosów, tekst F. Petrarka; M
Già Febo il tuo splendor rendeva, cz. 2 Hor tu gli cedi; M a 5/2
Già torna a rallegrar l’aria e la terra; M a 5/2
Giovane donna, tekst F. Petrarka, cz. 2 All’hor saranno, cz. 3 Ma perche vola, cz. 4 Non fur già mai, cz. 5 I temo di cangiar, cz. 6 Dentro pur foco, cz. 7 L’auro e i topaci; M a 6/6
Giovani incauti che seguite Amore; V/2
Giunt’a un bel fonte; M a 6/5
Giunto a la tomba, tekst T. Tasso, cz. 2 Non di morte sei tu, cz. 3 Da gli lor tu, cz. 4 Et amando morrò; M a 5/4
Grave dolor mi dà;V/2
Hor ch’esce fuor l’Aurora; V/4
Hor chi Clori beata, tekst G.B. Strozzi; M a 5/6
Hor gitevi a fidare; V/5 (brak wyd. nowego)
Hor pien d’altro desio na 5 głosów, tekst L. Alamanni; Dolci affetti…, wyd. Wenecja 1582, 2. wyd. 1585, 3. wyd. 1590, MST
Hor vedi Amor, tekst F. Petrarka; M a 4
I begl’occhi serení; V/4
I lieti amanti e le fanciulle tenere, tekst J. Sannazaro; M a 4
Il ladro ch’a la strada v’a rubare; V/l
Il tuo vago gioioso e lieto manto; M a 5/5
Il vago e bello Armido, tekst L. Celiano, cz. 2 E dicea ò beato; M a 5/9
Il vostro divo aspetto; V/2
In quel ben nato na 5 głosów, tekst J. Sannazaro; Dolci affetti…, wyd. Wenecja 1582, 2. wyd. 1585, 3. wyd. 1590, MST
In un bel bosco, tekst T. Tasso, cz. 2 O dolce laccio; M a 6/2
In un boschetto; V/l
In un lucido rio, tekst T. Tasso; M a 6/3
Interdette speranze e van desio na 6 głosów, tekst J. Sannazaro; M
Io amo e certo vivo; V/2
Io ardo e se l’ardore; V/3
Io morirò d’Amore; M a 6/3
Io piango, tekst F. Petrarka; M a 5/2
Io son Amore; V/2
Io son ferito; V/3
Io son pur sciolto Amor; V/5
Io son rimaso solo; V/5
Io vidi già, tekst T. Tasso; M a 6/2
I te amari sospiri, tekst B. Guarini; M a 5/8 (brak wyd. nowego)
Itene a l’ombra, tekst J. Sannazaro; M a 5/2
L’alto et nobil pensier, tekst J. Sannazaro; M a 5/5
L’aura che’l verde Lauro, tekst F. Petrarka, cz. 2 Si ch’io non vegghia; M a 5/9
L’aura serena, tekst F. Petrarka, cz. 2 Le quali ella spargea; M a 6/1
La bella donna mia; V/5
La bella man vi stringo, tekst B. Guarini; M a 5/9
La bella Ninfa mia, tekst F.M. Molza; M a 5/2
La dipartita è amara; M a 6/4
La dove sono ipargolett’Amori, tekst T. Tasso; M a 6/6
La Farfalla sen vola; V/5
La fiera vist’al venenosa sguardo na 3 głosy; E. Adriaenssen Novum pratum musicum…, wyd. Antwerpia 1592, z dodatkiem partii lutni
La mia Clori é brunetta, tekst L. Celiano; M a 5/8
La pastorella mia, tekst J. Sannazaro, cz. 2 Echo ribomba; M a 5/3
La rete fu di queste fila, tekst L. Ariosto, cz. 2 Per la dolce cagion; M a 5/5
Lasso ch’io ardo; M a 5/1
Lasso dicea perche venisti Amore, tekst T. Tasso; M a 4
Lasso non è cor mio; V/l
Lasso quando hauran fin; V/l
Laura se pur sei l’aura, tekst L. Celiano, cz. 2 Perfida in su l’estrema; M a 5/8
La ve l’Aurora appar na 5 głosów; rkp. Werona, Societá Accademia Filarmonica
Le rose, fronde e fiori; V/l
Le vaghe chiome d’oro; V/4
Leggiadre Ninfe, tekst L. Guicciardi; M a 6/5
Leggiadrissima eterna primavera, cz. 2 Già le Muse; M a 6/5
Liete verdi fiorite, tekst J. Sannazaro, cz. 2 Che se’l gridar; M a 5/5
Liquide perle Amor da gli occhi sparse, tekst L. Pasqualino; M a 5/1
Lucida perla, tekst B. Guarini, cz. 2 Oda’l ciel; M a 6/6
Lunge da voi mia vita, cz. 2 Me da voi l’altrui voglia; M a 5/3
Lungi dal mio bel Sole; V/5
Madonna mia gentil ringratio Amore; M a 5/1
Madonna poi ch’uccider; M a 5/3
Madonna sua mercé, tekst J. Sannazaro; M a 4
Menando un giorno, tekst J. Sannazaro; M a 4
Mentre fia caldo il sol; M a 6/1
Mentre fra perle frange; V/3 (nie ma w wyd. 1610)
Mentre havra stelle il ciel; V/4
Mentre humil Virginella; V/5
Mentre il ciel è sereno; M a 5/4
Mentre l’aura spiro na 5 głosów, cz. 2 Horper che lasso; Il lauro secco…, wyd. Ferrara 1582, 2. wyd. Wenecja 1596, MST
Mentre qual viva pietra; M a 5/6
Mentre sul far de lgiorno; M a 6/1
Mi fa lasso languire, tekst L. Cassola; M a 5/2
Mi parto ahi sorte ria; V/4
Mi vorria lamentar; V/4
Mia sorte empia e rubella; V/2
Molti animai selvaggi; V/5
Ne fero sdegno, cz. 2 Talche dovunque vò; M a 6/4
Nel dolce seno, tekst T. Tasso, cz. 2 Per che l’una e l’altra; M a 6/5
Nel più fiorito Aprile; M a 6/1
Nessun visse gia mai, tekst F. Petrarka; M a 6/2
Non al suo amante, tekst F. Petrarka; M a 4
Non e dolor nel mondo; V/l
Non è questa la mano, tekst T. Tasso; M a 6/1
Non m’e grave il morire; V/4
Non più gli Arabi fumi; V/5 (nie ma w wyd. 1610)
Non porta ghiaccio Aprile, tekst A. Pocaterra; M a 6/4
Non posso più soffrire; V/5
Non può tanto l’accesa; V/2
Non sò fuggir io più; V/4
Non sol dissi tu, tekst T. Tasso; M a 5/8
Non vidi mai, tekst F. Petrarka; M a 4
Nova angeletta sovra l’ale, tekst F. Petrarka; M a 4
Novo Titio son io; V/4
O bella man, tekst F. Petrarka, cz. 2 Candido leggiadretto; M a 4
O che soave, tekst B. Guarini; M a 6/4
O disaventurosa acerba sorte, tekst P. Bembo; M a 5/7
O dolce anima mia, tekst B. Guarini; M a 5/3
O dolcezze amarissime, tekst B. Guarini, cz. 2 Qui pur vedrolla; M a 5/7
O dolorosa sorte, tekst V. Quirini; M a 6/1
O fere stelle na 6 głosów, tekst J. Sannazaro; M
O fido o caro Aminta, tekst B. Guarini; M a 5/7
O filie di Piero na 18 głosów, tekst O. Rinuccini; Int
O liete piante; V/l
O Messir’o Patrù na 9 głosów (5 głosów L. Marenzio + 4 głosy O. Vecchi); Ve
O mille volte mille, na 8 głosów, tekst O. Rinuccini; Int
O Mirtillo anima mia, tekst B. Guarini; M a 5/7
O occhi del mio core, tekst T. Tasso, cz. 2 Anima bella; M a 5/8
O quante volte, tekst B. Guarini; M a 6/3
O sventurati amanti; V/2
O tu che fra le selve occulta vivi, „Dialogo in ecco a 8”, tekst T. Tasso; M a 5/1 (nie ma w wyd. 1593 i 1609)
O tu che mi dai pene; V12
O valoroso Dio na 4 głosy, tekst O. Rinuccini; Int
O verdi selve o dolci fonti, tekst T. Tasso; M a 6/6
O voi che sospirate, tekst F. Petrarka; M a 5/2
Occhi dolci e soavi; V/4
Occhi lucenti e belli, tekst V. Gambara; M a 5/3
Occhi miei che miraste, cz. 2 Ma forsi non sapete; M a 5/5
Occhi sereni e chiari; M a 6/1
Ohime che nov’ardore na 3 głosy (zachowany B); A. Borsaro Il primo libro delle villanelle…, wyd. Wenecja 1587
Ohime dov’e ‘l mio ben, tekst B. Tasso; M a 5/1
Ohime il bel viso, F. Petrarka, cz. 2 Per voi convien ch’io arda; M a 5/3
Ohime l’antica fiamma, tekst B. Guarini; M a 5/5
Ohime se tanto amate, tekst B. Guarini; M a 5/3
Ombrose e care selve, tekst B. Guarini; M a 5/7
Ov’e condotto il mio amoroso stile na 4 głosy, tekst F. Petrarka; M
Partirò dunque, ohime mi manca il core; M a 5/1
Parto da voi; M a 6/3
Parto e non parto, tekst B. Guarini; M a 5/9
Passa Madonna come il vento; V/2
Passando con pensier, tekst F. Sacchetti, cz. 2 Noi starem troppo, cz. 3 Fuggendo tutte; M a 6/2
Per duo coralli ardenti; M a 6/1
Perche adoprar catene na 5 głosów, tekst M. Manfredi; Li amorosi ardori…, wyd. Wenecja 1583
Perche di pioggia ‘l ciel non si distille; M a 5/2
Piangea Filli e Amor seco piangea; V/4
Piangea Filli e rivolte ambe le luci, tekst G.B. Strozzi; M a 6/3
Piango che Amor con disusato oltraggio na 4 głosy; M
Poi che da voi ben mio; V/5
Poi che di si vil foco; V/5
Poi ch’io non ho speranza; V/5
Posso cor mio partire; M a 6/3
Potrò viver io più; M a 6/1
Provate la mia fiamma, tekst L. Celiano; M a 5/8
Pur venisti cor mio, tekst B. Guarini; M a 5/8
Qual per ombrose, cz. 2 Puote aguagliar; M a 6/3
Qual vive Salamandra; M a 6/1
Qual’hor del mio bel Sol; V/4
Quando i vostri begl’occhi, tekst J. Sannazaro; M a 5/1
Quando io miro le rose, tekst A. Grillo; M a 5/8
Quando sorge aurora; M a 5/2
Quando vostra beltà, tekst L. Ariosto; M a 5/4
Quell’augellin che canta, tekst B. Guarini; M a 5/7
Quel lauro che fù in me na 10 głosów; Il lauro secco…, wyd. Ferrara 1582, 2. wyd. Wenecja 1596, MST
Quell’ombra esser vorrei, tekst G. Casone; M a 6/3
Quella che lieta, tekst G. Della Casa, cz. 2 Ben potè ella sparire; M a 5/5
Questa di verde herbette; M a 5/1
Questa in cui pose Amore; V/3
Questa ordi il laccio, tekst G.B. Strozzi; M a 6/4
Questi leggiadri odorosetti fiori, tekst L. Celiano; M a 5/8
Questi vaghi concenti, cz. 2 Deh te potessi; M a 5/7
Qui di carne si sfama na 12 głosów, tekst O. Rinuccini; Int
Real natura, angelico intelletto, tekst G.B. Zuccarini, cz. 2 Come due masse d’or; M a 5/4
Ridean giù per le piagge, cz. 2 Piagge, herbe, fiori; M a 5/3
Rimanti in pace, tekst L. Celiano, cz. 2 Ond’ei dimorte; M a 5/6
Rivi fontane e fiumi na 5 głosów; Le gioie. Madrigali…, wyd. Wenecja 1589, 2. wyd. 1590
Rose bianche e vermiglie; M a 5/3
S’a veder voi; M a 6/5
S’io parto, tekst R. Arlotti; M a 5/6
S’io vissi cieco, tekst G. Della Casa, cz. 2 O fera voglia; M a 5/5
Sapete amanti perche ignudo sia, tekst V. Marceliini; M a 5/4
Satiati Amor; M a 6/2
Scaldava il sol, tekst L. Alamanni; M a 5/3
Scendi dal paradiso; M a 5/4
Scherzando con diletto; M a 5/3
Se bramate ch’io mora; M a 6/4
Se brami morto il core; V/3
Se il dolce sguardo; V/1
Se la mia fiamma ardente; M a 5/3
Se la mia vita na 4 głosy, tekst F. Petrarka, cz. 2 Pur mi darà tanta baldanza; M
Se la speranza all’hor mi mantenea; N13
Se la vostra partita; V/5
Se le pene ch’io sento; V/2
Se legete nel viso; V/2
Se m’ami e se non m’ami; V/3
Se m’uccidi crudele; V/5
Se nelle voci nostre na 12 głosów, tekst O. Rinuccini; Int
Se per servirti ogn’hora; V/5
Se perche non uccida V/2
Se quel dolor, tekst L. Tansillo, cz. 2 Quando timore, cz. 3 Dunque da voi, cz. 4 Dammi pietosa, cz. 5 O fortuna volubil, cz. 6 Ma quest’ohime, cz. 7 Altr’aurora, cz. 8 Un tempo, cz. 9 Occhi de miei desiri, cz. 10 Una pur chiederò; M a 6/6
Se si alto pon gir, tekst F. Petrarka; M a 5/9
Se tu dolce mio ben, tekst B. Guarini, cz. 2 Dorinda, cz. 3 Ferir quel petto; M a 5/8
Se tu mi lasci na 5 głosów, tekst T. Tasso; De floridi virtuosi d’Italia il primo libro de madrigali…, wyd. Wenecja 1583
Se voi sete cor mio; M a 5/5
Se’l pensier che mi strugge na 8 głosów, tekst F. Petrarka; M a 5/2, MST
Se’l raggio de vostri occhi na 4 głosy; Canzonette (…) con l’intavolatura del címbalo et del liuto…, wyd. Rzym 1591
Seguir’una ch’odia e sprezza; V/5
Sen gia fatto pittore; V/3
Senza cor senza luce; M a 5/4
Senza il mio sole na 5 głosów, tekst J. Sannazaro, cz. 2 Altro che lagrimar; M
Senza il mio vago Sol na 5 głosów, tekst G. Troiano, cz. 2 O giorno che per me; M
Si dolci son li strali; V/5
Si presso a voi mio foco, tekst B. Guarini; M a 5/3
Sola angioletta, tekst J. Sannazaro, cz. 2 Lasso vedrò io mai, cz. 3 Quando ripenso, cz. 4 O qual gracia, cz. 5 Non vide il mondo, cz. 6 Ben credo ch’ancor tu; M a 5/5
Solo e pensoso, tekst F. Petrarka, cz. 2 Si ch’io mi credo; M a 5/9
Sospir nato di foco; M a 5/7
Sotto l’ombra de tuoipregiati rami; M a 5/5
Spiri dolce Favonio, tekst G. Troiano, cz. 2 Tacciano i venti; M a 6/5
Spirto a cui giova gli anni; M a 5/4
Spuntavan già, per far il mondo Adorno, cz. 2 Quando il mio vivo sol; M a 5/1
Stillò l’anima in pianto, tekst A. Ongaro; M a 5/6
Stride il Lauro nel foco; V/4
Strider faceva le zampogne; M a 5/2
Stringeami Galatea, cz. 2 Ella che se n’accorse; M a 6/3
Strinse Amarilli; M a 6/1
Su l’ampia fronte, tekst T. Tasso, cz. 2 Io che forma; M a 6/3
Su’l carro della mente, tekst T. Tasso, cz. 2 Vedi le valli e i campi; M a 4
Tale è il mio stato o Clori; V/3
Tigre mia se ti pesa, tekst L. Groto; M a 6/3
Tirsi mio caro Tirsi, tekst B. Guarini; M a 5/7
Tirsi morir volea, tekst B. Guarini, cz. 2 Freno Tirsi il desio, cz. 3 Cosi moriro; M a 5/1
Tirsi nel cor si sente; V/4
Togli dolce ben mio; M a 5/3
Tra l’herbe à pie d’un mirto, cz. 2 Per più gradirla; M a 6/4
Tu m’uccidi cor mio; V/5
Tuoni, lampi, saette, e terremoti; V/4
Tutte sue squadre; M a 6/2
Tutto il di piango, tekst F. Petrarka, cz. 2 Lasso, che pur da l’uno a l’altro Sole; M a 4
Udite lagrimosi spirti, tekst B. Guarini; M a 5/6
Uscite Ninfe na 6 głosów; La ruzina canzone di Filippo di Monte (…) altri madrigali de diversi…, wyd. Wenecja 1591, MST
Vaghi augelletti; M a 5/4
Vaghi capelli aurati; M a 6/2
Vaghi e lieti fanciulli, tekst P. Barbati; M a 6/2
Valli riposte e sole na 6 głosów, tekst J. Sannazaro; M
Vaneggio od’e pur vero, tekst P. Barignano; M a 6/4
Vattene anima mia; M a 6/4
Vedi le valli e i campi, tekst J. Sannazaro; M a 4, Musicale essercitio…, wyd. Wenecja 1589 (piąty głos dodał L. Balbi), MST (wersja 5-głosowa)
Veggo dolce mio bene; M a 4
Venite Amanti a rimirar costei; V/l
Venuta era Madonna al mio languire, tekst J. Sannazaro, cz. 2 In tanto il sonno; M a 5/1
Vezzosi augelli, tekst T. Tasso; M a 4
Vieni Clori gentil, „Dialogo a diece”, na 10 głosów; M a 6/1
Vienne Montan, tekst J. Sannazaro, cz. 2 Corbo malvaggio, cz. 3 La santa Pale; M a 4
Vita de la mia vita, tekst T. Tasso; M a 6/2
Vita soave e di dolcezza pienna, tekst T. Tasso; M a 5/8
Viva fiamma d’Amor; V/5
Vivea da lacci sciolto; V/4
Vivo in guerra, tekst A. Ongaro, cz. 2 E gl’occhi; M a 5/9
Vivrò dunque lontano; M a 6/5
Voi bramate ch’io moia; M a 5/6
Voi me tenesti un tempo; V/4
Voi sete la mia stella; V/3
Vorria parlare e dire; V/l
Zeffiro torna, tekst F. Petrarka, cz. 2 Ma per me lasso tomano; M a 4
instrumentalne:
Sinfonia a 5; Int
Niepewnego autorstwa:
(wszystkie wydane „Corpus Mensurabilis Musicae” LXXII t. 1 i 3 – zob. muzyka religijna)
Alma Redemptoris Mater na 8 głosów, antyfona, rkp. Rzym, Biblioteca del Conservatorio di Musica Santa Cecilia, G MSS-772 i Münster, Biblioteca des Priesterseminars, MS. 4590, przypisywany Palestrinie w rękopisie VatG
Et Jesum benedictum i Responsum accepit Simeon na 4 głosy, każdy w 2 rkp. w Chicago, The Newberry Library i Waszyngtonie, The Folger Shakespeare Library
Lamentabatur Jacob, na 12 głosów, rkp. Bolonia, Civico museo bibliografico musicale
Laudate Dominum na 4 lub 8 głosów w rkp. – w drukach przypisywane Palestrinie i Giovanellemu
Niekompletne:
2 msze (Kyrie-Gloria) na 8 głosów, rkp. Gdańsk, Biblioteka Polskiej Akademii Nauk (zach. I: SAB II: STB)
Quis revolvet nobis lapidem a 10, rkp. Gdańsk, Biblioteka Polskiej Akademii Nauk (zachowane basso seguente)
[1] Liczbę głosów pomijamy, gdy jest zgodna z podaną na karcie tytułowej źródła.