Lenya Lotte, właśc. Karoline Wilhelmine Blamauer, *18 X 1898 Wiedeń, †27 XI 1981 Nowy Jork, amerykańska śpiewająca aktorka austriackiego pochodzenia. W latach 1914–20 kształciła się w Zurychu jako tancerka, studiując zarazem metodę rytmiczną J. Dalcroze’a. W 1920 podjęła w Berlinie studia sztuki aktorskiej. W 1926 została żoną K. Weilla i w 1927 wystąpiła na festiwalu w Baden-Baden w jego Rozkwicie i upadku miasta Mahagonny, a w 1928 odniosła w Berlinie świetny sukces rolą Jenny w Operze za trzy grosze, co przyniosło jej sławę, utwierdzoną także przez film G. Pabsta będący ekranizacją tej samej sztuki (1931). Z myślą o niej napisał Weill muzykę do kolejnej sztuki B. Brechta Siedem grzechów głównych drobnomieszczanina i z czasem Lenya uznana została za najwybitniejszą odtwórczynię kobiecych postaci w dziełach Brechta i Weilla. Kreacje jej odznaczały się inteligencją i finezją, świadcząc o znakomitym instynkcie aktorsko-muzycznym. Po śmierci K. Weilla Lenya osiadła na stałe w Stanach Zjednoczonych.
