Kullak, Theodor
Kullak Adolph, *23 II 1823 Międzyrzecz, †25 XII 1862 Berlin, niemiecki pedagog i pisarz muzyczny, brat Theodora. Studiował w Berlinie teologię i filozofię; promował się w 1847 w Halle. Muzyki uczył się u W.J.A. Agthego i A.B. Marxa. Działał jako pedagog w Berlinie w Neue Akademie der Tonkunst i jako krytyk m.in. w „Neue Berliner Musikzeitung”; komponował utwory fortepianowe (op. 1–34). Jego syn Ernst (1855–1914) również uczył muzyki (kompozycja, fortepian) w Neue Akademie der Tonkunst; komponował fortepianowe utwory salonowe.
Adolph Kullak koncentrował się w swoich pismach na problemie techniki w służbie muzycznej idei dzieła. W Ästhetik des Klavierspiels wysoko ocenił artystyczną wartość fortepianu jako instrumentu, który może wyrazić wszelkie niuanse przeżyć, i dokonał przeglądu szkół fortepianowych pod kątem kształtowania się metodyki gry jako sztuki wyrazu.
Die Kunst des Anschlags, Lipsk 1855
Das Musikalisch-Schöne. Ein Beitrag zur Ästhetik der Tonkunst, Lipsk 1858
Ästhetik des Klavierspiels, Berlin 1860, 2. wyd. 1876 i 3. wyd. 1889 pod red. H. Bischoffa, 4. wyd. 1906, 5–6. 1916, 7–8. 1920 pod red. W. Niemanna
Musikalische Zustände und Reformideen, Über den praktischen Gehalt der Musik i Über Klavier und Klavier-Musik, „Echo” II, 1852
Einige allgemeine Ideen über das Wesen der Musik oraz System der Methodik des Klavier-Unterrichts, „Echo” III, 1853
Die Tonkunst und ihre Faktoren, „Zeitschrift für Musik” XXIII, 1856
Zur Ideologie des Schönen, „Neue Berliner Musikzeitung” XIV, 1860.