Kossowski Edmund, *25 X 1920 Osiek (Wlkp.), †13 VI 2002 Warszawa, polski śpiewak (bas). W latach 1941–48 kształcił się w Krakowie pod kierunkiem B. Romaniszyna (śpiew), w latach 1945–48 studiował w AGH. W latach 1945–46 występował jako solista w Operze Dolnośląskiej we Wrocławiu, w latach 1946–48 w Teatrze Muzycznym w Krakowie, w latach 1948–54 w operze w Poznaniu, w latach 1954–65 w Operze Warszawskiej; w latach 1958–61 przebywał na stałym kontrakcie w operze w Bazylei. W 1954 uzyskał III nagrodę na międzynarodowym konkursie wokalnym w Tuluzie. Śpiewał partię Zbigniewa w Strasznym dworze Moniuszki w czasie uroczystej inauguracji Teatru Wielkiego w Warszawie (20 XI 1965), w którym to teatrze 31 III 1995 obchodził 50-lecie pracy artystycznej. Odnosił sukcesy międzynarodowe, wykonując partie basowe na wielu czołowych scenach europejskich, m.in. w Moskwie, Kijowie, Leningradzie, Sofii, Pradze, Budapeszcie, Berlinie, Lizbonie, Madrycie, Teheranie, Istambule, Tuluzie (gdzie w 1957 zainicjował wystawienie Halki), Genewie, Wiesbaden, Bazylei, Zurychu, Grazu, Düsseldorfie, Luksemburgu, Sztokholmie, Dreźnie, Lipsku, Karlsruhe. Zajmował się również działalnością koncertową; brał udział w festiwalach krajowych i zagranicznych, m.in. w Warszawskiej Jesieni, Praskiej Wiośnie, we Włoszech (Maggio Fiorentino, Stagione Concertica w mediolańskiej La Scali – wyk. Magnificatu Pendereckiego, 1977, Sagra Musicale Umbria, Festival Venezia, Festival Santa Cecilia – wyk. IX Symfonii Beethovena, 1977), także w Montreux, Lucernie, Zagrzebiu, Paryżu (Festival d’Art Sacré – wyk. Pasji Pendereckiego, 1981). Występował z licznymi recitalami pieśniarskimi w kraju i za granicą, śpiewając cykle i wybrane pieśni, m.in. Chopina, Schumanna, Schuberta, Brahmsa, Wolfa, Dvořáka, Griega, Moniuszki, Chaussona, Czajkowskiego, Musorgskiego, Noskowskiego, Żeleńskiego, Ravela, Szymanowskiego, Niewiadomskiego, Szostakowicza, Szeligowskiego, Czyża, Twardowskiego. Od 1972 zajmował się pracą pedagogiczną w Akademii Muzycznej w Warszawie (od 1975 kierownik katedry wokalistyki, od 1981 profesor). Otrzymał liczne odznaczenia i nagrody, m.in. Krzyż Oficerski (1953) i Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1995), nagrodę państwową (1955), nagrodę MKiS I i II stopnia (1975, 1985). Dokonał licznych nagrań płytowych (PN Muza, DGG) i radiowych.
Kossowski należy do czołówki polskich śpiewaków; wyróżnia się pięknem barwy głosu, kunsztem wokalnym i aktorskim, głębią ekspresji i nieskazitelną dykcją. Jego wszechstronny repertuar obejmuje ponad 60 ról operowych (był jednym z najlepszych wykonawców tytułowej roli w Borysie Godunowie Musorgskiego), tyleż partii oratoryjnych (od Bacha po współczesnych) oraz liczne pieśni. Jest twórcą Międzyuczelnianego Konkursu Wykonawstwa Polskiej Pieśni Artystycznej (w Akademii Muzycznej w Warszawie, 1988, 1991, 1995) dla studentów wokalistyki 8 akademii muzycznych.
Ważniejsze role: Mefisto w Fauście Gounoda, Zbigniew i Skołuba w Strasznym dworze, Stolnik w Halce, Chorąży w Hrabinie Moniuszki, Osmin w Uprowadzeniu z seraju, Bartolo w Weselu Figara Mozarta, cztery postacie w Opowieściach Hoffmanna Offenbacha, Don Basilio w Cyruliku sewilskim i Don Magnifico w Kopciuszku Rossiniego, Hans Sachs w Śpiewakach norymberskich Wagnera, Baron Ochs w Kawalerze srebrnej róży R. Straussa, Filip II w Don Carlosie i Zachariasz w Nabuchodonozorze Verdiego, Sinobrody w Zamku księcia Sinobrodego Bartóka, Seneka w Koronacji Poppei Monteverdiego, Doktor w Wozzecku Berga, partie tytułowe w Borysie Godunowie Musorgskiego, Holendrze tułaczu Wagnera, Don Giovannim Mozarta, Juliuszu Cezarze Händla.
