Konopasek Feliks, *22 V 1860 Czerniowce (Bukowina), †28 VII 1930 Ryglice (k. Tarnowa), polski dyrygent, kompozytor, pedagog i pianista. Kształcił się w Instytucie Muzycznym w Warszawie u R. Strobla (fortepian) i Z. Noskowskiego (kompozycja, dyplom uzyskany w 1894) oraz u swego stryja Karola, dyrygenta opery w Berlinie. Od 1879 dyrygował operowymi i operetkowymi zespołami teatralnymi w Radomiu, Lublinie, Łodzi i Poznaniu (1881–82). W latach 1880–83 występował z zespołami prowincjonalnymi w Petersburgu i w Moskwie, kierując m.in. Halką i Hrabiną S. Moniuszki. Ok. 1887 Konopasek był dyrektorem Towarzystwa Muzycznego w Łomży. W 1888 osiadł w Warszawie, gdzie wraz z J. Łusakowskim założył na okres letni 40-osobową orkiestrę popularną, która występowała w Ogrodzie Zoologicznym (od 16 V) i w Dolinie Szwajcarskiej (3 VII–1 VIII). W następnych latach organizował podobne zespoły w polskich i rosyjskich miejscowościach uzdrowiskowych, m.in. Ciechocinku (1891) i Sewastopolu (1897). W latach 1895–97 prowadził założoną wraz z I. Pileckim Orkiestrą Warszawską, następnie kierował w ciągu kilku sezonów rosyjskimi orkiestrami wojskowymi. W 1904 wybrany został do zarządu WTM, którego członkiem był od 1896. Od 1903 uczył w Szkole Muzycznej WTM gry fortepianowej, od 1906 teorii muzyki. W latach 1903–08 dyrygował orkiestrą smyczkową WTM. Równocześnie w latach 1901–04 prowadził chór Koła Śpiewaczego przy Warszawskim Towarzystwie Cyklistów, w 1901–02 – Koła Śpiewaczego Towarzystw Sportowych, do 1903 – chór studentów Politechniki Warszawskiej „Pieśń”, w latach 1908–09 – chór mieszany w Sekcji Muzyki Zbiorowej WTM, od 1907 – chór męski Szkoły Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej i chór męski Szkoły Technicznej H. Wawelberga i S. Rotwanda. Był współzałożycielem Związku Muzyków Królestwa Polskiego (1909) i członkiem jego zarządu (1910). Po I wojnie światowej uczył w Szkole Muzycznej im. M. Karłowicza i na rocznych kursach dla dyrygenckich zespołów amatorskich. Działalność kompozytorską rozpoczął w młodości, pisząc przeważnie drobne utwory fortepianowe i chóralne; większą popularność zyskały jednak jego transkrypcje różnych utworów na orkiestrę dętą i kameralną oraz śpiewniki chóralne.
Literatura: S.M. Stoiński Śp. Feliks Konopasek (22 V1860–27 [!] VII 1930), „Śpiewak” 1930 nr 8/9.
Instrumentalne:
Polonez F-dur na orkiestrę, 1884
Polonez C-dur op. 80 na fortepian, 1885, rkp. biblioteka WTM
Chant sans paroles na fortepian, wyd. Warszawa ok. 1888
Scherzando op. 13 na fortepian, wyd. Warszawa ok. 1888
Bajeczka na fortepian, wyd. Warszawa 1889
Fuga c-moll na kwartet smyczkowy, ok. 1890, rkp. biblioteka WTM
Kontredanse krakowskie na fortepian, wyd. Warszawa 1890
La fable. Fantaisie na fortepian, wyd. Warszawa ok. 1890
Pieśń bez słów (w formie kanonu), wyd. Warszawa 1890 „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne” (dod. muzyczny do nr. 351)
Kwartet smyczkowy, przed 1895
Sonata fis-moll na skrzypce i fortepian, ok. 1895, rkp. biblioteka WTM
Sonata na fortepian, przed 1898
Kartka z albumu na fortepian, wyd. „Meloman” 1899 nr 4
Menuet op. 26 na fortepian, wyd. „Meloman” 1900 nr 1
Wariacje G-dur na kwartet smyczkowy, przed 1902
II Sonata na fortepian, przed 1905
Sekstet smyczkowy, przed 1905
Krakowiak ludowy na orkiestrę dętą, wyd. Warszawa ok. 1925
Marsz na orkiestrę dętą, wyd. Warszawa ok. 1928
Piotruś, mazurek na orkiestrę, dedykowany P. Maszyńskiemu, 1929; także wersja na orkiestrę dętą, rkp. biblioteka WTM
Wokalne:
pieśni chóralne:
Dzieci i żaby, w: P. Maszyński Śpiewnik. Zbiór kwartetów męskich, wyd. Warszawa 1900
Hasło chóru Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego, ok. 1900
Hasło chóru Towarzystwa Artystycznego, ok. 1901
Hasło Koła Śpiewaczego przy Warszawskim Towarzystwie Cyklistów, ok. 1901
Hasło chóru „Pieśń”, wyd. „Nowości Muzyczne” 1905 nr 4
Hasło Towarzystwa Śpiewaczego w Nowo-Mińsku, wyd. „Nowości Muzyczne” 1905 nr 4
Mazurek. Kujawiak, wyd. Poznań 1910 „Śpiewak” (dod. muzyczny do nr. 1)
Ludzie mówią żem szczęśliwy w: Z zapomnianych pieśni na 3 głosy męskie lub żeńskie, 2 cz., wyd. Warszawa 1914
Pieśń poślubna w: Z zapomnianych pieśni na 3 głosy męskie lub żeńskie, 2 cz., wyd. Warszawa 1914
Sceniczne:
operetki, m.in. Warszawianki, wyst. Warszawa 19 IX 1882
Opracowania na chóry:
Podręcznik szkolny na 3 głosy męskie lub żeńskie, wyd. Warszawa 1902
Z zapomnianych pieśni na 3 głosy męskie lub żeńskie, 5 cz., wyd. Warszawa 1914–28
Pieśniarz na 4-głosowy chór żeński, męski i mieszany, 3 z., wyd. Warszawa 1917
Z zapomnianych pieśni na 4 głosy mieszane a cappella, 4 z., wyd. Warszawa 1925
Polski hymn narodowy w różnych układach, wyd. Warszawa 1927
m.in. fantazje z oper Moniuszki Straszny dwór i Halka na orkiestrę symfoniczną, wyd. Warszawa ok. 1930; także na orkiestrę kameralną, wyd. Warszawa ok. 1924
fragmenty z oper S. Moniuszki, Z. Noskowskiego, K. Kurpińskiego na orkiestrę dętą i kameralną
Stawam na placu z Boga ordynansu, pieśń konfederatów na chór i orkiestrę
