Zandman, Sandmann, Sandman, Santmann, Zantman, Jan Nepomucen, *ok. 1808 lub 1802 Březiny (Czechy), †19 X 1840 Warszawa, polski kompozytor, dyrygent chóralny, nauczyciel i pianista czeskiego pochodzenia. Brak wiadomości o jego wykształceniu oraz jakichkolwiek informacji biograficznych do 1829, kiedy to przeniósł się do Warszawy. Według nekrologu był nauczycielem w Aleksandryjskim Instytucie Wychowania Panien; data zatrudnienia Zandmana w instytucie nie jest znana (nazwę tę szkoła nosiła od 1833). 15 VII 1836 wziął udział jako tenor w koncercie amatorskiego chóru Resursy Kupieckiej w Warszawie; od 5 XI 1836, z inicjatywy J. Cichockiego, prowadził ćwiczenia na kursie śpiewu dla tego 50-osobowego zespołu. Wiosną 1838 wraz z m.in. W. Kratzerem, J. Krogulskim i A. Freyerem pracował z chórami teatralnymi nad przygotowaniem oratorium Passio Domini nostri op. 65 J. Elsnera (prawykonanie Warszawa XI 1838). Pozostawił żonę i dwoje dzieci. Egzekwie żałobne odbyły się 20 X 1840 w kościele Augustianów (św. Marcina) w Warszawie; wykonano Requiem W.A. Mozarta.
Dziś znamy nieliczne kompozycje Zandmana, głównie modne w jego epoce tańce; były sprzedawane w magazynach A. Brzeziny, K.L. Magnusa i I. Klukowskiego, grywano je m.in. w Teatrze Rozmaitości, w Resursie Kupieckiej i Resursie Obywatelskiej w Warszawie. Obok prymitywnych w stylu (Gallopada) zdarzają się też bardziej pomysłowe pod względem harmonicznym i formalnym, np. Polonez na cześć Piotra Wysockiego czy pieśń Bądź zdrowa. Pewną popularność zyskały kompozycje wokalne Zandmana, zwłaszcza religijne, wykonywane jeszcze jakiś czas po jego śmierci, np. Veni Creator, wyk. w Lublinie 1858.
Literatura: „Pamiętnik Muzyczny Warszawski” 1835/36 nr 1, 3–6; „Kurier Warszawski” 1840 nr 279 (nekrolog) i 288; „Allgemeine Musikalische Zeitung” 1841 nr 9 (notka); J. Sikorski Rozmaitości. Wspomnienia koncertowe, „Biblioteka Warszawska” 18471. 2; J. Elsner Sumariusz moich utworów muzycznych, oprac. A. Nowak-Romanowicz, Kraków 1957; K. Morawska Badania nad muzyką dawną w Polsce, w: Szkice o kulturze muzycznej XIX wieku, red. Z. Chechlińska, t. 3, Warszawa 1976.
orkiestrowe:
Symfonia 1838
Polonaise sur les motifs favorites de l’opéra Le cheval de bronze…, wersja fortepianowa, Warszawa 1839 I. Klukowski
fortepianowe:
Polonez na cześć Piotra Wysockiego. Bohatera Rewolucyi naszey dnia 29 listopada 1830, Warszawa 1830
Gallopada oraz kilka mazurów, Warszawa najpóźniej 1832
Polonez z ulubionych tematów opery Napój miłosny G. Donizettiego, Warszawa 1839 I. Klukowski
Walc na fortepian na 4 ręce, Warszawa najpóźniej 1832
wokalne i wokalno-instrumentalne:
Veni Creator na 5 głosów męskich, 1836
kilka mszy, w tym Msza na 4 głosy, 1837
na głos i fortepian:
Dwa śpiewy — 1. Do serca, 2. Śpiewka przy kolebce, sł. Trojanowska, Warszawa 1836 I. Klukowski
Żegnam Cię oraz Zbiór śpiewów polskich — 1. Pieśń pielgrzyma, 2. Do śpiącej, sł. S. Jachowicz, 3. Elegia, 4. Przyczyna, 5. Fiołek, „Pamiętnik Muzyczny Warszawski” 1836 nr 3
Bądź zdrowa, sł. Ziemięcki wg J.W. Goethego, ok. 1840, rkp. BN
opracowania:
10 psalmów M. Gomółki, w: Chants d’église à plusieurs voix…, wyd. J. Cichocki, z. 1, Warszawa 1838 G. Sennewald.