Woroniecki Franciszek, polski budowniczy fortepianów. W latach 1877–1914 prowadził wytwórnię i skład fortepianów, pianin i fisharmonii w Jaśle, od ok. 1887 w Przemyślu (po 1900 wraz z synem). Prezentował instrumenty m.in. na wystawach we Lwowie (1877), w Przemyślu (1882), Czerniowcach (1886), Krakowie (1887), Wiedniu (1892), ponownie we Lwowie (1894), ponadto w Cieszynie i Trieście. Został nagrodzony łącznie 6 medalami zagranicznymi, 6 krajowymi oraz 12 dyplomami. W 1894 zatrudniał 10 pracowników, w 1912 — siedmiu. W 1906 budował krótkie fortepiany Mignon. Eksportował instrumenty do Czech, Niemiec, Rosji, na Śląsk, Bukowinę (Jassy) i Morawy. Jego fortepiany zachowały się w wielu polskich muzeach i kolekcjach instrumentów.
Literatura: B. Vogel Instrumenty muzyczne w kulturze Królestwa Polskiego, Kraków 1980; B. Vogel Kolekcja zabytkowych fortepianów Filharmonii Pomorskiej, Bydgoszcz 1980, popr. i uzup. 2. wyd. 1987; B. Vogel Fortepian polski, «Historia Muzyki Polskiej» X, Warszawa 1995.
