Wiszniewski, Wiśniewski, Friedrich Benjamin, *ok. 1800 (1802?) Gąbin (obecnie Gusiew, obw. kaliningradzki), †25 I 1854 Gdańsk, polski budowniczy fortepianów, brat Jacoba Bernharda. Podobnie jak brat był pracownikiem, zięciem i być może uczniem Ch.E. Arendta w Gdańsku. Od ok. 1830 prowadził wytwórnię fortepianów w Gdańsku, od 1833 z tytułem patentowanego, a od 1842 nadwornego budowniczego fortepianów. W 1833 wraz z bratem Jacobem Bernhardem opatentował udoskonaloną angielską mechanikę fortepianową. Prezentował swe instrumenty m.in. na Wystawie Rzemieślniczej w Berlinie w 1842 (jego fortepian zakupił król Prus), Wystawie Światowej w Paryżu w 1855 (nagrodzony medalem II klasy), Wystawie Pruskiej w Gdańsku w 1858. Po śmierci Wiszniewskiego firmę prowadziła jego żona, a od 1868 syn Philibert. Instrumenty Wiszniewskiego zachowały się w zbiorach m.in. Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu oraz w Ringve Museum w Trondheim.
Literatura: W. Renkewitz, J. Janca Geschichte der Orgelbaukunst in Ost- und Westpreussen von 1333 bis 1944, t. 1, Würzburg 1984; H. Heyde Musikinstrumentenbau in Preussen, Tutzing 1994; B. Vogel Fortepian polski, «Historia Muzyki Polskiej» X, Warszawa 1995; B. Vogel The Story of The Wiszniewski Family, Piano Makers of Gdańsk, «Muzyka Fortepianowa» XI, w: «Prace Specjalne Akademii Muzycznej w Gdańsku», 1998.
