Wiszniewski, Wiśniewski, Eugen Adalbert, *28 IV 1825 Gdańsk, †27 V 1888 Gdańsk, polski budowniczy fortepianów, syn Jacoba Bernharda. Początkowo uczył się u swojego ojca; od 1846 praktykował m.in. w Wiedniu. Od ok. 1845 (1850?) prowadził wytwórnię i skład fortepianów w Bydgoszczy, od końca 1857 w Gdańsku. W 1855 prezentował swe instrumenty na Wystawie Rzemieślniczej w Bydgoszczy zyskując ogólne uznanie. Przez pewien czas miał filię we Frankfurcie n. Odrą. Posiadał listy pochwalne m.in. od J. Wieniawskiego (z 1854) i H. v. Bülow (z 1855). Jego fortepian zachował się w Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu.
Literatura: W. Renkewitz, J. Janca Geschichte der Orgelbaukunst in Ost- und Westpreussen von 1333 bis 1944, t. 1, Würzburg 1984; H. Heyde Musikinstrumentenbau in Preussen, Tutzing 1994; B. Vogel Fortepian polski, «Historia Muzyki Polskiej» X, Warszawa 1995; B. Vogel The Story of The Wiszniewski Family, Piano Makers of Gdańsk, «Muzyka Fortepianowa» XI, w: «Prace Specjalne Akademii Muzycznej w Gdańsku», 1998.
