Westergaard [u'esterga:rd] Peter, *28 V 1931 Champaign (Illinois), †27 VI 2019, amerykański kompozytor i teoretyk muzyki. W latach 1949–53 studiował w Harvard University, w 1951–53 w konserwatorium w Paryżu (pod kierunkiem D. Milhauda), w 1954–56 w Princeton University (m.in. u R. Sessionsa i M. Babbitta). W latach 1961–62 był członkiem zarządu Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, w 1965–67 członkiem zarządu American Society of University Composers. W latach 1968–2001 wykładał na uniwersytecie w Princeton, gdzie od 1970 był dyrektorem teatru uniwersyteckiego, a w latach 1974–78 i 1983–86 dziekanem wydziału muzycznego.
Język muzyczny Westergaarda opiera się na indywidualnie wykorzystywanej technice dodekafonicznej, skojarzonej z szeroko stosowaną polifonią. Harmonika dzieł Westergaarda jest z reguły silnie schromatyzowana, miejscami zaznaczają się jednak centra tonalne. W sferze fakturalnej kompozytor preferuje przejrzystość, której źródłem jest rozwijanie muzyki z niewielkich komórek motywicznych, stanowiących podstawę polifonicznego przetwarzania. Do największych osiągnięć Westergaarda krytyka zalicza jego opery, w których widoczne są: staranność kompozytora w operowaniu tekstem, tendencja do zestawiania różnorodnych elementów stylistycznych oraz posługiwanie się wyrazistymi motywami przewodnimi.
Kompozycje
orkiestrowe:
5 Movements na orkiestrę kameralną, 1958
Ringing Changes na orkiestrę, 1996
kameralne:
Kwartet smyczkowy 1957
Kwartet na klarnet, skrzypce, wiolonczelę i wibrafon, 1960
Trio na flet, wiolonczelę i fortepian, 1962
Variations for 6 Players na flet, klarnet, skrzypce, wiolonczelę, fortepian i perkusję, 1963
Divertimento on Discobbolic Fragments na flet i fortepian, 1967
Noises, Sounds and Sweet Airs na zespół kameralny, 1968
Tuckets and Sennets na zespół dęty, 1969
Moto perpetuo na flet, obój, klarnet, fagot, trąbkę i róg, 1976
2 Fanfares na zespół dęty blaszany, 1988
All 4s na kwartet perkusyjny, 1997
wokalne i wokalno-instrumentalne
anyone lived in a pretty how town na chór, sł. E.E. Cummings, 1997
cykl kantat:
I „The Plot Against the Giant” na głosy żeńskie, klarnet, wiolonczelę i harfę, sł. W. Stevens, 1956
II „A Refusal to Mourn the Death, by Fire, of a Child in London” na bas i 10 instrumentów, sł. D. Thomas, 1958
III „Leda and the Swan” na mezzosopran, klarnet, altówkę, wibrafon i marimbę, sł. W.B. Yeats, 1961
IV „Spring and Fall: to a Young Child” na sopran i 5 instrumentów, sł. G.M. Hopkins, 1964
V „Byzantium and Sailing to Byzantium” na baryton i kwartet perkusyjny, sł. W.B. Yeats, 1997
VI „To the Dark Lady” na sopran, mezzosopran, tenor, baryton i duet perkusyjny, sł. W. Szekspir, 1999
***
There Was a Little Man na sopran i skrzypce, sł. ludowe, 1979
Ariel Music na sopran i 10 instrumentów, sł. W. Szekspir, 1987
Ode na sopran, flet, klarnet, skrzypce, altówkę i harfę, sł. B. Jonson, 1989
sceniczne:
Charivari, opera kameralna, libr. kompozytor, 1953, wyst. Cambridge (Massachusetts), 1953
Mr. and Mrs. Discobbolos, opera kameralna, libr, wg E. Leara, 1966, wyst. Nowy Jork 1966
The Tempest, opera, libr. kompozytor wg Burzy W. Szekspira, 1970–1990, wyst. Lawrenceville (New Jersey) 1992
Chicken-Little, opera dziecięca, libr. kompozytor, 1997
Moby Dick, opera, libr, wg H. Melville’a, 2004, wyst. Princeton 2004
Alice in Wonderland, opera, libr, wg L. Carrolla, 2006, wyst. Nowy Jork 2008
Prace
Webern and „Total Organization”. An Analysis of the Second Movement of the Piano Variations, op. 27, „Perspectives of New Music” I, 1962/63
On the Problems of „Reconstruction from a Sketch”. Webern’s „Kunfttag III” and „Leise Düfte”, „Perspectives of New Music” XI/2, 1973
Geometries of Sound in Time, „Music Theory Spectrum” XVIII, 1996 nr 1
