Weinlig, Christian Theodor

Weinlig [w’ajnlik], Weinlich Christian Theodor, *25 VII 1780 Drezno, †7 III 1842 Lipsk, niemiecki pedagog i kompozytor, bratanek Christiana Ehregotta. Po studiach prawniczych na uniwersytecie w Lipsku (1797–1800) pracował w Dreźnie do 1803 jako adwokat i notariusz. W latach 1804–06 uczył się muzyki u stryja. Od 1806 do 1808 przebywał we Włoszech, gdzie przez 4 miesiące studiował kontrapunkt u S. Matteiego w Bolonii, a przede wszystkim interesował się techniką śpiewu. Po powrocie do Drezna uczył prywatnie muzyki, od 1809 przejął częściowo obowiązki stryja, w latach 1814–17 był kantorem Kreuzkirche, po czym powrócił do prywatnego nauczania kompozycji, śpiewu i gry na instrumentach klawiszowych. W 1823 dzięki poleceniu C.M. Webera i Ch.G. Körnera Weinlig został kantorem Thomaskirche w Lipsku i pełnił tę funkcję do śmierci. Zespół osiągnął w tym czasie wysoki poziom wykonawczy; prócz kompozycji Weinliga wykonywano tam często dzieła Händla i Haydna. Weinlig był wybitnym pedagogiem, wśród jego uczniów znajdowali się M. Hauptmann, C. Schumann, E.F. Richter i R. Wagner, który wspominał Weinliga wielokrotnie w swoich publikacjach oraz zadedykował mu Sonatę fortepianową op. 1 (1831), a wdowie po Weinligu — Liebesmahl der Apostel (1843). W twórczości Weinliga przeważają utwory religijne: kantaty, motety, msze, 2 Magnificaty z tekstem niemieckim. Weinlig napisał też znaczący traktat pt. Theoretisch-praktische Anleitung zur Fuge für den Selbst-unterricht (Drezno 1845, 2. wyd. 1852); dużym powodzeniem cieszyło się jego [139] Singübungen für Sopran-, Alt-, Tenor- und Bassstimme (Lipsk 1824-32, wyd. nowe pt. Christian Theodor Weinlig, 36 Gesangübungen für Sopranstimme, wyd. O.E. Lindner, Lipsk 1956).

Literatura: A. Kurz Geschichte der Familie Weinlig von 1580 bis 1850, Bonn 1912; W. Steude Ein handschriftliches Choralbuch vom Jahre 1831 aus der Frauenkirche, w: Die Dresdner Kirchenmusik im 19. und 20. Jahrhundert, red. M. Herrmann, Laaber 1998; D. Hartwig Die Kreuzkantorate 1720–1828 von Reinhold bis Agthe, w: Der Dresdner Kreuzchor, red. D. Hartwig, M. Herrmann, Lipsk 2006; S. Altner Das Thomaskantorat im 19. Jahrhundert, Lipsk 2006.