Weinert, Wejnert, Veinert, Wainert, Wajnert, Weynert Józefa, Józefina, †10 VIII 1875 (?), polska pianistka czeskiego pochodzenia, córka Antoniego. Była uczennicą J. Javůrka oraz znaną kompozytorką mazurów, polonezów, walców, wyd. m.in. u A. Brzeziny, F. Klukowskiego, K.L. Magnusa. Liczne jej kompozycje zachowały się w polskich bibliotekach, np. Polonez B-dur («Wybór Pięknych Dzieł Muzycznych...», Warszawa 1805 nr 7, druk Wrocław, Grass i Barth).
Wymieniany w źródłach, pochodzący z Czech, Antoni Weinert (†1836), prawdopodobnie bratanek Antoniego (nie syn!), od 1806 wytwarzał popularne w Warszawie, mistrzowsko modelowane gitary oraz buglehorny dla orkiestr wojskowych.
Literatura: „Warszawska Gazeta Policyjna” 1845 nr 323 (życiorys) oraz 1850 nr 170 (nekrolog); „Kurier Warszawski” 1850 nr 157 (nekrolog), 162 oraz 167; K.W. Wójcicki Cmentarz Powązkowski, Warszawa 1855 (zawiera fragm. wspomnień Antoniego Weinerta); M. Karasowski Rys historyczny opery polskiej, Warszawa 1859; L. Bernacki Teatr, dramat i muzyka za Stanisława Augusta, t. 2, Lwów 1925; J. Prosnak Kultura muzyczna Warszawy XVIII wieku, Kraków 1955; J. Elsner Sumariusz moich utworów muzycznych..., Kraków 1957; A. Ciechanowski Orkiestra Stanisława Augusta, „Ruch Muzyczny” 1958 nr 19; S. Szenic Cmentarz Powązkowski, t. 1: 1790–1850, Warszawa 1979; A. Nowak-Romanowicz Utwór na śmierć księcia Józefa Poniatowskiego, „Muzyka” 1982 nr 3-4; A. Żórawska-Witkowska Muzyka na dworze i w teatrze Stanisława Augusta, Warszawa 1995.
