Weinert, Józefa

Weinert, Wejnert, Veinert, Wainert, Wajnert, Weynert Józefa, Józefina, †10 VIII 1875 (?), polska pianistka czeskiego pochodzenia, córka Antoniego. Była uczennicą J. Javůrka oraz znaną kompozytorką mazurów, polonezów, walców, wyd. m.in. u A. Brzeziny, F. Klukowskiego, K.L. Magnusa. Liczne jej kompozycje zachowały się w polskich bibliotekach, np. Polonez B-dur («Wybór Pięknych Dzieł Muzycznych…», Warszawa 1805 nr 7, druk Wrocław, Grass i Barth).

Wymieniany w źródłach, pochodzący z Czech, Antoni Weinert (†1836), prawdopodobnie bratanek Antoniego (nie syn!), od 1806 wytwarzał popularne w Warszawie, mistrzowsko modelowane gitary oraz buglehorny dla orkiestr wojskowych.

Literatura: „Warszawska Gazeta Policyjna” 1845 nr 323 (życiorys) oraz 1850 nr 170 (nekrolog); „Kurier Warszawski” 1850 nr 157 (nekrolog), 162 oraz 167; K.W. Wójcicki Cmentarz Powązkowski, Warszawa 1855 (zawiera fragm. wspomnień Antoniego Weinerta); M. Karasowski Rys historyczny opery polskiej, Warszawa 1859; L. Bernacki Teatr, dramat i muzyka za Stanisława Augusta, t. 2, Lwów 1925; J. Prosnak Kultura muzyczna Warszawy XVIII wieku, Kraków 1955; J. Elsner Sumariusz moich utworów muzycznych…, Kraków 1957; A. Ciechanowski Orkiestra Stanisława Augusta, „Ruch Muzyczny” 1958 nr 19; S. Szenic Cmentarz Powązkowski, t. 1: 1790–1850, Warszawa 1979; A. Nowak-Romanowicz Utwór na śmierć księcia Józefa Poniatowskiego, „Muzyka” 1982 nr 3-4; A. Żórawska-Witkowska Muzyka na dworze i w teatrze Stanisława Augusta, Warszawa 1995.