Węgrzyn Roman, *27 VII 1928 Lwów, polski śpiewak (tenor). Po II wojnie światowej podjął studia na politechnice we Wrocławiu. Śpiewu uczył się w PWSM u W. Jędrzejewskiej, a następnie u A. Wrońskiego. W 1955 debiutował w Teatrze Muzycznym w Krakowie rolą księcia Su Czonga w Krainie uśmiechu F. Lehára, a w 1960 w partii Jontka w Halce S. Moniuszki w Operze Krakowskiej. Później występował na tej scenie m.in. jako Don José w Carmen G. Bizeta, Gerald w Lakmé L. Delibes’a, Alfred w Traviacie G. Verdiego, Herman w Damie pikowej P. Czajkowskiego oraz Stary Król w Hagith K. Szymanowskiego. W 1966 został zaangażowany przez R. Satanowskiego do Teatru Wielkiego w Poznaniu i wkrótce stał się jednym z czołowych polskich tenorów dramatycznych, odnosząc sukces jako tytułowy bohater w Tannhäuserze R. Wagnera. W 1968 związał się z Teatrem Wielkim w Warszawie, gdzie kreował role w dziełach G. Verdiego (tytułowe w Otellu i Don Carlosie, Riccardo w Balu maskowym, Manrico w Trubadurze, Radames w Aidzie), G. Pucciniego (Kalaf w Turandot), S. Moniuszki (Jontek w Halce, Kazimierz w Hrabinie, Idamor w Parii), R. Wagnera (Eryk w Holendrze tułaczu) oraz L. van Beethovena (Florestan w Fideliu). Brał również udział w polskich premierach Katarzyny Izmajłowej D. Szostakowicza, Diabłów z Loudun K. Pendereckiego i Wozzecka A. Berga. Z zespołem warszawskiego Teatru Wielkiego odbył kilka zagranicznych podróży, indywidualnie gościł na scenach Francji, Hiszpanii, Niemiec, Czechosłowacji i Kuby. W latach 1979–99 prowadził klasę śpiewu w Akademii Muzycznej (obecnie Uniwersytet Muzyczny) w Warszawie, gdzie do jego uczniów należeli m.in. A. Zdunikowski i T. Szlenkier; od 1996 uczył także w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im F. Chopina w Warszawie.
