Waelput [wa:lpüt] Hendrik, Henri, Henry, Philippe Pierre Jean-Baptiste, *26 X 1845 Gandawa, †8 VII 1885 Gandawa, belgijski kompozytor i dyrygent. Lekcje harmonii pobierał u K. Miry’ego w Sint-Barbaracollege w Gandawie, edukację muzyczną kontynuował w latach 1864–66 u F.-J. Fétisa (kompozycja) i K.-L. Hanssensa (instrumentacja) w konserwatorium w Brukseli. W tym czasie studiował też filozofię i literaturę na uniwersytecie w Gandawie. W 1867 otrzymał Prix de Rome za kantatę Het woud. Od 1869 do 1871 pełnił funkcję zastępcy dyrektora szkoły muzycznej w Brugii, gdzie prowadził też działalność popularyzatorską jako organizator i dyrygent koncertów publicznych. Po rezygnacji z zajmowanego stanowiska (na skutek konfliktu ze szkolnymi władzami) Waelput wyjechał za granicę i występował z sukcesem jako dyrygent zespołów teatralnych, m.in. w Hadze, Dijon, Boulogne-sur-Mer, Douai, Issoudun, Fécamp i Lille. W 1875 powrócił do Gandawy, gdzie w 1876 objął stanowisko pierwszego dyrygenta Grand Théâtre. Od 1879 uczył harmonii i kontrapunktu w konserwatorium w Antwerpii, prowadził też orkiestry operowe w Liège i Antwerpii, a od 1881 orkiestrę Vlaamse Schouwburg w Brukseli. W 1884 został dyrektorem opery w Gandawie. Twórczość Waelputa obejmuje różne formy muzyczne, jednak największe uznanie zyskały jego symfonie, w których nawiązywał do klasycznych wzorców Beethovenowskich; w kompozycjach wokalno-instrumentalnych występują odwołania do stylu Berlioza i Wagnera, w pieśniach widoczne są wpływy R. Schumanna. Waelput skomponował 3 opery: La ferme du diable (wyst. Gandawa 1865), Berken de diamantslijper (1868), Stella (wyst. Bruksela 1881), ponadto 4 kantaty, spośród których De pacificatie van Gent (1876) uważana jest za wybitną, 5 symfonii, uwertury symfoniczne, koncert na flet i orkiestrę, komponował także muzykę kameralną, utwory fortepianowe, pieśni solowe i chóralne.
Literatura: P. Bergmans Notice biographique sur Hendrik Waelput, Gandawa 1886; E. Callant Levensschets van Hendrik Waelput, Gandawa 1886; E. Van Oye Over de nagelaten werken van Hendrik Waelput, „Verslagen en Mededeelingen der Koninklijke Vlaamsche Academie” XXV, 1911; E. De Vynck Hendrik Waelput, dysertacja uniwersytetu w Brukseli 1935.
