Turczynowicz Konstancja, z domu Damse, *5 III 1818 Warszawa, †9 XI 1880 Warszawa, polska tancerka i pedagog, córka Józefa Damsego, od 1836 żona R. Turczynowicza. W latach 1829–32 uczyła się w szkole baletowej przy Warszawskich Teatrach Rządowych. W 1833 została solistką zespołu baletowego, w 1842 przebywała wraz z mężem na stypendium w Paryżu, od 1843 była pierwszą tancerką baletu w Warszawie. W latach 1853–63 uczyła tańca klasycznego i charakterystycznego w macierzystej szkole baletowej; była pierwszą polską odtwórczynią wielkich ról romantycznych (np. Gizelli, Esmeraldy) oraz wybitną wykonawczynią tańców narodowych, m.in. słynnego solo-mazura w opracowaniu J. Mierzyńskiej z baletu Wesele krakowskie w Ojcowie.
Literatura: J. Pudełek Warszawski balet romantyczny (1802–1866), Kraków 1968; T. Wysocka Dzieje baletu, Warszawa 1970.
Leora w Jeniusz różowy, czyli Fernando i Leora, muz. J. Damse, choreogr. M. Pion, 1835
Zośka w Wesele krakowskie w Ojcowie, także pt. Wesele w Ojcowie, muz. K. Kurpiński i J. Damse, choreogr. M. Pion i J. Mierzyńska, 1836
tytułowa w Mimili, czyli Styryjczykowie, muz. J. Stefani, choreogr. M. Pion, 1837
tytułowa w Gizella, czyli Willidy, muz. A. Adam, choreogr. R. Turczynowicz wg J. Corallego i J. Perrota, 1848
tytułowa w Katarzyna, córka bandyty, muz. C. Pugni, choreogr. R. Turczynowicz wg J. Perrota, 1850 oraz 1851
tytułowa w Esmeralda, muz. C. Pugni, choreogr. R. Turczynowicz wg J. Perrota, 1850 oraz 1851
