Tomaszewski Marek, *20 XI 1943 Kraków, polski pianista, kompozytor, aranżer i pedagog. W latach 1945–61 mieszkał w Gdańsku, gdzie w 1961 ukończył szkołę muzyczną II stopnia (fortepian u S. Lewińskiego); w 1958 debiutował w zespołach jazzowych Trójmiasta. Brał udział w testowych emisjach programów telewizyjnych Gdańskiego Ośrodka Telewizyjnego (1958–59), był pianistą w big-bandzie swego brata Jana, z którym wystąpił w 1962 na festiwalu Jazz Jamboree w Warszawie; dokonał nagrań archiwalnych utworów klasycznych, jazzowych i rozrywkowych oraz własnych kompozycji dla Polskiego Radia w Gdańsku. W latach 1961–67 studiował w PWSM w Warszawie w klasie fortepianu u Z. Drzewieckiego; współpracował z K. Komedą przy nagrywaniu muzyki filmowej. W 1963 utworzył z Wacławem Kisielewskim duet fortepianowy Marek i Wacek (Marek and Vacek), który w 1965 publicznie zadebiutował w filharmonii w Bydgoszczy, a 1966 odbył trasę koncertową po Polsce z M. Dietrich. W 1966 ukazały się debiutanckie „czwórki” duetu, zawierające obok opracowań aktualnych przebojów (The Last Waltz, San Francisco, Massachussetts) ragtime S. Joplina (Maple Leaf Rag) i ich własne kompozycje (Gdy wrócisz, Labirynt). Marek i Wacek szybko zdobyli uznanie poza krajem, koncertując w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Francji i RFN; w 1967 nagrali pierwsze płyty długogrające: Ballade pour deux pianos z przebojami muzyki rozrywkowej (Francja) i Kisielewski–Tomaszewski Play Favourite Melodies z parafrazami muzyki klasycznej (Polska, wyd. 1968). Charakterystyczny dla duetu styl wynikał z powierzenia obu instrumentom wymiennie partii solowych i akompaniujących, wspieranych sekcją rytmiczną. Wychodząc od tradycji transkrypcji i parafraz, duet rozszerzał swój repertuar o jazz, muzykę filmową, rozrywkową i ludową. Od początku Tomaszewski był głównym aranżerem granych utworów, decydował w sprawach biznesowych i o wyborze repertuaru. W. Kisielewski odpowiadał za widowiskową stronę koncertów, wprowadzał do występów duetu elementy humoru muzycznego i sytuacyjnego. Najpopularniejszymi kompozycjami Tomaszewskiego były Consolation, Festivity, Rytm czasu, Au petit matin, Country Rag i Berceuse (3 ostatnie błędnie przypisywane W. Kisielewskiemu).
Po 1971 Tomaszewski osiadł we Francji. Duet intensywnie koncertował, zyskując popularność prawie na całym świecie. Za granicą muzycy nagrali m.in. albumy: Piano Fascination, Classical and Pop Pianos, Concert Hits, Marek und Vacek Live, Wiener Walzer, Marek und Vacek ’84, Welterfolge. Działalność duetu przerwała w 1986 tragiczna śmierć W. Kisielewskiego po wypadku samochodowym. W latach 1987–94 Tomaszewski tworzył z Michelem Prezmanem duet Marek & Michel, który miał w repertuarze transkrypcje muzyki klasycznej oraz własne kompozycje, opublikowane na płytach Exercises for Two Pianos i America. Exercises for Two Pianos (obie 1988). Duet koncertował w Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Francji, Austrii, w 1988 przebywał na tournée w Polsce, odwiedzając Kraków, Poznań, Lublin, Wrocław, Bydgoszcz i Gdańsk. W latach 1993–2000 Tomaszewski poświęcił się pracy pedagogicznej, ucząc gry na fortepianie. Na scenę muzyczną powrócił jako solista; w 2002 w tej roli wystąpił w Zabrzu podczas imprezy charytatywnej „Serce za Serce”, 2004 w kolegiacie w Montmorency zaprezentował własne opracowanie na fortepian solo Święta wiosny I. Strawińskiego, 2007 w Warszawie odbył się jego recital promujący polską edycję płyty Première.
Tomaszewski w doskonały sposób łączy zainteresowanie klasyką z zamiłowaniem do muzyki rozrywkowej, tworzy muzyczne kalambury, reinterpretuje klasyczne tematy muzyczne przez skontrapunktowanie ich z tradycją bluesa (Nocturne Blues wg F. Chopina), jazzu (Paganini wg N. Paganiniego, Caravan wg J.S. Bacha i C. Debussy’ego) i piosenki (Tango Revolution wg F. Chopina i M. Musorgskiego). Jest twórcą poświęconej swoim synom Trilogie Fraternelle, proponuje także muzyczne eksperymenty w postaci równoczesnego grania suity wiolonczelowej J.S. Bacha i Ave Maria Ch. Gounoda (AVM). Tomaszewski ma w dorobku autorskie płyty: Première (2003) i Rapsodia (2005).
