Tagliaferro [talia~] Magda, właściwie Magdalena Maria Yvonne Tagliaferro, *19 I 1893 Pétropolis (stan Rio de Janeiro), †9 IX 1986 Rio de Janeiro, brazylijska pianistka i pedagog francuskiego pochodzenia. Kształciła się w São Paulo pod kierunkiem ojca, ucznia R. Pugna, oraz od 1905 w Paryżu – w klasie A. Marmontela w konserwatorium (Premier Prix 1907) i u A. Cortota, który był jej jedynym mistrzem i długoletnim opiekunem artystycznym. Karierze Tagliaferro patronowali także J. Thibaud, P. Casals i G. Fauré, z którym w 1910 odbyła tournée po Francji, wykonując jego utwory, m.in. Balladę w wersji na 2 fortepiany. Koncertowała jako solistka i kameralistka, m.in. z J. Boucheritem, J. Thibaudem, Casalsem, G. Enescu i Quatuor Capet. W programach koncertów, recitali i nagrań płytowych Tagliaferro (Pathé, Columbia, Erato, Decca, Philips, EMI, Pearl) dominowały utwory F. Chopina, H. Villi-Lobosa (dedykowane jej Momoprecoce, wyk. Paryż 1929) oraz kompozytorów francuskich (Franck, Fauré, Chabrier, Debussy, Ravel, Hahn, Poulenc) i hiszpańskich (Albéniz, Granados, Mompou, M. de Falla). Podczas II wojny światowej Tagliaferro występowała w Stanach Zjednoczonych i Brazylii, po wojnie ponownie w Europie, m.in. w Polsce; w 1932, 1949, 1955, 1960 i w 1965 była jurorem Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych im. F. Chopina w Warszawie. W 1985 wystąpiła z ostatnim recitalem. Działalność pedagogiczną prowadziła w konserwatorium w Paryżu (1937–39) oraz na kursach mistrzowskich we Francji, w Brazylii, Stanach Zjednoczonych i Japonii. Jej uczniami byli m.in. C. Ortiz, W. Kędra i T. Rutkowska. W 1953 Tagliaferro otrzymała komandorię orderu Legii Honorowej.
Literatura: M. Tagliaferro Quase tudo (‘prawie wszystko’), Rio de Janeiro 1979 (autobiografia); H.B. Greco Laguna Magdalena Tagliaferro, São Paulo 1983; P. Rougier Magdalena Tagliaferro, una intérpret de la música espanyola, „Catalunya música” nr 119, 1994.
