Szymański Antoni, *ok. 1870, †po 1925, polski budowniczy organów, syn Józefa. Uczył się u ojca, następnie praktykował we Francji i Niemczech. W 1893/94 był wspólnikiem W. Przybyłowicza w Płocku, od 1894 działał samodzielnie w Warszawie, w latach 1901–02 współpracował z bratem Janem (Szymańscy Bracia), od 1902 prowadził firmę samodzielnie. Mistrz cechowy, od 1912 do 1919 podstarszy cechu.
Literatura: B. Vogel Instrumenty muzyczne w kulturze Królestwa Polskiego, Kraków 1980; W. Łyjak Szkoła warszawska w aspekcie biograficznym, «Organy i Muzyka Organowa» IX, Gdańsk 1994; W. Łyjak Organy w archidiakonacie warszawskim w XVII wieku — mity i fakty, „Mazowsze” 2002 nr 1.
