Straszyński, Olgierd

Straszyński Olgierd, *29 XI 1903 Mariupol (n. Morzem Azowskim), †12 I 1971 Warszawa, polski dyrygent i pedagog. W latach 1909–19 uczył się gry na skrzypcach u B. Kriworuckiej w Szkole Muzycznej Slavitch-Régamey w Kijowie. W 1920 zamieszkał w Warszawie, studiował w konserwatorium teorię muzyki u H. Feichta (dyplom w 1933) oraz dyrygenturę u G. Fitelberga i A. Dołżyckiego. Prywatnie kształcił się w zakresie dyrygentury u E. Młynarskiego oraz w Wiedniu (1927), Paryżu i Berlinie (1929). Studiował także prawo na Uniwersytecie Warszawskim. W 1930 debiutował jako dyrygent w Filharmonii Warszawskiej. W latach 1932–39 był związany z Polskim Radiem jako kierownik działu muzyki mechanicznej i od 1935 dyrygent orkiestry symfonicznej. Dyrygował też w Operze i Filharmonii Warszawskiej oraz na gościnnych występach w kraju i za granicą. Uczył dyrygowania na kursach wakacyjnych w Krzemieńcu. W czasie II wojny światowej działał w konspiracji, m.in. jako kierownik muzyczny powstańczej rozgłośni radiowej Błyskawica. Po wojnie wznowił działalność w Warszawie: 4 XII 1945 prowadził pierwsze przedstawienie operowe (Verbum nobile Moniuszki i Pajace Leoncavalla), do 1947 był dyrygentem Miejskiej Orkiestry Symfonicznej, w latach 1946–48 dyrygentem i kierownikiem muzycznym Sceny Muzyczno-Operowej Miejskich Teatrów Dramatycznych, a w latach 1947–48 kierownikiem muzycznym i dyrygentem Państwowych Zakładów Fonograficznych „Muza”. Nagrał wówczas wiele utworów kompozytorów polskich. Był także kierownikiem muzycznym w Polskim Radiu (1945–46). W latach 1949–50 i 1952–54 był dyrygentem Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej (od 1953 Filharmonia Pomorska) w Bydgoszczy, w latach 1950–51 dyrygentem Opery Warszawskiej, 1954–56 kierownikiem artystycznym i dyrygentem filharmonii w Lublinie, w 1956 operetki lubelskiej, 1957–60 dyrygentem Państwowej Orkiestry Symfonicznej w Olsztynie, 1961–62 w Koszalinie, 1962–68 kierownikiem artystycznym i dyrygentem Teatru Muzycznego w Łodzi.