Stolzman-Prylińska, Stolzmann, Sztolcman, Maria, właściwie Maria Prylińska, *1855 (?), †22 VI 1919 Warszawa, polska śpiewaczka (sopran). Po nauce śpiewu u A. Ziółkowskiego i występach w Warszawie wyjechała (1876) do Włoch, gdzie kontynuowała studia wokalne u H. Panofki we Florencji i pod nazwiskiem Maria Stolzmann rozpoczęła karierę operową. W 1878 debiutowała na scenie Teatro Regio w Parmie jako Amelia w Balu maskowym G. Verdiego, następnie występowała w Teatro Argentina w Rzymie jako Isabella w Salvator Rosa C. Gomesa i tytułowa Lorhèlia w operze S. Falchiego (prapremiera, 4 XII 1878). W 1881 śpiewała w Nicei oraz w Teatrze Wielkim w Warszawie, kreując podczas krótkiego pobytu (17 IX–11 X) 4 role – tytułową Aidę w operze Verdiego, Walentynę w Hugonotach G. Meyerbeera, Małgorzatę w Fauście Ch. Gounoda i tytułową Normę w operze V. Belliniego. W latach 1882–85 występowała na scenach włoskich, w Madrycie, Wiedniu, Odessie i Ameryce Południowej (Brazylia, Montevideo). W latach 1885–86 śpiewała ponownie w warszawskim Teatrze Wielkim; ostatnią jej kreacją była rola Seliki w Afrykance Meyerbeera. W 1888 przeniosła się z Włoch do Warszawy. Po przebytej chorobie krtani Stolzman-Prylińska zakończyła karierę śpiewaczą i w 1897 podjęła działalność pedagogiczną; uczyła śpiewu m.in. w szkole Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego.
