Stokrocki, Stokrecki, Samuel, polski organista. Co najmniej od 1628 do 1651 lub dłużej działał w kapeli królewskiej w Warszawie. Dane o jego życiu są bardzo skromne. W 1629 instrumentalista J. Gommer zrzekł się na rzecz Stokrockiego rocznej pensji w wysokości 158 florenów, wypłacanej z żup wielickich. W 1641 Stokrocki zrzekł się dzierżawy karczmy we wsi Wal koło Radłowa, jednocześnie winien był 600 florenów Adamowi Gołdzie, muzykowi arcybiskupa lwowskiego. Jedynym znanym utworem Stokrockiego, stanowiącym zapewne jednorazowy epizod kompozytorski, jest krótki 4-głosowy kanon kołowy wydany w Xenia Apollinea, dodatku do traktatu M. Scacchiego Cribrum musicum (Wenecja 1643).
Literatura: H. Feicht Przyczynki do dziejów kapeli królewskiej w Warszawie za rządów kapelmistrzowskich Marka Scacchiego, „Kwartalnik Muzyczny”, Warszawa 1928–29, przedruk w: Opera musicologica H. Feicht, t. 3, Kraków 1980; P. Poźniak Kanony A. Chylińskiego, prefekta muzyki w Padwie, na tle „uczonej” muzyki w XVII-wiecznej Polsce, «Res Facta Nova» 6, Poznań 2003.
