Stokłosa Janusz, *15 V 1954 Rabka, polski kompozytor, pianista i aranżer. W 1973 ukończył PŚSM w Nowym Targu (klasy fortepianu i oboju), w latach 1973–78 studiował w Katedrze Historii i Teorii Muzyki UJ w Krakowie. W latach 1975–80 prowadził zespół muzyczny Teatru STU w Krakowie, w którym debiutował jako kompozytor 1976 muzyką do spektaklu Pacjenci (reż. K. Jasiński). W latach 1980–81 był kierownikiem muzycznym Teatru im. W. Bogusławskiego w Kaliszu, 1984–90 Teatru Ateneum w Warszawie. Od 1992 kieruje spółką Studio Buffo (teatr muzyczny, studio nagrań, galeria sztuki) oraz Wydawnictwami Muzycznymi i Nutowymi Stokłosa Editions; współpracuje z reżyserem i choreografem J. Józefowiczem. Napisał muzykę do musicali: Metro (libretto A. i M. Miklaszewskie, 1991), Piotruś Pan (libretto J. Przybora, 2000), Odjechana komedia muzyczna. Panna Tutli Putli (wg S.I. Witkiewicza, 2004), Romeo i Julia (wg W. Szekspira, 2004) oraz widowisk muzycznych opartych na repertuarze przebojów polskiej muzyki rozrywkowej (Grosik 1, Grosik 2, Obok nas, Przeżyj to sam, Niedziela na Głównym, Tyle miłości, Ukochany kraj). Ma w swoim dorobku ponad 150 partytur do spektakli teatralnych, filmów fabularnych i telewizyjnych. Jest kompozytorem o dużej inwencji melodycznej, chętnie posługuje się cytatami, korzysta z różnorodnych gatunków i form muzycznych. Komponuje muzykę do klasycznych spektakli dramatycznych (Dziady, reż. M. Prus, 1984, Król Edyp, reż. J. Pazdro, 1985, Wiśniowy sad, reż. J. Warmiński, 1986, Zmierzch, reż. D. Giesing, 1993, Peer Gynt, reż. C. Peymann, 1994, Marat – de Sade, reż. A. Woron, 1997, Płatonow, reż. K. Nazar, 2005), sztuk współczesnych (Anioły w Ameryce, reż. D. Giesing, 1994), awangardowych (Osmendeusze, reż. T. Słobodzianek, 1980) i lalkowych (Maszyna zmian, reż. O. Stokłosa, 1996). Napisał muzykę do filmów, m.in. Znaki Zodiaku (reż. G. Zalewski, 1978), Maskarada (reż. J. Kijowski, 1986), Wszyscy moi bliscy (reż. M. Minač, 1999), także telewizyjnych, m.in. Terrarium (reż. A. Titkow, 1979), Ekstradycja 3 (reż. W. Wójcik, 1998); kierował zespołem Talk Show Boys w programie telewizyjnym MdM. Stokłosa otrzymał nagrodę krytyki za muzykę do spektaklu Psie serce (reż. R. Zioło, 1988), nagrodę I Programu Polskiego Radia na festiwalu polskiej piosenki w Opolu (1988, wraz z J. Józefowiczem) za popularyzowanie w nowym kształcie starych piosenek. Za muzykę do musicalu Metro był nominowany do amerykańskiej nagrody Tony (najlepsza partytura teatralna w sezonie 1991/92), a także otrzymał Złotą Maskę za najlepszy spektakl muzyczny sezonu 2000/01 w Rosji; w 2003 otrzymał nagrodę Emmy za muzykę do filmu Nicholas Winton. The Power of Good (reż. M. Minač, 2002). Stokłosa wielokrotnie odnosił sukcesy za granicą, komponował dla Koninklijke Vlaamse Schouwburg w Brukseli, Teatru Kreatur A. Worona, Schaubühne, Volksbühne i Deutsches Theater w Berlinie, Burgtheater i Akademie Theater w Wiedniu, Bremer Theater oraz Schauspielhaus w Zurychu. Opublikował płyty: De blijde intrede van Christus in Brussel 1979, Metro 1991, Musik für Teatr Kreatur 1993, Janusz Stokłosa 1994, Pułapka 1997, Janusz Stokłosa und Dieter Giesing 1999, Ekstradycja 3 1999, Wszyscy moi bliscy 2000, Piotruś Pan 2000, Romeo i Julia 2004.
