Stoin Wasił, *5 XII 1880 Samokow, †5 XII 1938 Sofia, bułgarski folklorysta muzyczny. W 1897 ukończył seminarium duchowne w Samokowie i podjął pracę jako nauczyciel w okolicznych miejscowościach. W latach 1907–10 studiował w konserwatorium w Brukseli. Od 1911 uczył muzyki w szkołach w Sofii i w sąsiednich miastach, dyrygował chórami i orkiestrami kościelnymi i szkolnymi; w 1925 zaczął prowadzić wykłady o muzyce ludowej w Państwowej Akademii Muzycznej, w 1927 otrzymał stopień profesora. Od 1926 był dyrektorem oddziału muzyki ludowej w Narodowym Muzeum Etnograficznym, w latach 1927–28 pełnił funkcję przewodniczącego Bułgarskiego Związku Muzyków. Stoin jako jeden z pierwszych bułgarskich folklorystów zajmował się zbieraniem pieśni ludowych, których na terenie całego kraju zanotował ze słuchu ok. 9000. Jest autorem hipotezy, iż rozpowszechniona w Bułgarii praktyka dwugłosowego śpiewu ma swoje źródło na Kaukazie lub w centralnej Azji i dotarła tu przez północne Włochy za pośrednictwem kościoła katolickiego.
Literatura: S. Braszowanow Vasil Stoin, „Izwestija na Instituta za muzika” II/III, 1956.
Hypothèse sur l'origine bulgare de la diaphonie, Sofia 1925
Byłgarskata narodna muzika. Metrika i ritmika, Sofia 1927
Byłgarska narodna muzika, Sofia 1956 (zbiór prac o muzyce ludowej)
artykuły w „Bulletin du Musée national d’ethnographie de Sofia”
zbiory pieśni:
Narodni pesni ot Timok do Wita, Sofia 1928
Narodni pesni ot sredna sewerna Byłgarija, Sofia 1931
Rodopski pesni, z A. Bukoresztliewem i R. Kacarową, Sofia 1933
Byłgarski narodni pesni otiztoczna i zapadna Trakija, Sofia 1939
Narodni pesni ot zapadnite pokrajnini, z R. Kacarową, Sofia 1959