Spahlinger, Mathias

Spahlinger [szpˊa:lyŋ^er] Mathias, *15 X 1944 Frankfurt n. Menem, niemiecki kompozytor. W latach 1965–68 studiował grę na fortepianie i kompozycję u K. Lechnera w Akademie der Tonkunst w Darmstadcie, w latach 1973–77 kontynuował studia kompozytorskie u E. Karkoschki w Musikhochschule w Stuttgarcie; w latach 1978–81 wykładał gościnnie w Hochschule der Künste w Berlinie, w latach 1982–90 kompozycję oraz teorię muzyki w Staatliche Hochschule für Musik w Karlsruhe (od 1983 profesor). W 1990 zastąpił K. Hubera na stanowisku profesora kompozycji w Staatliche Hochschule für Musik we Fryburgu Bryzgowijskim, tamże pełni funkcję dyrektora Institut für Neue Musik.

Spahlinger należy do twórców przywiązujących wielką wagę do kwestii społeczno-politycznej asocjacji w muzyce. Bazując na elementach filozofii Hegla, Adorna i nowszych myślicieli (m.in. B. Liebrucksa), Spahlinger stworzył własną koncepcję postępu w sztuce, wskazując przede wszystkim na (potencjalne) istnienie silnych powiązań muzyki z sytuacją polityczną (m.in. w zakresie wewnętrznej organizacji materiału muzycznego). U podłoża koncepcji artystycznych kompozytora jest swojego rodzaju napięcie („iskrzenie”) pomiędzy dwoma biegunami: świadomością społeczno-polityczną oraz założeniami estetyki. Twórczość Spahlingera jest raczej zróżnicowana, kompozytor nie zdradza upodobania do określonych środków technicznych, brzmień itp. Znacznie bardziej istotna jest bowiem problematyka ideowego rezonansu, szczególnie indywidualnie pojmowanego marksizmu. Elementem spajającym jego twórczość jest utopijne spojrzenie na funkcjonowanie muzyki (oraz sztuki) we współczesnym społeczeństwie. Według Spahlingera muzyka pozwala odbiorcom spojrzeć na rzeczywistość poprzez szyfry, modele, odzwierciedlenia, umożliwiające „rozszyfrować” rządzące nią mechanizmy. Spahlinger uważa, że istnieje ścisła paralela pomiędzy sztuką a rzeczywistością, że obydwa te światy łączy podobna struktura funkcjonowania. Obszar teoretycznych zainteresowań Spahlingera jest ogromny, a jego aktywność w sferze polityczno-socjologicznej czyni zeń kompozytora zaangażowanego, jakkolwiek sam Spahlinger niechętnie określa się w ten sposób, starannie unikając wszelkich etykietek. Poszczególne utwory Spahlingera należy często traktować jako studia konkretnych problemów natury socjologicznej.