Sondheimer [zˊonthajmer] Robert, *6 II 1881 Moguncja, †7 XII 1956 Hanower, niemiecki muzykolog. Uczył się w konserwatorium w Kolonii, następnie studiował muzykologię na uniwersytetach w Bonn i Bazylei, ponadto kompozycję w Berlinie u E. Humperdincka. W 1921 uzyskał na uniwersytecie w Bazylei stopień doktora na podstawie pracy o symfoniach F. Becka. W latach 1922–33 kierował wydawnictwem Bernoulli w Berlinie, 1933–39 był dyrektorem oddziału tego wydawnictwa w Bazylei, a od 1939 oddziału w Londynie. Zainteresowania naukowe Sondheimera skupiały się wokół muzyki instrumentalnej XVIII w., ze szczególnym uwzględnieniem symfonii wczesnoklasycznej. Wydawana przez niego seria «Werke aus dem 18. Jahrhundert» (zwana «Sammlung Sondheimer»), przeznaczona dla praktyki wykonawczej, przyczyniła się do popularyzacji dawnej muzyki orkiestrowej i kameralnej.
Die Theorie der Sinfonie und die Beurteilung einzelner Sinfoniekomponisten bei den Musikschriftstellern des 18. Jahrhunderts, wyd. Lipsk 1925
Haydn. A Historical and Psychological Study Based on His Quartets, wyd. Londyn 1951
artykuły:
Die Sinfonien F. Becks, „Zeitschrift für Musikwissenschaft” IV, 1921/22 (praca doktorska)
Boccherini e la Sinfonia in do maggiore, „Rivista Musicale Italiana” XXVII, 1920
G.B. Sammartini, „Zeitschrift für Musikwissenschaft” III, 1920/21
Die formale Entwicklung der vorklassischen Sinfonie, „Archiv für Musikwissenschaft” IV, 1921/22
Gluck in Paris, „Zeitschrift für Musikwissenschaft” V, 1922/23
On Performing Beethoven’s Third and Fifth Symphonies, „The Music Review” II, 1941
H.J. Rigel, „The Music Review” XVII, 1956
wydania:
«Werke aus dem 18. Jahrhundert», 57 z., wyd. Berlin-Bazylea 1922–55, zawiera utwory L. Boccheriniego (m.in. 5 symfonii, kwintet smyczkowy), F. Becka (3 symfonie), H.J. Rigela (3 symfonie, uwertura, utwór na skrzypce i klawesyn), G.B. Sammartiniego (symfonia, 2 tria), J. Stamitza (3 symfonie, kwartet smyczkowy, utwór na skrzypce i instrumenty klawiszowe), J.Ch. Bacha, J.G. Naumanna i in.
