Sokorska Bogna, *6 III 1927 Warszawa, †10 V 2002 Piastów (k. Warszawy), polska śpiewaczka (sopran koloraturowy). Była uczennicą M. Dobrowolskiej-Gruszczyńskiej (1945–48) i A. Sari w PŚSM w Warszawie (1948–54) oraz D. Robinson w Londynie. W latach 1955–58 śpiewała w warszawskiej Operze Objazdowej, gdzie debiutowała rolą Gildy w Rigoletcie Verdiego (10 X 1955). W latach 1958–59 występowała w Anglii (koncerty, występy telewizyjne i radiowe w BBC, płyta The Voice of Bogna Sokorska, Top Rank International 1959), następnie we Francji i Belgii. Była solistką Opery Warszawskiej (1961–70), Warszawskiej Opery Kameralnej (1973–74) oraz wielu niemieckich teatrów operowych, m.in. w Bremie (1962–63), Düsseldorfie (1963–73), Essen (1974–76); występowała gościnnie na scenach w Wiedniu i Berlinie (Staatsoper), w Zurychu, Lizbonie i Bukareszcie. Prowadziła także działalność pedagogiczną na Letnich Kursach Mistrzowskich w Weimarze (1973–76) i w Akademii Muzycznej we Wrocławiu (1982–85). Sokorska miała w repertuarze ok. 20 partii operowych, m.in. w dziełach Mozarta, Donizettiego, Delibes’a, Verdiego, Pucciniego, Offenbacha (Opowieści Hoffmanna), R. Straussa (Ariadne auf Naxos), Brittena (Sen nocy letniej). Na recitalach występowała najczęściej z udziałem męża, Jerzego Sokorskiego. Fascynowała rzadko spotykaną barwą i pięknem głosu oraz wspaniałą techniką wokalną, zyskując sobie popularność i miano „Słowika Warszawy”.
Literatura: W. Panek Bogna Sokorska. Słowik zapomniany, w: Kariery i legendy, cz. 1, Warszawa 1984, 2. wyd. 1987.
