Skalski Bazyli Błażej, polski drukarz muzyczny, działający na przełomie XVI i XVII w. W latach 1603–05 dzierżawił w Krakowie od Jana Łazarzewicza Januszewskiego drukarnię Łazarzową i tłoczył druki muzyczne udoskonaloną czcionką pojedynczą, starając się utrzymać estetykę druku i szatę graficzną na dotychczasowym wysokim poziomie. W 1606 założył własną oficynę i drukował księgi głównie na zamówienie Akademii Krakowskiej, rzadko wydając druki muzyczne w notacji mensuralnej. Z utworów wielogłosowych opublikował: V. Liliusa Melodiae sacrae, 1604 (zbiór 20 motetów 5–8- i 12-głosowych kompozytorów działających wówczas w Polsce), Rytmy łacińskie dziwnie sztuczne..., 1606, 2. wyd. 1607 (zbiór pieśni wielogłosowych a cappella), D. Catona Pieśń o św. Stanisławie patronie polskim, nowo wydana z notami, 1607, A. Pacellego Bogu w Trójcy jedynemu i św. Stanisławowi Patronowi Polskiemu, Tablica obiecana albo pieśń o żywocie jego..., 1608–11. Skalski był w latach 1609–10 i 1618 taksatorem ksiąg Barbary Wirzbięty, wdowy po M. Wirzbięcie. W 1615 sprzedał drukarnię M. Jędrzejowczykowi i odtąd datuje się upadek polskiego drukarstwa muzycznego w XVII wieku.
