Sinding [s’yndyŋ] Christian August, *11 I 1856 Kongsberg (k. Oslo), †3 XII 1941 Oslo, norweski kompozytor. Początkowo uczył się prywatnie gry na skrzypcach u G. Bohna i teorii muzyki u L.M. Lindemana. Od 1874 studiował w konserwatorium w Lipsku u H. Schradiecka (skrzypce) oraz u S. Jadassohna i C. Reineckego (kompozycja, teoria muzyki). W latach 1880–82 doskonalił swój warsztat kompozytorski w Dreźnie, Monachium i Berlinie. Sinding przez 40 lat mieszkał w Niemczech; był członkiem Akademie der Künste w Berlinie. W latach 1921–22 wykładał teorię muzyki i kompozycję w Eastman School of Music w Rochester (Nowy Jork). W latach 1880–1910 otrzymywał od rządu norweskiego stypendium za zasługi dla kultury, od 1910 – gażę artystyczną; w 1921 został wyróżniony nagrodą państwową. W 1924 rząd Norwegii przekazał mu dom poety H. Wergelanda w Oslo, gdzie kompozytor spędził ostatnie lata życia.
Styl Sindinga ukształtował się pod wpływem Wagnera, Liszta i R. Straussa. Charakteryzuje się gęstą fakturą, zaawansowaną chromatyką i bogactwem modulacji, harmonia pozostaje jednak w ramach systemu dur-moll. Przez współczesnych Sinding uważany był za najwybitniejszego kompozytora norweskiego po Griegu i spadkobiercę jego tradycji. Uprawiał typowe dla romantyzmu gatunki liryczne: miniatury fortepianowe (m.in. popularna Frühlingsrauschen op. 32 nr 3) i pieśni, w których odzwierciedlił nastrojowość norweskiej poezji (Symra op. 28 i 75). W muzyce instrumentalnej preferował formy cykliczne, oparte na jednorodnym materiale motywicznym; stosował na szeroką skalę technikę wariacyjną.
Literatura: Ø. Gaukstad En Sinding-bibliograf, „Norsk musikkgranskning ärbog”, Oslo 1938; G. Rugstad Sindings pianokvintett, «Studia Musicologica Norvegica» I, red. O. Gurvin, Oslo 1968; G. Rugstad Christian Sinding. En biografisk og stilistisk Studie, Oslo 1979.
Instrumentalne:
Sonata G-dur na skrzypce i fortepian, wyk. 1879
I Symfonia d-moll op. 21, 1890
Kwartet fortepianowy, 1882
I Kwartet smyczkowy, 1884
Kwintet fortepianowy e-moll op. 5, 1884
Romans e-moll op. 9 na skrzypce i fortepian, Kopenhaga 1886
Rondo infinito op. 42 na orkiestrę, 1886, wersja zrewid. 1897
Suite op. 3 na fortepian, 1888
Koncertouverture na orkiestrę, 1889
Suite im alten Stil op. 10 na skrzypce i fortepian, 1889
Suita F-dur op. 14 na skrzypce i fortepian, 1891
I Trio fortepianowe D-dur op. 23, 1893
Sonata C-dur op. 12 na skrzypce i fortepian, 1894
Sonata E-dur op. 27 na skrzypce i fortepian, 1895
Romans e-moll op. 30 na skrzypce i fortepian, 1896
Suita F-dur op. 35a na fortepian na 4 ręce, 1896
I Koncert skrzypcowy A-dur op. 45, 1898
4 morceaux op. 43 na skrzypce i fortepian, 1898
Episodes chevaleresques op. 35b na orkiestrę, 1898
Koncert fortepianowy Des-dur op. 6, 1889
Legende op. 46 na skrzypce i orkiestrę, 1900
Scènes de la vie G-dur op. 51 na skrzypce i fortepian, 1900
II Koncert skrzypcowy D-dur op. 60, 1901
II Trio fortepianowe a-moll op. 64a, 1902
Serenada G-dur op. 56 na 2 skrzypiec i fortepian, 1903
II Kwartet smyczkowy a-moll op. 70, 1904
II Symfonia D-dur op. 83, 1904
4 Stücke op. 61 na skrzypce i fortepian, 1905
Sonata F-dur op. 73 na skrzypce i fortepian, 1905
Romans F-dur i D-dur op. 79 na skrzypce i fortepian, 1906
4 Stücke op. 81 na skrzypce i fortepian, 1908
III Trio fortepianowe C-dur op. 87, 1908
3 Stücke op. 89 na skrzypce i fortepian, Kopenhaga 1908
Sonata h-moll op. 91 na fortepian, 1909
Serenada A-dur op. 92 na 2 skrzypiec i fortepian, 1909
Fatum op. 94, cykl wariacji na fortepian, 1909
Nordische Tänze und Weisen op. 98 na fortepian na 4 ręce, 1909
Suita g-moll op. 96 na skrzypce i fortepian, 1909
Sonate im alten Stil d-moll op. 99 na skrzypce i fortepian, 1909
Romanze D-dur op. 100 na skrzypce i orkiestrę, 1910
3 elegische Stücke op. 106 na skrzypce i fortepian, Kopenhaga 1911
3 Präludien op. 112 na skrzypce i fortepian, 1913
3 Capricci op. 114 na skrzypce i fortepian, 1913
Abendstimmung op. 120a, 1915
III Koncert skrzypcowy a-moll op. 119, 1917
Feststemning på Skorpen (‘nastrój świąteczny w Skorpen’) op. 120b na orkiestrę, 1917
III Symfonia F-dur op. 121, 1920
IV Symfonia „Vinter og vår” (‘zima i wiosna’) op. 129, 1936
cykle miniatur, m.in.: 6 Stücke op. 32 na fortepian, 1896, 15 Caprices op. 44 na fortepian, 1898, Fantaisies op. 118 na fortepian, 1914, etiudy, intermezza na fortepian.
Wokalno-instrumentalne:
Til Molde op. 16 na baryton solo, chór i fortepian, sł. B.M. Bjørnson, 1889, ponadto pieśni na chór i fortepian
3 kantaty na głosy solowe, chór i orkiestrę
Der heilige Berg op. 111, opera, libretto D. Duncker, 1912, wyst. Dessau 1914, wyk. koncertowe Oslo 1931
ok. 250 pieśni, m.in.:
Alte Weisen op. 1, sł. G. Keller, 1885
Ranker og roser op. 4, sł. H. Drachmann, 1886
Lieder aus „Des Knaben Wunderhorn” op. 15, 1888
Tekster op. 8, sł. H. Drachmann, 1889
10 digte af „Sangenes bog” (‘10 wierszy z „Księgi pieśni”’) op. 13, sł. H. Drachmann, 1891
Til Edvard och Nina Grieg, sł. J. Lie, 1892
6 sange op. 18, sł. V. Krag, 1892
5 sange op. 19, sł. H. Drachmann, S. Trøst, 1893
Galmandssange (‘pieśni błaznów’) op. 22, sł. V. Krag, 1893
5 sange op. 17, sł. J. Jacobsen, 1894
Lieder aus Winternächten op. 26, sł. A. Fitger, 1895
Rytmeskvulp op. 29, sł. H. Christensen, V. Dons, 1895
Symra op. 28 i 75, sł. I. Åsen, 1896 i 1907
Fra vår til høst (‘od wiosny do jesieni’) op. 36, sł. Vogt, 1897
Tonar op. 37, sł. I. Mortenson, 1897
Bersøglis og andre viser op. 38, sł. P. Sivle, 1897
Fire gamle danske romanser (‘cztery stare duńskie romanse’) op. 39, 1897
Strengjeleik op. 40, sł. I. Mortenson, 1897
14 danske viser og sange (‘14 duńskich melodii i pieśni’) op. 50, 1900
Nemt, frouwe, disen kranz op. 57, sł. O. Bierbaum, 1903
Roland zu Bremen op. 64b, sł. E Rückert, 1903
Sylvelin og andre viser (‘Sylvelin i inne melodie’) op. 55, 1904
7 Gedichte op. 77, sł. A. Sergei, 1906
Heimsyn (‘tęsknota’) op. 80, sł. A. Hovden, 1906
Nyinger op. 90, sł. H. Wildenwey, 1908
7 Gedichte op. 85, sł. O. Bierbaum, 1909
4 Gedichte op. 101, sł. O. Bierbaum, 1909
Blomstersange (‘pieśni kwiatów’) op. 95, sł. O. Schou, 1909
Balladen und Lieder op. 107 i 109, 1911
4 digte (‘4 wiersze’) op. 128, sł. A. Overland, 1925
6 sange op. 130, sł. N. Grieg, 1926
Die heiligen drei Könige, sł. H. Heine, 1926
