Siebeneicher, Siebeneich, Zybenaicher Mateusz, †9 XII 1582 Kraków, śląski drukarz i księgarz działający w Krakowie. Był synem Marcina Siebeneichera, po którym odziedziczył księgarnię, w 1557 ożenił się z Elżbietą, wdową po Hieronimie Szarffenbergu, i został właścicielem jego drukarni. W 1569 otrzymał od matki połowę papierni zw. Żabim Młynem, drugą połowę odkupił w 1575 od brata Wacława. Drukował od 1557, wydał ok. 200 druków, w większości w języku polskim; był jednym z najwybitniejszych i najzamożniejszych drukarzy nakładców tego okresu. Drukował pieśni wielogłosowe pojedynczą czcionką mensuralną, wznawiając druki wydane przez Łazarza Andrysowica i dorównując mu starannością druku muzycznego. W 1557 wydał Pieśni Braci Czeskich, od 1558 przejął prymat w drukowaniu pieśni i psalmów, m.in. Cypriana Bazylika i Wacława z Szamotuł; wydał też anonimowo Lament Jeronima Szafrańca starosty Chęcińskiego. Z lat 1558–67 zachowało się ponad 60 pojedynczych druków pieśni protestanckich, z których potem złożono tzw. Kancjonał zamojski. Ok. 1560 Mateusz Siebeneicher wydał traktat J. Spangenberga Quaestiones musicae in usum Scholae Northusianae z przykładami muzycznymi, drukowanymi pojedynczą czcionką chorałową. Później zaniechał drukarstwa muzycznego i wydawał podręczniki szkolne oraz druki religijne.
Literatura: M. Przywecka-Samecka Drukarstwo muzyczne w Polsce do końca XVIII wieku, Kraków 1969.
