Servais [serwˊe] Adrien François, *6 VI 1807 Hal (k. Brukseli), †26 XI 1866 Hal, belgijski wiolonczelista i kompozytor. Kształcony na skrzypka, pod wrażeniem występów N.J. Platela podjął u niego naukę gry na wiolonczeli w konserwatorium w Brukseli. W 1829 został jego asystentem, a w 1848 objął klasę wiolonczeli w tej uczelni, stając się współtwórcą belgijskiej szkoły wiolonczelowej. Uczniami jego byli m.in. syn Joseph Servais (1850–1885), wiolonczelista, kompozytor i pedagog (od 1872 profesor konserwatorium w Brukseli), J. de Swert, a z Polaków – A. Herman-Hermanowski, I. Meyer i J. Karłowicz (ojciec Mieczysława). W latach 1833–66 Servais prowadził intensywną działalność koncertową. Uznany za jednego z największych wiolonczelistów swoich czasów (po występach w Paryżu H. Berlioz nazwał go „Paganinim wiolonczeli”), odbywał liczne tournées europejskie. W drodze do Rosji występował w Polsce, m.in. w Warszawie (1852, 1859) i Żytomierzu (1857); jeden z ostatnich koncertów dał w 1866 w warszawskich salach redutowych, gdzie zagrał wraz z synem Josephem. Twórczość Servais’go obejmuje m.in. 2 koncerty wiolonczelowe, 16 fantazji na wiolonczelę i orkiestrę oraz liczne utwory na wiolonczelę i fortepian.
