Sehling [z’Ɛ:lyŋ], Seeling, Seling, Josef Antonín, *7 I 1710 Toužirn (k. Karlovych Varów), †19 IX 1756 Praga, czeski kompozytor. Jego brat, František Sehling (1715–1774), od 1743 był śpiewakiem (tenor) w katedrze św. Wita w Pradze. Sehling odbył studia muzyczne w Pradze i Wiedniu, następnie został chórmistrzem kościoła oo. benedyktynów i kościoła kawalerów maltańskich w Pradze oraz nadwornym muzykiem księcia V. Morzina. Od 1737 był skrzypkiem w katedrze św. Wita oraz asystentem chórmistrza J.F. Nováka.
Sehling komponował wyłącznie muzykę religijną; wśród ok. 90 zachowanych utworów (głównie w Archiwum Kapituły Metropolitalnej w Pradze) znajduje się m.in. ok. 20 mszy i części mszalnych, ok. 50 motetów i ofertoriów, ok. 15 arii solowych, 3 łacińskie pastoralle, 3 nieszpory, 2 litanie. Wiele dzieł Sehlinga zaginęło, w tym oratorium wielkanocne Filius prodigus, wystawione w kościele św. Benedykta na Hradczanach w 1739 oraz utwory sceniczne, pisane dla szkoły jezuitów w Pradze: dramat religijny Firma in Deum fiducia (...) in Judith... (wyst. 1743), Constantinus Magnus in signo crucis de Maxentio victor (wyst. 1750), Constantinus parenti suo vitae melioris author et parens (wyst. 1751). Styl kompozytorski Sehlinga reprezentuje okres przejściowy między późnym barokiem a wczesnym klasycyzmem. Motety i msze bożonarodzeniowe Sehlinga należą do najwybitniejszych kompozycji tego typu w XVIII-wiecznej muzyce czeskiej.
Literatura: A. Podlaha Catalogus collectionis operum artis musicae, quae in bibliotheca Capituli Metropolitani Pragensis asservantur, Praga 1926 (zawiera wykaz kompozycji Sehlinga).
